همنشینی گرگ و گوسفند در آخرالزمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ابرابزار)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در کتاب مهدی در قرآن می‌نویسد در زمان ظهور گوسفند و گرگ با هم انس دارند پس روزی آنها چه می‌شود که بدست گوسفند است؟
در کتاب ''مهدی در قرآن'' می‌نویسد در زمان ظهور گوسفند و گرگ با هم انس دارند، پس روزی آنها چه می‌شود که بدست گوسفند است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
قبل از این که جواب سئوال را مطرح کنیم باید به دو نکته توجه داشت که اولاً طبق جستجویی که انجام شد این حدیث از ناحیه معصومین صادر نشده‌است. ثانیاً این حدیث در منابع حدیثی شیعه دیده نشده و تنها در منابع اهل سنت آمده‌است؛ بنابراین اصل صدور این روایت از پیشوایان معصوم ثابت نشده‌است. ثالثاً بالفرض اگر این حدیث درست باشد و توضیح آن این است که در این احادیث آنچه که بیشتر مورد توجه است جنبه کنایی حدیث است، ما یک منطوق حدیث داریم که عبارت است از همان الفاظ ظاهری و معنای ظاهری آن و یک مفهوم حدیث داریم که این عبارت است از آن معنایی که در کلام موجود نیست بلکه در بطن آن کلام وجود دارد.
طبق جستجویی که انجام شد این حدیث از ناحیه معصومان صادر نشده‌است. علاوه بر آن این حدیث در منابع حدیثی شیعه دیده نشده و تنها در منابع اهل سنت آمده‌است؛ بنابراین اصل صدور این روایت از پیشوایان معصوم ثابت نشده‌است. بالفرض اگر این حدیث درست باشد، توضیح آن این است که در این احادیث آنچه که بیشتر مورد توجه است جنبه کنایی حدیث است، به این معنی که یک منطوق حدیث داریم که عبارت است از همان الفاظ و معنای ظاهری آن و یک مفهوم حدیث داریم که عبارت است از آن معنایی که در کلام موجود نیست بلکه در بطن آن کلام وجود دارد.


برای روشن شدن مطلب و تنزیل مطلب مثالی می‌زنیم؛ مثلاً در این مثال که بیشتر شنیدیم که وقتی گفته می‌شود فلانی خاکستر خانه اش زیاد است این به معنای این نیست که واقعاً خانه اش پر از خاکستر است بلکه این کلام کنایه از این است که فلانی مهمان زیادی دارد در این حدیث هم که می‌فرماید گرگ و گوسفند در کنار هم زندگی می‌کنند بیانگر وجود یک امنیت پایدار و مطلق در حکومت آن حضرت می‌باشد و وجود یک عدالت مطلق که به معنای واقعی کلمه در حاکمیت اجرا می‌شود و در سایه این عدالت و امنیت است که دیگر تعدّی و تجاوز و ظلم به همدیگر وجود ندارد.
برای روشن شدن مطلب و تنزیل مطلب مثالی می‌زنیم؛ مثلاً وقتی گفته می‌شود فلانی خاکستر خانه‌اش زیاد است این به معنای این نیست که واقعاً خانه اش پر از خاکستر است بلکه این کلام کنایه از این است که فلانی مهمان زیادی دارد. در این حدیث هم که می‌گوید؛ گرگ و گوسفند در کنار هم زندگی می‌کنند بیانگر وجود یک امنیت پایدار و مطلق در حکومت آن حضرت می‌باشد و وجود یک عدالت مطلق که به معنای واقعی کلمه در حاکمیت اجرا می‌شود و در سایه این عدالت و امنیت است که دیگر تعدّی و تجاوز و ظلم به همدیگر وجود ندارد.


