نوشتن آیه ۳۵ سوره نور روی آینه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
ابوالعباس احمدبن علی بُونی، حدود چهل کتاب در [[علم حروف]]، [[علم اعداد|اعداد]] و [[علم جفر|جَفر]] نوشته و اثر معروف او کتاب شَمْسُ الْمَعارف و لَطائفُ الْعَوارف است، که به‌گفته [[آقابزرگ تهرانی]]، کتاب‌شناس شیعه، مطالب آن بدون سند است.<ref>آقابزرگ تهرانی، [http://shiaonlinelibrary.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/3382_%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%A2%D9%82%D8%A7-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B7%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%AC-14/%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A9_227 الذریعة]، بیروت، دار الاضواء، چاپ دوم، ج۱۴، ص۲۲۷.</ref>{{پایان پاسخ}} | ابوالعباس احمدبن علی بُونی، حدود چهل کتاب در [[علم حروف]]، [[علم اعداد|اعداد]] و [[علم جفر|جَفر]] نوشته و اثر معروف او کتاب شَمْسُ الْمَعارف و لَطائفُ الْعَوارف است، که به‌گفته [[آقابزرگ تهرانی]]، کتاب‌شناس شیعه، مطالب آن بدون سند است.<ref>آقابزرگ تهرانی، [http://shiaonlinelibrary.com/%D8%A7%D9%84%D9%83%D8%AA%D8%A8/3382_%D8%A7%D9%84%D8%B0%D8%B1%D9%8A%D8%B9%D8%A9-%D8%A2%D9%82%D8%A7-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%A7%D9%84%D8%B7%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%AC-14/%D8%A7%D9%84%D8%B5%D9%81%D8%AD%D8%A9_227 الذریعة]، بیروت، دار الاضواء، چاپ دوم، ج۱۴، ص۲۲۷.</ref>{{پایان پاسخ}} | ||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[آیه نور]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۲
سؤال
آیا درست است که اگر کسی در شب جمعه آخر ماه، آیه ۳۵ سوره نور را روی آینه بنویسد و چهل شب آن آیه را بر آینه بخواند، پس از آن هر بیماری به آینه نگاه کند بیماری‌اش برطرف می‌شود؟
ابوالعباس احمد بن علی بُونی، عالم صوفی قرن هفتم قمری، معتقد است هر کسی آیه ۳۵ سوره نور را در شب جمعه آخر ماه روی آینه نقش کند و به مدت چهل شب، چهل نوبت این آیه را بر آینه بخواند، پس از آن هر بیماری که در آن آینه نگاه کند، بیماری او برطرف می‌شود.[۱] گفته شده این مطلب در هیچ‌کدام از منابع معتبر روایی شیعه و سنی ذکر نشده و معتبر نیست.
ابوالعباس احمدبن علی بُونی، حدود چهل کتاب در علم حروف، اعداد و جَفر نوشته و اثر معروف او کتاب شَمْسُ الْمَعارف و لَطائفُ الْعَوارف است، که به‌گفته آقابزرگ تهرانی، کتاب‌شناس شیعه، مطالب آن بدون سند است.[۲]