بهبود روابط خانواده شوهر و عروس: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
خط ۳۴: خط ۳۴:


== به‌کارگیری شیوه‌های جذب محبت ==
== به‌کارگیری شیوه‌های جذب محبت ==
استفاده از شیوه‌های جذب محبت
استفاده از شیوه‌های جذب محبت، رابطه میان خانواده داماد و عروس را بهبود می‌بخشد. برخی از این شیوه‌ها چنین است:


در زیر به برخی از راهکارهایی که شما را در رسیدن به هدفتان کمک می‌کند، اشاره می‌کنیم. این راهکارها عمومی هستند و تمام نزدیکان شوهر باید به آن توجه داشته باشند به ویژه اقوام درجه یک شوهر مانند مادر شوهر، خواهر شوهر و ….
* '''احترام''': رفتار محترمانه عاملی مؤثر در ایجاد صمیمیت بین افراد است. زمانی که با فردی با احترام برخورد شود و او احساس کند که جایگاه ویژه‌ای دارد، شخصیت او به صورت شخصیتی عزیز، مستقل و مثبت رقم خواهد خورد و در نتیجه رفتار او رفتاری مثبت و بهنجار خواهد شد. بر عکس زمانی که فرد احساس کند که او در بین افراد فامیل جایگاهی ندارد و همواره به او بی‌احترامی می‌شود، نمی‌توان از چنین کسی انتظار نیکی و رفتار صمیمانه داشت. در روایتی امام علی(ع) فرموده است: «کسی که نَفْسش بر وی خوار شد، امید نیکی از او نداشته باش».<ref>حسینی زاده، سید علی، تربیت فرزند، ص۱۰۴ به نقل از اصول کافی، انتشارات سمت. ج۲، ص۳۱۳.</ref>
 
* '''ابراز محبت''': محبت زمانی مؤثر خواهد بود که ابراز گردد و فرد از محبت دیگران به خود آگاه شود. بر اساس روایتی، امام کاظم(ع)‌ سفارش کرده هر گاه فردی برادرش را دوست دارد، او را از این دوستی باخبر کند، زیرا این کار برای دوستی و رابطه بین آنها بهتر است.<ref>همان، ص۹۲ به نقل از بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۸۲.</ref>
۱. تکریم عروس: سعی کنید در تمام برخوردهای خود با عروستان با احترام و تکریم برخورد کنید؛ زیرا زمانی که با فردی با احترام برخورد شود و او احساس کند که جایگاه ویژه ای دارد، شخصیت او به صورت شخصیتی عزیز، مستقل و مثبت رقم خواهد خورد و در نتیجه رفتار او رفتاری مثبت و بهنجار خواهد شد. بر عکس زمانی که فرد احساس کند که او در بین افراد فامیل جایگاهی ندارد و همواره به او بی‌احترامی می‌شود، هرگز نمی‌توان از چنین کسی انتظار نیکی و رفتار صمیمانه داشت. علی علیه السلام در این باره می‌فرمایند: «کسی که نَفْسش بر وی خوار شد، امید نیکی از او نداشته باش»<ref>حسینی زاده، سید علی، تربیت فرزند، ص۱۰۴ به نقل از اصول کافی، انتشارات سمت. ج۲، ص۳۱۳.</ref>
* '''هدیه''': هدیه دادن به دیگران، به ویژه به خانم‌ها، محبت آنها را به سوی انسان جلب می‌کند.<ref>روان‌شناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی، ص۲۴۶.</ref>
 
