علم لدنی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}علم لدنی و راههای رسیدن به آن چیست؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}علم لدنی و راههای رسیدن به آن چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}'''علم لدنی''' علمی است که از طریق [[الهام|الهامات الهی]] به دست میآید و در برابر [[علم اکتسابی]] قرار دارد | {{پاسخ}}'''علم لدنی''' علمی است که از طریق [[الهام|الهامات الهی]] به دست میآید و در برابر [[علم اکتسابی]] قرار دارد.<ref>محمدی ریشهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.</ref> علم لدنی که علم حقیقی شمرده شده، نوری است که خدا آن را در قلب کسی که شایستگی آن را دارد، قرار میدهد.<ref name=":0">صدر الدين شيرازى، محمد، شرح أصول الكافي، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، ۱۳۸۲، چاپ اول، ج۲، ص۲۱۱.</ref> از این علم در [[قرآن]] با تعابیری چون حکمت، فضل، هدایت و نور یاد شده است.<ref name=":0" /> | ||
در روایتی از [[امام علی(ع)]]، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات میکند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن میگوید.<ref>شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.</ref> | در روایتی از [[امام علی(ع)]]، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات میکند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن میگوید.<ref>شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.</ref> | ||
راه رسیدن به علم لدنی، [[تهذیب نفس]] دانسته شده است.<ref>ن.ک: طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .</ref> فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.<ref>حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، پیشین، ص۶۷.</ref> بر اساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، هر کسی که به آنچه میداند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمیداند به او میدهد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.</ref> گفته شده مراد از علم دوم در این روایت، علم لدنی است. | برای رسیدن به علم لدنی، مانند علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست.<ref>محمدی ریشهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.</ref> راه رسیدن به علم لدنی، [[تهذیب نفس]] دانسته شده است.<ref>ن.ک: طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .</ref> فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.<ref>حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، پیشین، ص۶۷.</ref> بر اساس روایتی از [[پیامبر(ص)]]، هر کسی که به آنچه میداند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمیداند به او میدهد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.</ref> گفته شده مراد از علم دوم در این روایت، علم لدنی است. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} |
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۹
این مقاله هماکنون به دست A.ahmadi در حال ویرایش است. |
علم لدنی علمی است که از طریق الهامات الهی به دست میآید و در برابر علم اکتسابی قرار دارد.[۱] علم لدنی که علم حقیقی شمرده شده، نوری است که خدا آن را در قلب کسی که شایستگی آن را دارد، قرار میدهد.[۲] از این علم در قرآن با تعابیری چون حکمت، فضل، هدایت و نور یاد شده است.[۲]
در روایتی از امام علی(ع)، از وجود بندگانی خبر داده شده که خدا در فكر و باطن با آنها مناجات میکند و در ژرفای خردهایشان (ذَاتِ عُقُولِهِم) با آنها سخن میگوید.[۳]
برای رسیدن به علم لدنی، مانند علم اکتسابی نیازی به تعلیم و فراگیری نیست.[۴] راه رسیدن به علم لدنی، تهذیب نفس دانسته شده است.[۵] فراگرفتن علم اکتسابی نیز، مقدمه رسیدن به علم لدنی شمرده شده است.[۶] بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، هر کسی که به آنچه میداند عمل کند، خدا علم آنچه را که نمیداند به او میدهد.[۷] گفته شده مراد از علم دوم در این روایت، علم لدنی است.
منابع
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ صدر الدين شيرازى، محمد، شرح أصول الكافي، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، ۱۳۸۲، چاپ اول، ج۲، ص۲۱۱.
- ↑ شريف رضي، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ ق، چاپ اول، خطبه ۲۲۲، ص۳۴۲.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، میزان الحکمة (با ترجمه فارسی)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۱۲، ص۴۵۴.
- ↑ ن.ک: طیب، مهدی، حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، تهران، سفینه، ۱۳۹۰، چاپ اول، ص۵۵ .
- ↑ حدیث دوست (شرح رهنمودها و دستور العمل های سلوکی امام صادق به عنوان بصری)، پیشین، ص۶۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، بيروت، دار إحياء التراث العربي، ۱۴۰۳ق، چاپ دوم، ج۴۰، ص۱۲۸.