روایت «دوست نشدن با چهار گروه»: تفاوت میان نسخهها
(←روایت: اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در حال ویرایش|Fabbasi}} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
۱- همانا ارزشمندترين بىنيازى عقل است. | ۱- همانا ارزشمندترين بىنيازى عقل است. | ||
۳- و ترسناكترين تنهايى خودپسندى است. | ۲- و بزرگترين فقر بىخردى است. | ||
۳- و ترسناكترين تنهايى خودپسندى است. | |||
۴- و گرامىترين ارزش خانوادگى، اخلاق نيكوست. | |||
<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة(صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۴۵۷، حکمت۳۸.</ref>}} | |||
امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار میدهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو. | امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار میدهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو. |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۴
این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
سؤال
از ديدگاه امیرمومنان علی(ع)افرادی که نبايد آنها را به دوستي گرفت، چه کساني هستند؟
امیرالمؤمنین علي(ع) در سفارشی به فرزندش امام حسن(ع) وی را از دوست شدن با چهار گروه منع میکند: نادان؛ بخیل؛ فاجر؛ دروغگو.
روایت
امیرمومنان علی(ع) در سفارشی به امام حسن(ع) فرمود:
« | يَا بُنَيَّ احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا يَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُق
پسرم! چهار چيز از من ياد گير. و چهار چيز را به خاطر بسپار. تا به آنها عمل مىكنى زيان نمیبينى: ۱- همانا ارزشمندترين بىنيازى عقل است. ۲- و بزرگترين فقر بىخردى است. ۳- و ترسناكترين تنهايى خودپسندى است. ۴- و گرامىترين ارزش خانوادگى، اخلاق نيكوست. [۱] |
» |
امیرمومنان علی(ع) سپس به امام حسن(ع) هشدار میدهد که با افرادی که تاثیر منفی در زندگی انسان دارد، دوست نشو.
۱. دوستی با افراد نادان:
« | إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرَّكَ؛ از دوستى با احمق بپرهيز، چرا كه مىخواهد به تو نفعى رساند امّا دچار زيانت مىكند. | » |
۲. دوستی با افراد بخیل:
« | وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِيلِ فَإِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ؛ از دوستى با بخيل بپرهيز، زيرا آنچه را كه سخت به آن نياز دارى از تو دريغ مىدارد. | » |
۳. دوستی با افراد فاجر:
« | وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ فَإِنَّهُ يَبِيعُكَ بِالتَّافِهِ؛ و از دوستى با بدكار بپرهيز، كه با اندك بهايى تو را مىفروشد. | » |
۴. دوستی با درغگویان:
« | وَ إِيَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْكَذَّابِ فَإِنَّهُ كَالسَّرَابِ يُقَرِّبُ عَلَيْكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ عَلَيْكَ الْقَرِيب؛ و از دوستى با دروغگو بپرهيز، كه او به سراب ماند: دور را به تو نزديك، و نزديك را دور مىنماياند. | » |
منابع
- ↑ شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة(صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ص۴۵۷، حکمت۳۸.