مدت اسارت اهل‌بیت(ع) پس از واقعه کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[فهرست همسران و فرزندان امام حسین(ع)|اهل‌بیت امام حسین(ع)]] به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از [[شهادت امام حسین(ع)]]، اسیر شدند. | [[فهرست همسران و فرزندان امام حسین(ع)|اهل‌بیت امام حسین(ع)]] به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از [[شهادت امام حسین(ع)]]، اسیر شدند. | ||
در حادثهٔ کربلا پس از پایان نبرد، را اسیر گرفته، شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمایش گذاشتند. | در حادثهٔ کربلا پس از پایان نبرد، را اسیر گرفته، شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمایش گذاشتند. | ||
روز دوازدهم محرّم، به فرمان عمر بن سعد، سپاه به سوی کوفه به راه افتاد. ابن سعد بازماندگان امام(ع) را که خاندان پیامبر(ص) بودند، با شیوه‌ای دردآور به صورت اسیر به کوفه آورد و مردم کوفه نیز برای دیدن اسیران، از شهر خارج شده، در کنار راه ایستاده بودند. | روز دوازدهم محرّم، به فرمان عمر بن سعد، سپاه به سوی کوفه به راه افتاد. ابن سعد بازماندگان امام(ع) را که خاندان پیامبر(ص) بودند، با شیوه‌ای دردآور به صورت اسیر به کوفه آورد و مردم کوفه نیز برای دیدن اسیران، از شهر خارج شده، در کنار راه ایستاده بودند. | ||
اسیران اهل‌بیت(ع) به مدت نامعلومی در زندان ابن‌زیاد ماندند و پس از کسب اطلاع ابن زیاد از یزید، به سوی شام رهسپار شد و روز اول ماه صفر ۶۱ هـ ق به دمشق رسیدند. و با توجه به نقل صحیحی که اسیران اهل بیت در روز بیستم ماه صفر سال ۶۱ هجری مطابق با اولین اربعین شهادت امام حسین(ع) به کربلا رسیده باشند باید بیش از چند روز در دمشق نمانده باشند که شهید قاضی طباطبایی در کتاب گرانسنگ «تحقیق در اولین اربعین سیدالشهدا(ع)» این قول را تقویت کرده است، بنابراین می‌توان گفت مدت اسارت اهل بیت حدود یک ماه بوده است. | اسیران اهل‌بیت(ع) به مدت نامعلومی در زندان ابن‌زیاد ماندند و پس از کسب اطلاع ابن زیاد از یزید، به سوی شام رهسپار شد و روز اول ماه صفر ۶۱ هـ ق به دمشق رسیدند. و با توجه به نقل صحیحی که اسیران اهل بیت در روز بیستم ماه صفر سال ۶۱ هجری مطابق با اولین اربعین شهادت امام حسین(ع) به کربلا رسیده باشند باید بیش از چند روز در دمشق نمانده باشند که شهید قاضی طباطبایی در کتاب گرانسنگ «تحقیق در اولین اربعین سیدالشهدا(ع)» این قول را تقویت کرده است، بنابراین می‌توان گفت مدت اسارت اهل بیت حدود یک ماه بوده است. | ||
این فاجعه، نقض آشکار قوانین اسلام بود؛ چرا که اسیر گرفتن زن و مرد مسلمان از نظر اسلام مردود؛ است همان گونه که علی(ع) نیز در جنگ جمل اسیر کردن زنان را روا نشمرد و عایشه را به همراهی تعدادی از زنان به شهر خودش بازگرداند؛ اما متجاوزان اموی بازماندگان و فرزندان پیامبر(ص) را به اسارت گرفته، مثل اسیران کافر، از کوفه به شام فرستادند، چهرهٔ زنان اسیر را بر اهالی شهرها و روستاهایی که بر سر راه بود، نشان دادند<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس ص۱۵۲، ترجمه، محمد جواد مولوی‌نیا، چاپ دوم، قم، انتشارات سرور، ۱۳۷۹.</ref> و با آن‌ها در نهایت سنگدلی و خشونت مانند کنیزان و غلامانی که از بیگانه گرفته باشند، رفتار کردند.<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس، ص۱۲۶.</ref> | |||
حضرت زینب(س) هنگام عبور از کنار جسد شهدا، در اعتراض به این اسارت فرمود: ای محمد(ص)! اینان دختران تو هستند که به اسارت می‌روند…<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس، ص۱۷۰.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۲۵
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
اسارت اهل‌بیت(ع) چه مدت طول کشید؟
.jpg)
اهل‌بیت امام حسین(ع) به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از شهادت امام حسین(ع)، اسیر شدند.
در حادثهٔ کربلا پس از پایان نبرد، را اسیر گرفته، شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمایش گذاشتند.
روز دوازدهم محرّم، به فرمان عمر بن سعد، سپاه به سوی کوفه به راه افتاد. ابن سعد بازماندگان امام(ع) را که خاندان پیامبر(ص) بودند، با شیوه‌ای دردآور به صورت اسیر به کوفه آورد و مردم کوفه نیز برای دیدن اسیران، از شهر خارج شده، در کنار راه ایستاده بودند. اسیران اهل‌بیت(ع) به مدت نامعلومی در زندان ابن‌زیاد ماندند و پس از کسب اطلاع ابن زیاد از یزید، به سوی شام رهسپار شد و روز اول ماه صفر ۶۱ هـ ق به دمشق رسیدند. و با توجه به نقل صحیحی که اسیران اهل بیت در روز بیستم ماه صفر سال ۶۱ هجری مطابق با اولین اربعین شهادت امام حسین(ع) به کربلا رسیده باشند باید بیش از چند روز در دمشق نمانده باشند که شهید قاضی طباطبایی در کتاب گرانسنگ «تحقیق در اولین اربعین سیدالشهدا(ع)» این قول را تقویت کرده است، بنابراین می‌توان گفت مدت اسارت اهل بیت حدود یک ماه بوده است.
این فاجعه، نقض آشکار قوانین اسلام بود؛ چرا که اسیر گرفتن زن و مرد مسلمان از نظر اسلام مردود؛ است همان گونه که علی(ع) نیز در جنگ جمل اسیر کردن زنان را روا نشمرد و عایشه را به همراهی تعدادی از زنان به شهر خودش بازگرداند؛ اما متجاوزان اموی بازماندگان و فرزندان پیامبر(ص) را به اسارت گرفته، مثل اسیران کافر، از کوفه به شام فرستادند، چهرهٔ زنان اسیر را بر اهالی شهرها و روستاهایی که بر سر راه بود، نشان دادند[۱] و با آن‌ها در نهایت سنگدلی و خشونت مانند کنیزان و غلامانی که از بیگانه گرفته باشند، رفتار کردند.[۲] حضرت زینب(س) هنگام عبور از کنار جسد شهدا، در اعتراض به این اسارت فرمود: ای محمد(ص)! اینان دختران تو هستند که به اسارت می‌روند…[۳]