و این حدیث از ابن عباس نقل شده و اصل حدیث به این شرح است: «عن ابن عباس: حتی یأمن الشاه و الذئب و البقره و الأسد و الإنسان و الحیّه و حتی لا تقرض فأره جراباً».<ref>طبسی، نجم الدین، چشم‌انداز بر حکومت حضرت مهدی (عج)، ص۲۴۰ به نقل از: بحارالانوار و سنن بیهقی.</ref>
این حدیث از ابن عباس نقل شده و اصل حدیث به این شرح است: {{عربی|عن ابن عباس: حتی یأمن الشاه و الذئب و البقره و الأسد و الإنسان و الحیّه و حتی لا تقرض فأره جراباً»}}.<ref>طبسی، نجم الدین، چشم‌انداز بر حکومت حضرت مهدی (عج)، ص۲۴۰ به نقل از: بحارالانوار و سنن بیهقی.</ref>


شبیه همین حدیث باز از پیامبر (ص) نقل شده که ایشان می‌فرمایند: «... حتی تسیر المرأتان لا تخشیان جوراً».<ref>همان به نقل از معجم الکبیر.</ref>
شبیه همین حدیث باز از پیامبر(ص) نقل شده که ایشان می‌فرمایند: {{عربی|... حتی تسیر المرأتان لا تخشیان جوراً|ترجمه=[در حکومت حضرت مهدی (عج)] به گونه ای است که دو زن شبانه حرکت کرده، مسافرت می‌کنند و از بی عدالتی و ستم هراسی ندارند}}.<ref>همان به نقل از معجم الکبیر.</ref>


حضرت می‌فرمایند: «در حکومت حضرت مهدی (عج) به گونه ای است که دو زن شبانه حرکت کرده، مسافرت می‌کنند و از بی عدالتی و ستم هراسی ندارند».


یا حدیث دیگر شبیه اینها باز وارد شده از امام باقر (ع) که ایشان می‌فرمایند: «قال أبو جعفر (ع): یقاتلون و الله؛ حتی یوحد الله، و لا یشرک به شیء و حتی تخرج العجوز الضعیفه من المشرق ترید المغرب و لا ینهاها أحد؛ حضرت می‌فرماید: به خدا سوگند، یاران مهدی آن اندازه می‌جنگند تا خدا به یگانگی پرستیده شود و به او شر نورزند و تا آن جا که پیرزنی سالخورده و ناتوان از این سوی جهان به آن سوی رهسپار شود و کسی متعرّض او نشود».<ref>همان، به نقل از تفسیر عیاشی، ج۲، ص۶۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۸۳؛ تفسیر برهان، ج۱، ص۳۶۹.</ref>
یا حدیث دیگر شبیه اینها باز وارد شده از امام باقر(ع) که ایشان می‌فرمایند: {{عربی|یقاتلون و الله؛ حتی یوحد الله، و لا یشرک به شیء و حتی تخرج العجوز الضعیفه من المشرق ترید المغرب و لا ینهاها أحد|ترجمه=به خدا سوگند، یاران مهدی آن اندازه می‌جنگند تا خدا به یگانگی پرستیده شود و به او شر نورزند و تا آن جا که پیرزنی سالخورده و ناتوان از این سوی جهان به آن سوی رهسپار شود و کسی متعرّض او نشود}}.<ref>همان، به نقل از تفسیر عیاشی، ج۲، ص۶۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۸۳؛ تفسیر برهان، ج۱، ص۳۶۹.</ref>


پس با دقت و تأمل در این گونه احادیث متوجه می‌شویم که آنچه مهم است مفهوم احادیث است و آن وجود امنیت پایدار در آن حکومت است در حالی که پیش از ظهور حضرت مهدی (عج) شرایط ناامنی بر جهان چیره شده بود، و یکی از بنیادی‌ترین کارهای آن حضرت، بازگرداندن امنیت به جامعه است.
با دقت و تأمل در این گونه احادیث متوجه می‌شویم؛ آنچه مهم است مفهوم احادیث است و آن وجود امنیت پایدار در آن حکومت است در حالی که پیش از ظهور حضرت مهدی (عج) شرایط ناامنی بر جهان چیره شده بود، و یکی از بنیادی‌ترین کارهای آن حضرت، بازگرداندن امنیت به جامعه است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
خط ۳۳: خط ۳۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی =مهدویت
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۱ =عصر ظهور
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۲ =ویژگی‌های حکومت جهانی
|شاخه فرعی۳ =
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۷

سؤال

در کتاب مهدی در قرآن می‌نویسد در زمان ظهور گوسفند و گرگ با هم انس دارند، پس روزی آنها چه می‌شود که بدست گوسفند است؟

