باطن قرآن از دیدگاه فلاسفه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:


== دیدگاه ملاصدرا ==
== دیدگاه ملاصدرا ==
بر همین اساس فیلسوف نامدار جهان اسلام ملا صدرای شیرازی که تفسیر دقیق قرآن را مبتنی بر شناخت حقیقی قرآن می‌داند، برای تفسیر قرآن و شناساندن آن، تعریف مقدمات و مبادی آن، کتاب مفاتیح الغیب را نوشته و کتاب اسرار الآیات را در کنار آن می‌گذارد و در تفسیر فلسفی-عرفانی خود به تفسیر باطنی و تأویلی کلمات و آیات کلام الله مجید پرداخته و از باب نمونه «سبع سموات» را به مراتب و درجات هفتگانه باطن انسان تأویل نموده که عبارتند از: نفس، قلب، عقل، روح، سرّ، خفی و اخفی.<ref>ملا صدرا شیرازی، محمد، تفسیر القرآن الکریم، ج۲، ص۲۸۸.</ref>
ملاصدرا فیلسوف شیعه (درگذشت ۱۰۵۰ق)، تعبیر «سبع سموات؛ آسمان‌های هفتگانه» را به مراتب و درجات هفتگانه باطن انسان تأویل نموده که عبارتند از: نفس، قلب، عقل، روح، سرّ، خفی و اخفی.<ref>ملا صدرا شیرازی، محمد، تفسیر القرآن الکریم، ج۲، ص۲۸۸.</ref>


ایشان در کتاب مفاتیح الغیب خود که در واقع مقدمه تفسیر است، می‌گوید در قرآن اسرار و رموزی نهفته است که هرچند دست نیافتنی نیست اما با نگاه سطحی به لغات و جملات آن نمی‌توان آنرا کشف کرد بلکه زبان مخصوص خود را می‌خواهد و بدون آشنایی با فرهنگ عرفانی پیامبر و اهل بیت، فهم آن ناقص می‌ماند.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref>
ملاصدرا معتقد است در قرآن اسراری نهفته است که با نگاه سطحی به واژگان و جملات آن کشف نمی‌شود، بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع) درک می‌شوند.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref>


او می‌گوید در هر حرفی از حروف قرآن، هزاران ایماء و اشاره و ناز و کرشمه و کشش برای دل‌های اهل حال است و قرآن «تور» حروف و دام کلمات خود را با دانه‌های معانی و حقایق برای شکار پرندگان آسمانی گشوده و برای هر پرنده‌ای دانه مخصوصی که آفریدگارش آن را می‌شناسد، قرار داده است.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص ۱۸، فاتحه اول از مفتاح اول.</ref>
او هر حرفی از حروف قرآن را دارای هزاران ایماء و اشاره دانسته است.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص ۱۸، فاتحه اول از مفتاح اول.</ref>


ایشان ضمن عنوان کردن فاتحه دهم از مفتاح اول تفسیرش را به عنوان اینکه قرآن باطن و ظاهری دارد، باطن قرآن را تشبیه می‌کند به باطن انسان که دارای مراتبی از نفس، روح، قلب، عقل، سر، خفی و اخفی است و تصریح می‌کند که قرآن نیز دارای ظاهر و باطنی، درجات و مراتبی است و باطن آن نیز باطن دیگر دارد که قرآن می‌فرماید: «و ما یعلم تأویله الا الله و الراسخون فی العلم، فقط خدا و راسخون از آن آگاه است»<ref>آل عمران/۷.</ref> و در روایات نیز وارد شده که برای قرآن ظاهر و باطنی است تا هفت بطن.
به اعتقاد ملاصدرا قرآن دارای ظاهر و باطن است. او معتقد است باطن قرآن نیز باطن‌های دیگری دارد. بر اساس روایات نیز قرآن هفت باطن دارد. یکی از استدلال‌های ملاصدرا به آیه هفت سوره آل عمران است که بر اساس آن تأویل قرآن را فقط خدا و راسخون در علم می‌دانند.  


بنابر این قرآن از دید ملا صدرا فقط همان پدیده ملموس ملفوظ نیست که با عامه مردم از تین (انجیر)، زیتون، انگور و … سخن می‌گوید بلکه قرآن مانند عالم هستی دارای لایه‌های متعدد و پر ده در پرده است.
او قرآن را مانند عالم هستی دارای لایه‌های متعدد و پرده در پرده می‌داند.  


به نظر ملا صدرا چون قرآن نور است، مشکّک و دارای مراتب گوناگون است لذا ایشان با الهام از آیه «و فی السماء رزقکم»<ref>سجده/۵۸.</ref> با نگاه به این درجات، قرآن را سفره‌ای از مائده‌های آسمانی می‌نامد که همه گونه خوراک در آن هست اهل حس از قشر قرآن و اهل معنی از لب و مغز آن تغذّی می‌کنند.
به نظر ملاصدرا چون قرآن نور است، مانند نور [[تشکیک وجود|مشکّک]] و دارای مراتب گوناگون است. ایشان با الهام از آیه «و فی السماء رزقکم»<ref>سجده/۵۸.</ref> با نگاه به این درجات، قرآن را سفره‌ای از مائده‌های آسمانی می‌نامد که همه گونه خوراک در آن هست اهل حس از قشر قرآن و اهل معنی از لب و مغز آن تغذّی می‌کنند.


ملا صدرا فهم ظاهر قرآن را به ظاهر بینان وا گذاشته است و به رسم اهل حقیقت به عمق و معانی پنهان آن می‌خواهد بپردازد.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹.</ref>
ملا صدرا فهم ظاهر قرآن را به ظاهر بینان وا گذاشته است و به رسم اهل حقیقت به عمق و معانی پنهان آن می‌خواهد بپردازد.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹.</ref>
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش