حد و مطلع قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
میان «حد» و ظاهر تفاوتهایی را ذکر کردهاند: | میان «حد» و ظاهر تفاوتهایی را ذکر کردهاند: | ||
* ظاهر دارای مراحلی است و مرحلهی نهایی ظهور، حد، نامیده میشود و شاید این که در روایت | * ظاهر دارای مراحلی است و مرحلهی نهایی ظهور، حد، نامیده میشود و شاید این که در روایت آمده: «حد منتها است»، به همین معنا باشد. | ||
* هر ظاهری حجت نیست ولی «حد»، حجّت است. حد | * هر ظاهری حجت نیست ولی «حد»، حجّت است. حد ظهور نهایی کلام و مقصود خداوند از آیه است. از این رو، در روایت به «حکم خدا» تفسیر شده است. | ||
* رابطهی بین ظاهر و حد، رابطهی عموم و خصوص مطلق است؛ هر حدی ظاهر است اما هر ظاهری حد نیست. | * رابطهی بین ظاهر و حد، رابطهی عموم و خصوص مطلق است؛ هر حدی ظاهر است اما هر ظاهری حد نیست. | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۴
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
در روایات ظاهر و باطن، مفاهیم دیگری چون «حد» و «مطلع» هم مطرح شده است. این اصطلاحات به چه معنا است؟
روایاتی در وجود حد و مطلع
روایات به وجود «حد» و «مطلع» در قرآن اشاره کردهاند:
- فیض کاشانی در کتاب تفسیری خود روایتی را از امام علی(ع) نقل کرده است: «هیچ آیهای نیست مگر اینکه دارای چهار معنای است؛ ظاهر، باطن، حد و مطلع».[۱]
- ابنمسعود از پیامبر اسلام(ص) نقل کرده: قرآن بر هفت حرف نازل شده است. هر حرف دارای ظاهر و باطنی است. همچنین هر حرفی دارای «حد» و هر حدی دارای «مطلع» است.[۲]
مفهومشناسی
روایات، معانی برای حد و مطلع ذکر کردهاند: «حد، حکم و مطلع، کیفیت استنباط حکم از قرآن است.»[۳] در روایت دیگری نیز چنین آمده: «حد، احکام حلال و حرام، و مطلع، مراد خداوند از بنده است.»[۴]
محققان با جمعبندی میان روایات مختلف، تحلیلهایی ارائه کردهاند؛ از جمله اینکه حد، نهایت و منتهای ظاهر آیات و مطلع، مبدأ باطن قرآن است.
محققان، ظهور کلام را دارای سطوح مختلفی دانستهاند:
- در مرتبه نخست، ظاهر، الفاظ قرآن است و این ظهور برای همه حاصل میشود و سپس ظهور مفردات قرآن بروز دارد. هر لفظ، معنایی را به ذهن متبادر میسازد که آن معنای متبادر به ذهن را معنای ظاهر لفظ میگویند.
- مرحله ی بعد، ظهور ترکیبی است. کلام، غیر از ظهور تصوری، ظهور تصدیقی دارد که ممکن است با ظهور تصوریاش یکسان و یا تا حدودی متفاوت باشد.
- ظهور نهایی کلام در صورتی شکل میگیرد که سیاق کلام، قرینههای متصل و منفصل، مورد توجه قرار گیرد و اینجا معنای موردِ نظرِ متکلم شناخته میشود و این همان «حد» است.
حد از یک جهت نهایت ظهورات لفظ است و از جهت دیگر، نقطهی شروع برای رسیدن به باطن قرآن. بطون قرآن فراتر از معنای ظاهری هستند و تنها با فهم الفاظ، قواعد و ادبيات عرب، نمىتوان آن را فهميد. تمام باطن قرآن را تنها خدا و راسخان در علم میدانند و انسانهای دیگر تنها از طریق آنها میتوانند آنها را بهدست آورند. مطلع را مرحلهى اول از این معناى باطنى دانستهاند.[۵]
تفاوت حد با ظاهر
میان «حد» و ظاهر تفاوتهایی را ذکر کردهاند:
- ظاهر دارای مراحلی است و مرحلهی نهایی ظهور، حد، نامیده میشود و شاید این که در روایت آمده: «حد منتها است»، به همین معنا باشد.
- هر ظاهری حجت نیست ولی «حد»، حجّت است. حد ظهور نهایی کلام و مقصود خداوند از آیه است. از این رو، در روایت به «حکم خدا» تفسیر شده است.
- رابطهی بین ظاهر و حد، رابطهی عموم و خصوص مطلق است؛ هر حدی ظاهر است اما هر ظاهری حد نیست.
پیوند به بیرون
- این مدخل برگرفته شده از کتاب «باطن و تأویل قرآن» گفتگو با علیاکبر بابایی و دکتر محمد کاظم شاکری، کارشناس و مجری: مصطفی کریمی، قم، مرکز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزهٔ علمیه، ۱۳۸۱ش.
منابع