طبق جستجویی که انجام شد این حدیث از ناحیه معصومان صادر نشده‌است. علاوه بر آن این حدیث در منابع حدیثی شیعه دیده نشده و تنها در منابع اهل سنت آمده‌است؛ بنابراین اصل صدور این روایت از پیشوایان معصوم ثابت نشده‌است. بالفرض اگر این حدیث درست باشد، توضیح آن این است که در این احادیث آنچه که بیشتر مورد توجه است جنبه کنایی حدیث است، به این معنی که یک منطوق حدیث داریم که عبارت است از همان الفاظ و معنای ظاهری آن و یک مفهوم حدیث داریم که عبارت است از آن معنایی که در کلام موجود نیست بلکه در بطن آن کلام وجود دارد.

برای روشن شدن مطلب و تنزیل مطلب مثالی می‌زنیم؛ مثلاً وقتی گفته می‌شود فلانی خاکستر خانه‌اش زیاد است این به معنای این نیست که واقعاً خانه اش پر از خاکستر است بلکه این کلام کنایه از این است که فلانی مهمان زیادی دارد. در این حدیث هم که می‌گوید؛ گرگ و گوسفند در کنار هم زندگی می‌کنند بیانگر وجود یک امنیت پایدار و مطلق در حکومت آن حضرت می‌باشد و وجود یک عدالت مطلق که به معنای واقعی کلمه در حاکمیت اجرا می‌شود و در سایه این عدالت و امنیت است که دیگر تعدّی و تجاوز و ظلم به همدیگر وجود ندارد.

این حدیث از ابن عباس نقل شده و اصل حدیث به این شرح است: «عن ابن عباس: حتی یأمن الشاه و الذئب و البقره و الأسد و الإنسان و الحیّه و حتی لا تقرض فأره جراباً»».[۱]

شبیه همین حدیث باز از پیامبر(ص) نقل شده که ایشان می‌فرمایند: «... حتی تسیر المرأتان لا تخشیان جوراً؛ [در حکومت حضرت مهدی (عج)] به گونه ای است که دو زن شبانه حرکت کرده، مسافرت می‌کنند و از بی عدالتی و ستم هراسی ندارند».[۲]


یا حدیث دیگر شبیه اینها باز وارد شده از امام باقر(ع) که ایشان می‌فرمایند: «یقاتلون و الله؛ حتی یوحد الله، و لا یشرک به شیء و حتی تخرج العجوز الضعیفه من المشرق ترید المغرب و لا ینهاها أحد؛ به خدا سوگند، یاران مهدی آن اندازه می‌جنگند تا خدا به یگانگی پرستیده شود و به او شر نورزند و تا آن جا که پیرزنی سالخورده و ناتوان از این سوی جهان به آن سوی رهسپار شود و کسی متعرّض او نشود».[۳]

با دقت و تأمل در این گونه احادیث متوجه می‌شویم؛ آنچه مهم است مفهوم احادیث است و آن وجود امنیت پایدار در آن حکومت است در حالی که پیش از ظهور حضرت مهدی (عج) شرایط ناامنی بر جهان چیره شده بود، و یکی از بنیادی‌ترین کارهای آن حضرت، بازگرداندن امنیت به جامعه است.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ نشانه‌هایی از دولت موعود یا چشم‌انداز بر حکومت حضرت مهدی (عج)، نجم الدین طبسی، قم، بوستان کتاب، چاپ جدید دوم، ۱۳۸۶.

۲ـ عصر ظهور، علی کورانی، ترجمه عباس کورانی، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش.

۳ـ حکومت جهانی حضرت مهدی، آیت الله مکارم شیرازی، نسل جوان.

۴ـ سیمای آفتاب (سیری در زندگانی حضرت مهدی)، حبیب الله طاهری، انتشارات زائر آستان مقدسه قم، چاپ سوم، ۱۳۸۲.


منابع

  1. طبسی، نجم الدین، چشم‌انداز بر حکومت حضرت مهدی (عج)، ص۲۴۰ به نقل از: بحارالانوار و سنن بیهقی.
  2. همان به نقل از معجم الکبیر.
  3. همان، به نقل از تفسیر عیاشی، ج۲، ص۶۲؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۸۳؛ تفسیر برهان، ج۱، ص۳۶۹.