کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:


== میل داشتن در صورت نبودن برهان خداوند ==
== میل داشتن در صورت نبودن برهان خداوند ==
مفسران از آیه ۲۴ یوسف چنین به دست آورده‌اند که همسر عزيز تصميم بر كامجويى از يوسف داشت، علاوه بر او يوسف هم به مقتضاى طبع بشرى، چنين تصميمى می‌گرفت اگر برهان خداوند را نمی‌دید.<ref>تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۰</ref>  
مفسران از آیه ۲۴ سوره یوسف چنین به دست آورده‌اند که همسر عزيز مصر، تصميم بر كامجويى از يوسف داشت. علاوه بر او، يوسف هم به مقتضاى طبع بشرى، چنين تصميمى می‌گرفت اگر برهان خداوند را نمی‌دید.<ref>تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۰</ref>  


از آیات قران به دست آورده‌اند که یوسف در این مشکل، به گناه دچار نشد.<ref>مفاتيح الغيب، ج‏18، ص: ۴۴۰</ref> او با دیدن برهان پروردگار از مشکل رهایی یافت و برهان الهی سبب رهایی یوسف از این مشکل گردید.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج‏11، ص ۱۲۷.</ref> قصد یوسف بر زلیخا را یک قصد بالقوه دانسته‌اند که که مانعی بر فعلیت یافتن آن به وجود آمد.<ref>من هدى القرآن، ج‏5، ص: ۱۸۴.</ref>
از آیات قرآن به دست آورده‌اند که یوسف در این موقعیت، به گناه دچار نشد.<ref>مفاتيح الغيب، ج‏18، ص: ۴۴۰</ref> او با دیدن برهان پروردگار، از مشکل رهایی یافت و برهان الهی سبب رهایی یوسف از این مشکل گردید.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج‏11، ص ۱۲۷.</ref> قصد یوسف بر زلیخا را یک قصد بالقوه دانسته‌اند که مانعی بر فعلیت یافتن آن به وجود آمد.<ref>من هدى القرآن، ج‏5، ص: ۱۸۴.</ref>


== تصمیم بر قتل یا مجازات طرف مقابل ==
== تصمیم بر قتل یا مجازات طرف مقابل ==
برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف و زلیخا در گفتار خداوند، قصد بر کامجویی نبود. بلکه قصد بر مجازات طرف مقابل بوده است. زلیخا پس از نرسیدن به مقصود خود،‌تصمیم بر مجازات یوسف داشت و یوسف نیز  به خاطر دفاع از خويشتن و تسليم نشدن در برابر زلیخا تصمیم به قتل یا مجازات زلیخا کرده بود.<ref>تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۱.</ref> روایتی از امام رضا(ع) نقل شده که قصد یوسف بر زلیخا را به معنای انتقام و مجازات زلیخا توسط یوسف دانسته است.
برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف و زلیخا در گفتار خداوند، قصد بر کامجویی نبود. بلکه قصد بر مجازات طرف مقابل بوده است.<ref name=":0" /> زلیخا پس از نرسیدن به مقصود خود،‌ تصمیم بر مجازات یوسف داشت و یوسف نیز  به خاطر دفاع از خويشتن و تسليم نشدن در برابر زلیخا تصمیم به قتل یا مجازات زلیخا گرفته بود.<ref name=":0">تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۱.</ref> روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که قصد یوسف بر زلیخا را به معنای انتقام و مجازات زلیخا توسط یوسف دانسته است.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.</ref>


{{همچنین ببینید|مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء}}
{{همچنین ببینید|مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء}}
خط ۲۸: خط ۲۸:
قرآن از آنچه مانع یوسف شد، با تعبیر «برهان پروردگار» یاد کرده است.<ref>سوره یوسف، آیه۲۴.</ref>
قرآن از آنچه مانع یوسف شد، با تعبیر «برهان پروردگار» یاد کرده است.<ref>سوره یوسف، آیه۲۴.</ref>


محمد جواد مغنیه از مفسران معاصر معتقد است با وجود همه عوامل برای گناه اما مانعی سرسخت یوسف را نجات داد و آن، علم او به حلال و حرام، حیاء و یقین او به اینکه خداوند از رگ گردن به او نزدیک‌تر است، بود.<ref>تفسير الكاشف، ج‏4، ص: ۳۰۳.</ref>
[[محمد جواد مغنیه]] از مفسران معاصر معتقد است با وجود همه عوامل برای گناه اما مانعی سرسخت یوسف را نجات داد و آن، علم او به حلال و حرام، حیاء و یقین او به اینکه خداوند از رگ گردن به او نزدیک‌تر است، بود.<ref>تفسير الكاشف، ج‏4، ص: ۳۰۳.</ref>


آیت الله مکارم شیرازی از عالمان شیعه مجموعه‌ای از عوامل را مانع گناه کردن یوسف دانسته‌اند:
آیت الله مکارم شیرازی از عالمان شیعه مجموعه‌ای از عوامل را مانع گناه یوسف دانسته‌اند:


* علم، ايمان، تربيت انسانى و صفات برجسته.  
* علم، ايمان، تربيت انسانى و صفات برجسته.  