* '''خوش‌بینی''': بر اساس اصول اسلامی، باید یک رفتار را به بهترین وجه تفسیر کرد. تلاش اعضای خانواده برای کاهش برداشت‌های منفی از رفتارهای یکدیگر، زمینه‌ای برای درک و روابط سالم فراهم خواهد کرد.<ref>سالاری فر، محمد رضا، خانواده در نگرش اسلام و روان‌شناسی، انتشارات سمت تهران. ص۱۱۸.</ref>  
۲. ابراز محبت: یکی از نکات مهم برای ایجاد رابطه دوستانه و صمیمانه محبت کردن است. البته در این مورد نباید تنها به محبت درونی اکتفاء شود، زیرا محبت، زمانی مؤثر خواهد بود که ابراز گردد و فرد از محبت به خود آگاه شود. ابراز محبت نکته ای است که اهل بیت به یاران خود سفارش کرده‌اند. امام کاظم علیه السلام می‌فرمایند: «هر گاه یکی از شما برادرش را دوست دارد، او را از این دوستی مطلع کند، که این کار برای دوستی و رابطه بین شما بهتر است».<ref>همان، ص۹۲ به نقل از بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۸۲.</ref>
* '''خوش زبانی''': محتوای سخن و کیفیت ادای آن، هیچ‌یک نباید ناپسند باشد. چه بسا سخن خوبی که به خوبی بیان نشده، زمینه تنش و ناسازگاری را فراهم کرده است. در روایتی امام صادق(ع) سفارش کرده است در سخن گفتن، پاکیزه سخن بگوی و با برادرت با روی باز مواجه شو.<ref>همان، ص۶۶.</ref>
 
* '''تغافل''': تغافل یعنی این که انسان چیزی را بداند، ولی با اراده و به صورت عمدی خود را غافل نشان دهد. یکی از راهکارهایی که می‌توان در برابر رفتارهای نادرست دیگران انجام داد تغافل است؛ یعنی انسان در برابر رفتارهای نادرست دیگران به گونه‌ای رفتار کند که گویی از آن رفتار باخبر نیست و با بزرگواری و بی‌توجهی از کنار آن رفتار بگذرد.  
۳. بهتر است به عروستان با چشم خواهری بنگرید و همان‌طور که دوست دارید با خواهرتان رفتار شود با او نیز رفتار کنید تا رفته رفته فضای صمیمی بر روابط شما حاکم شود. آری هر چه را که برای خود می‌پسندید، برای دیگران هم بپسندید و هر چه برای خود دوست ندارید برای دیگران هم دوست نداشته باشید.<ref>اشاره به فرازی از نامه امام علی(ع) به فرزند خویش.</ref>
 
== از مداخله بی جا در زندگی آنها به شدت پرهیز کنید. ==
۵. بخشندگی: عطا و بخشش و هدیه دادن، دیگران [به ویژه خانم‌ها] را به سوی انسان جلب می‌کند. بخشندگی عامل دوستی است و بذر محبت را در دل می‌افشاند. هدیه سمبل عاطفه و محبت است.<ref>روان‌شناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی، ص۲۴۶.</ref>
 
۶. خوش‌بینی: نسبت به رفتارهای عروس خانواده، خوش بین باشید و از بدگمانی نسبت به او پرهیز کنید. یکی از مشکلات روابط بین فردی، عدم درک انگیزه‌ها و مقاصد طرف مقابل است. در این حالت، گاه افراد تفسیر و برداشتی نادرست از یک رفتار دارند، در حالی که براساس اصول اسلامی باید یک رفتار را به بهترین وجه تفسیر کرد. بدیهی است تلاش اعضای خانواده برای کاهش برداشت‌های منفی از رفتارهای یکدیگر، زمینه ای برای درک مناسب و روابط فراهم خواهد کرد.<ref>سالاری فر، محمد رضا، خانواده در نگرش اسلام و روان‌شناسی، انتشارات سمت تهران. ص۱۱۸.</ref> تلاش اعضای خانواده باید به گونه ای باشد که افراد بیشتر به جنبه‌های مثبت یکدیگر توجه کنند و نکات منفی را بیش از حد بزرگنمایی نکنند.
 
۷. خوش زبانی: در برخورد با عروستان خوش زبان باشید. محتوای سخن و کیفیت ادای آن، هیچ‌یک نباید ناپسند باشد. چه بسا سخن خوبی که به خوبی بیان نشده، زمینه تنش و ناسازگاری را فراهم کرده است. امام صادق علیه السلام در این باره می‌فرماید: «در سخن گفتن، پاکیزه سخن بگوی و با برادرت با روی باز مواجه شو»<ref>همان، ص۶۶.</ref>
 
۸. تغافل: تغافل یعنی این که انسان چیزی را بداند، ولی با اراده و عمد خود را غافل نشان دهد. از آنجا که زندگی انسان با خواسته‌های معقول و غیر معقول گره خورده است، طبیعی است که انسان در برخی مواقع از مسیر خردورزی خارج شود و رفتارهای ناشایست از او سر بزند. یکی از راهکارهایی که می‌توان در برابر رفتارهای نادرست دیگران انجام داد تغافل است یعنی در برابر رفتارهای نادرست آنها به گونه ای رفتار کنیم که گویی از آن رفتار مطلع نیستیم و با بزرگواری و بی‌توجهی از کنار آن رفتار بگذریم.
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}



نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۲

سؤال

خانواده شوهر برای بهبود رابطه عروس با آنها چه کاری باید انجام دهند؟


پرهیز از پیش‌داوری

پیش‌داوری در ایجاد اختلافات اثرگذار است و پرهیز از آن موجب ایجاد رابطه‌ای سالم و صمیمی می‌شود. پیش داوری یعنی قضاوت زود هنگام، نسبت به یک موضوع که معمولاً قبل از جمع‌آوری و بررسی اطلاعات لازم پدید می‌آید و بر شواهد ناکافی و حتی خیالی مبتنی است.[۱]

یکی از موارد پیش داوری، قضاوت عروس در مورد خانواده داماد به ویژه مادرشوهر است که می‌تواند بر رفتارهای بعدی عروس با مادر شوهر و خانواده داماد تأثیر منفی داشته باشد. همین قضاوت ممکن است در خانواده داماد نیز باشد و باعث ایجاد ذهنیت منفی نسبت به عروس شود.

پرهیز از تمایت‌خواهی

عروس خود را شریک اصلی زندگی همسر خود می‌داند و به همین خاطر تمایل دارد، همسرش تمام محبت خود را صرف او کند. عروس در چنین موقعیتی مادر شوهر و خانواده داماد را رقیب اصلی خود می‌بیند و از هرگونه توجه همسرش به خانواده خود بیزار است. این امر باعث حسادت و موضع‌گیری عروس در برابر خانوده داماد می‌شود.

تمامیت‌خواهی ممکن است در خانواده داماد نیز رخ دهد. شوهر پیش از ازدواج فرزند این خانواده بوده و توجه زیادی به آن داشته و با ازدواج و پدید آمدن مسائل زندگی جدید توجه کمتری به خانواده خود می‌کند. این ممکن است باعث ایجاد سوء ظن نسبت به عروس و حسادت نسبت به او شود.

اگر عروس و خانواده شوهر هر دو از تمامیت‌خواهی پرهیز کنند، رابطه‌ای سالم خواهند داشت.

مدیریت تفاوت دیدگاه‌های عروس و مادر شوهر

عروس به دلیل سن و سال کمتری که نسبت به مادرشوهر دارد، دیدگاه‌ها، تفکرات، احساسات و عواطفش با مادر شوهر تفاوت دارد. چه بسا رفتاری که از دیدگاه عروس خوب است، ولی همان رفتار از دیدگاه مادر شوهر مطلوب نیست.

اگر تفاوت در دیدگاه‌ها در محیط خانواده مدیریت نشود، برای زندگی مشترک عروس و داماد مشکل‌ساز خواهد شد. مدیریت تفاوت دیدگاه‌ها در کاهش تنش‌ها و ایجاد صمیمت اثرگذار است.

صبر در برابر بی‌تجربگی عروس

گاهی بی‌تجربی عروس و آشنا نبودن او با تفاوت‌های زندگی مشترک و زندگی مجردی، باعث ایجاد اختلاف می‌شود. بی‌تجربگی او ممکن است باعث شود رفتارهای ناشایست مانند غیبت از خانواده داماد از او سر بزند. صبر در برابر بی‌تجربگی او و تلاش غیر مستقیم برای اصلاح رفتارهای وی، به تدریج شیوه برخورد او را بهبود خواهد بخشید.

با گذشت زمان هر یک از زن و مرد کم‌کم با انتظارات و ارزش‌های اخلاقی حاکم بر زندگی مشترک آشنا می‌شوند.[۲]

پرهیز از دخالت‌های بی‌جا

پرهیز از دخالت‌های بی‌جا، رابطه خانواده داماد و عروس را بهبود می‌بخشد.

دخالت‌های بی‌جای دو خانواده در زندگی مشترک عروس و داماد، یکی از عوامل ایجاد تنش بین روابط است. دخالت‌ها، در رفتارهای عروس با خانواده داماد تأثیر منفی می‌گذارد و او تلاش می‌کند با رفتار سرد خود با آنها، نارضایتی خود را گوشزد کند.

