حدیث پانزده عذاب سبک‌شمار نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{در دست ویرایش|کاربر=A.ahmadi}} {{شروع متن}} {{سوال}} سؤال: روايتي وجود دارد مبني بر ا...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۲۹

سؤال

سؤال: روايتي وجود دارد مبني بر اينكه رسول خدا به حضرت فاطمه فرمود: «خداوند كساني را كه نماز خود را سبك مي‌شمارند، به پانزده خصلت مبتلا مي كند: شش خصلت در دنيا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در گورش و سه خصلت در قيامت هنگامي كه از گورش بيرون مي آيد و جود دارد»؛ آیا این روایت معتبر است؟


متن روایت

سید بن طاووس در کتاب فلاح السائل می‌نویسد: با حذف سند از سرور زنان، فاطمه، دختر سرور پيامبران روایت می‌کنم که از پدر بزرگوارش حضرت محمّد پرسيد: اى پدر جان! سزاى مردان و زنانى كه نماز را سبك بشمارند، چيست؟ فرمود: اى فاطمه! هر كس چه مرد باشد و چه زن، نمازش را سبك بشمارد، خداوند او را به پانزده‏ مصيبت گرفتار مى‏نمايد: شش‏ چيز در سراى دنيا و سه‏ چيز هنگام مرگ و سه چيز در قبرش و سه چيز در قيامت هنگام بيرون آمدن از قبر.

مصيبت‌هايى كه در دار دنيا بدان مبتلا مى‏گردد عبارتند از:

۱- خداوند، خير و بركت را از عمر او برمى‏دارد.

۲- خداوند، خير و بركت را از روزى‏اش برمى‏دارد.

۳- خداوند نشانه صالحان را از چهره او محو مى‏فرمايد.

۴- در برابر اعمالى كه انجام داده پاداش داده نمى‏شود.

۵- دعاى او به سوى آسمان بالا نمى‏رود و مستجاب نمى‏گردد.

۶- هيچ بهره‏اى در دعاى بندگان شايسته خدا نداشته و مشمول دعاى آنان نخواهد بود.

و مصیبت‌هایی كه هنگام مرگ به او مى‏رسد بدين ترتيب است:

۱- با حالت خوارى و زبونى جان مى‏دهد.

۲- گرسنه مى‏ميرد.

۳- تشنه جان مى‏سپارد، به گونه‏اى كه اگر آب تمام رودخانه‏هاى دنيا را به او بدهند، سيراب نگشته و تشنگى‏اش برطرف نخواهد شد.

و مصيبت‌هايى كه در قبرش بدان گرفتار مى‏گردد بدين قرار مى‏باشد:

۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد تا او را در قبر نگران و پريشان نموده و از جايش بركند.

۲- خداوند گور را بر او تنگ مى‏گرداند.

۳- قبرش تاريك مى‏شود.

و مصائبى كه در روز قيامت، هنگام بيرون آمدن از قبر، بدان مبتلا مى‏شود، عبارت است از:

۱- خداوند فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد تا در حالى كه مردم به او مى‏نگرند، او را به رو بر زمين بكشد.

۲- سخت از او حساب مى‏كشند.

۳- خداوند هرگز نظر رحمت به او ننموده و از بدي‌ها پاكيزه‏اش نمى‏گرداند، و براى او عذاب دردناكى خواهد بود.[۱]

بررسی سند

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار جلد ۸۰ صفحه ۲۱ باب ۶ روایت ۳۹؛ عبد الله بحرانی اصفهانی در کتاب عوالم العلوم و المعارف والأحوال من الآيات و الأخبار و الأقوال جلد ۱۱ صفحه ۹۱۱ باب ۸۳ روایت ۱۷۱ و محدث نوری در کتاب مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل جلد ۳ صفحه ۲۳ باب۶ روایت ۲۹۲۲ همین روایت را از فلاح السائل نقل کرده‌اند.

بنابراین، روایت از نظر سند قابل استناد نمی‌باشد زیا ابن طاووس سند آن را حذف کرده و نمی‌توان در این باره نظر داد.

  1. ابن طاووس، على، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان كتاب، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، فصل اول، ص۲۲.