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۱۳


سؤال

آیا یوسف به زلیخا میل داشت؟

يوسف(ع) براساس آیات قرآن، اگر برهان خداوند را نمی‌دید، به مقتضاى طبع بشرى، میل به همسر عزیز مصر پیدا می‌کرد. اما یوسف، به گناه دچار نشد و با دیدن برهان پروردگار از موقعیت گناه، رهایی یافت. برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف، قصد بر کامجویی نبود بلکه قصد بر مجازات و قتل طرف مقابل بود که با دیدن برهان الهی، از این فکر رهایی یافت.

برهان الهی را به علم، ايمان، صفات برجسته و مقام نبوت یوسف دانسته‌اند. برخی نیز واقعه پارچه انداختن بر روی بت، همان برهان و نشان خداوند دانسته‌اند.

آیه ۲۴ سوره یوسف

میل داشتن در صورت نبودن برهان خداوند

مفسران از آیه ۲۴ سوره یوسف چنین به دست آورده‌اند که همسر عزيز مصر، تصميم بر كامجويى از يوسف داشت. علاوه بر او، يوسف هم به مقتضاى طبع بشرى، چنين تصميمى می‌گرفت اگر برهان خداوند را نمی‌دید.[۱]

از آیات قرآن به دست آورده‌اند که یوسف در این موقعیت، به گناه دچار نشد.[۲] او با دیدن برهان پروردگار، از مشکل رهایی یافت و برهان الهی سبب رهایی یوسف از این مشکل گردید.[۳] قصد یوسف بر زلیخا را یک قصد بالقوه دانسته‌اند که مانعی بر فعلیت یافتن آن به وجود آمد.[۴]

تصمیم بر قتل یا مجازات طرف مقابل

برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف و زلیخا در گفتار خداوند، قصد بر کامجویی نبود. بلکه قصد بر مجازات طرف مقابل بوده است.[۵] زلیخا پس از نرسیدن به مقصود خود،‌ تصمیم بر مجازات یوسف داشت و یوسف نیز به خاطر دفاع از خويشتن و تسليم نشدن در برابر زلیخا تصمیم به قتل یا مجازات زلیخا گرفته بود.[۵] روایتی از امام رضا(ع) نقل شده که قصد یوسف بر زلیخا را به معنای انتقام و مجازات زلیخا توسط یوسف دانسته است.[۶]

برهان خدا چه بود؟

قرآن از آنچه مانع یوسف شد، با تعبیر «برهان پروردگار» یاد کرده است.[۷]

محمد جواد مغنیه از مفسران معاصر معتقد است با وجود همه عوامل برای گناه اما مانعی سرسخت یوسف را نجات داد و آن، علم او به حلال و حرام، حیاء و یقین او به اینکه خداوند از رگ گردن به او نزدیک‌تر است، بود.[۸]

آیت الله مکارم شیرازی از عالمان شیعه مجموعه‌ای از عوامل را مانع گناه یوسف دانسته‌اند:

  • علم، ايمان، تربيت انسانى و صفات برجسته.
  • آگاهى او نسبت به حكم تحريم زنا.
  • مقام نبوت و معصوم بودن از گناه.
  • یک نوع امداد و كمك الهى كه بخاطر اعمال نيك در آن لحظه حساس به سراغ او آمد[۹]

برخی مفسران احتمال داده‌اند که واقعه پارچه انداختن بر روی بت، همان برهان و نشان خداوند بوده که به کمک یوسف آمده و سبب شد یوسف نفس خود را کنترل کند.[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۰
  2. مفاتيح الغيب، ج‏18، ص: ۴۴۰
  3. الميزان في تفسير القرآن، ج‏11، ص ۱۲۷.
  4. من هدى القرآن، ج‏5، ص: ۱۸۴.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۱.
  6. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳.
  7. سوره یوسف، آیه۲۴.
  8. تفسير الكاشف، ج‏4، ص: ۳۰۳.
  9. تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۳.
  10. فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۸، ص۴۴۳.