به‌کارگیری شیوه‌های جذب محبت

استفاده از شیوه‌های جذب محبت، رابطه میان خانواده داماد و عروس را بهبود می‌بخشد. برخی از این شیوه‌ها چنین است:

  • احترام: رفتار محترمانه عاملی مؤثر در ایجاد صمیمیت بین افراد است. زمانی که با فردی با احترام برخورد شود و او احساس کند که جایگاه ویژه‌ای دارد، شخصیت او به صورت شخصیتی عزیز، مستقل و مثبت رقم خواهد خورد و در نتیجه رفتار او رفتاری مثبت و بهنجار خواهد شد. بر عکس زمانی که فرد احساس کند که او در بین افراد فامیل جایگاهی ندارد و همواره به او بی‌احترامی می‌شود، نمی‌توان از چنین کسی انتظار نیکی و رفتار صمیمانه داشت. در روایتی امام علی(ع) فرموده است: «کسی که نَفْسش بر وی خوار شد، امید نیکی از او نداشته باش».[۳]
  • ابراز محبت: محبت زمانی مؤثر خواهد بود که ابراز گردد و فرد از محبت دیگران به خود آگاه شود. بر اساس روایتی، امام کاظم(ع)‌ سفارش کرده هر گاه فردی برادرش را دوست دارد، او را از این دوستی باخبر کند، زیرا این کار برای دوستی و رابطه بین آنها بهتر است.[۴]
  • هدیه: هدیه دادن به دیگران، به ویژه به خانم‌ها، محبت آنها را به سوی انسان جلب می‌کند.[۵]
  • خوش‌بینی: بر اساس اصول اسلامی، باید یک رفتار را به بهترین وجه تفسیر کرد. تلاش اعضای خانواده برای کاهش برداشت‌های منفی از رفتارهای یکدیگر، زمینه‌ای برای درک و روابط سالم فراهم خواهد کرد.[۶]
  • خوش زبانی: محتوای سخن و کیفیت ادای آن، هیچ‌یک نباید ناپسند باشد. چه بسا سخن خوبی که به خوبی بیان نشده، زمینه تنش و ناسازگاری را فراهم کرده است. در روایتی امام صادق(ع) سفارش کرده است در سخن گفتن، پاکیزه سخن بگوی و با برادرت با روی باز مواجه شو.[۷]
  • تغافل: تغافل یعنی این که انسان چیزی را بداند، ولی با اراده و به صورت عمدی خود را غافل نشان دهد. یکی از راهکارهایی که می‌توان در برابر رفتارهای نادرست دیگران انجام داد تغافل است؛ یعنی انسان در برابر رفتارهای نادرست دیگران به گونه‌ای رفتار کند که گویی از آن رفتار باخبر نیست و با بزرگواری و بی‌توجهی از کنار آن رفتار بگذرد.


مطالعه بیشتر

  • اسکندری، علی‌اکبر، عروس یا مادرشوهر، مشهد، مناجات، ۱۳۹۵ش.
  • کرمی، زینب، خانواده و روابط همسران (علل درگیریها، روش پیشگیری و حل مشکلات)، تهران، اساتید ایران، ۱۳۹۱ش.
  • پسندیده، عباس و دیگران، خانواده پایدار، مشهد، آستان قدس رضوی، به نشر، ۱۳۹۱ش.
  • سالاری فر، محمدرضا، خانواده در نگرش اسلام و روان‌شناسی، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۵ش.

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، روان‌شناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی، انتشارات سمت، ص۱۸۳.
  2. طجری، علی بهرام، پایان‌نامه مؤسسه امام خمینی، چشم‌اندازی بر جایگاه تغافل در تربیت اسلامی، ص۹۲.
  3. حسینی زاده، سید علی، تربیت فرزند، ص۱۰۴ به نقل از اصول کافی، انتشارات سمت. ج۲، ص۳۱۳.
  4. همان، ص۹۲ به نقل از بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۸۲.
  5. روان‌شناسی اجتماعی با نگرش به منابع اسلامی، ص۲۴۶.
  6. سالاری فر، محمد رضا، خانواده در نگرش اسلام و روان‌شناسی، انتشارات سمت تهران. ص۱۱۸.
  7. همان، ص۶۶.