بحث:عمل پیامبر(ص) در تکتف

این مدخل برای تکمیل این مقاله قابل استفاده است--Mnazarzadeh (بحث) ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۷ (UTC) نماز اوّلين فريضه اي است كه بعد از اعلان رسالت بر پيامبر(ص) عرضه شد و آن حضرت آنرا براي مسلمانان آموزش دادند. چنانچه از روايات و اخبار بر مي آيد مسلمانان صدر اسلام در دوران حيات نبوي همگي به يك شكل نماز مي گذاردند و اين اختلاف و تفاوتي كه در جزئيات نماز بوجود آمده ناشي از افتراق امت به گروهها و فرقه هاي متعدد مي باشد. در زير به رواياتي كه نحوه انجام فريضه نماز توسط پيامبر را تشريح كرده اند اشاره مي شود.

شخصي بنام عبدالغنم نقل مي كند كه: ابا مالك اشعري اقوام خويش را جمع كرد تا نماز كامل را به آنها آموزش دهد و صفوف آنها را مرتب كرد و نيّت نمود سپس فاتحه الكتاب را قرائت نمود و بعد از گفتن تكبير به ركوع رفت سپس به سجده رفت و در هر دو حال طمأنينه را رعايت كرد و در ركعت بعد نيز چنين نمود و سپس رو به اقوام خويش نموده و گفت: پيامبر نيز چنين نماز مي گذاردند.

با توجه به اينكه این روایات در کتاب¬های اهل سنت نقل شده و سعی شده تمام جزئيات و مستحبات نماز كه حضرت پيامبر(ص)‌انجام مي دادند بيان شود بدست مي آيد كه حضرت محمد(ص) در قيام نماز دست روي دست نمي گذاشتند و در پایان سوره حمد آمين نمي گفته است و از طريق اهل بيت(ع) نه تنها هيچ حديث و روايتي در تأييد روش نماز خواندن اهل سنت نقل نشده است بلكه روایات و احاديث معصومين بر ردّ و بطلان اين روش دلالت دارند. و اين خودش حاكي از اين است كه نماز رسول خدا به همان روشي بوده كه ائمه معصومين(ع) انجام مي داده اند.

۳. در روايتي كه حماد بن عيسي از امام صادق(ع) در نحوه كامل نماز خواندن نقل مي كند نيز هيچ اشاره اي به اعمالي از قبيل تكتف و آمين گفتن و موارد ديگري كه اهل سنت در نماز مرسوم كرده اند اشاره نشده در حالي كه اگر اين روش سنت پيامبر(ص) بود امام صادق(ع) آن را ترك نمي كردند و در تعليم نماز امام مي خواستند نماز كامل را كه پيامبر(ص) سنت كرده اند به حماد و مسلمين مجسم كنند ولي اهل سنت روش و سيره مخالف با اهل بیت را در اعمال و عبادات معتبر مي دانند و به آن عمل مي كنند لذا در مواردي كه اعمال آنها بر خلاف روش و سيره پيامبر(ص) نيز بوده با جعل حديث و انتساب آن اعمال به پيامبر(ص) خواسته اند كه عمل خود را توجيه كنند.

از جمله اين جعليات دست روي دست گذاشتن در نماز است. گذاشتن دست روي دست در نماز (تكتّف) يا (تكفير) گفته مي شود كه از طرف معصومين(ع) رد شده و آنرا مخلّ نماز شمرده اند در صورتي كه اگر اين عمل از پيامبر(ص) صادر مي شد ائمه(ع) از اين عمل منع نمي كردند. اما واقعيت اين مطلب آن است كه در زمان خليفه دوم وقتي مسلمين بر ايران غلبه كردند و ديدند كه ايرانيان در برابر شاهان خود چگونه تعظيم مي كنند و اين گونه تعظيم كردن به اطلاع عمر رسيده و عمر اين عمل را پسنديد و از باب استحسان آن را نيكو شمرد. و از يك عمل قومي سنتي را بوجود آورد و تشريع كرد..

محمد بن مسلم از امام باقر يا امام صادق نقل مي كند كه به امام عرض كردم مردي دستش را در نماز روي هم گذاشته فرمودند: ذلك التكفير لا يفعله، يعني اين عمل تشبه به كفار است و آن را انجام ندهد.

بنابراين از مجموع آن چه نقل شد بر مي آيد كه نماز تشيع همان نماز پيامبر(ص) است چون اين روش از طريق ائمه معصومين(ع) كه اعلم الناس به سنت پيامبر بودند به ما رسيده، و لذا از انحراف مصون هست بر خلاف روش اهل سنت كه انحراف از روش و سنت پيامبر دارد.

==منابع جهت مطالعه بيشتر ==

۱. المجموع، ج۳، محي الدين نووي.

۲. بدايه المجتهد، ابن رشد قرطبي.

۳. نهج الحق و كشف الصدق، علامه حلي.

۴. في ضلال التوحيد، جعفر سبحاني.