دلیل گفتن صدق الله العلی العظیم: تفاوت میان نسخه‌ها

Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
Article-dot.png
از ویکی پاسخ
جز (←‏==)
خط ۱۷: خط ۱۷:
* خداوند به پیامبر امر نموده تا کلام او را تصدیق نماید: {{قرآن|قُلْ صَدَقَ اللَّهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ|ترجمه=بگو: سخن خدا راست است، پس باید از آیین ابراهیم پیروی کنید که بر آیین پاک توحید بود و هرگز از مشرکان نبود.|سوره=آل عمران|آیه=۹۵}}
* خداوند به پیامبر امر نموده تا کلام او را تصدیق نماید: {{قرآن|قُلْ صَدَقَ اللَّهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ|ترجمه=بگو: سخن خدا راست است، پس باید از آیین ابراهیم پیروی کنید که بر آیین پاک توحید بود و هرگز از مشرکان نبود.|سوره=آل عمران|آیه=۹۵}}


* خداوند از قول مؤمنین تصدیق خدا و رسولش را نقل قول می‌کند: {{|قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا|ترجمه=و مؤمنان چون لشکر و نیروهای کفار را به چشم دیدند گفتند: این همان (جنگی) است که خدا و رسول (از پیش) ما را وعده دادند و خدا و رسول راست گفتند، و این دیدار دشمن جز بر ایمان و تسلیمشان نیفزود.|سوره=احزاب|آیه=۲۲}}
* خداوند از قول مؤمنین تصدیق خدا و رسولش را نقل قول می‌کند: {{قرآن|وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا|ترجمه=و مؤمنان چون لشکر و نیروهای کفار را به چشم دیدند گفتند: این همان (جنگی) است که خدا و رسول (از پیش) ما را وعده دادند و خدا و رسول راست گفتند، و این دیدار دشمن جز بر ایمان و تسلیمشان نیفزود|سوره=احزاب|آیه=۲۲}}


===تصدیق کلام خدا لازمه ایمان===
===تصدیق کلام خدا لازمه ایمان===
علامه طباطبایی، حقیقت و باطن بیان عبارت «صدق الله» را واکنشی مبتنی بر ایمان و دلبستگی به سخنان خداوند می‌داند، علاوه بر آنکه این کار در ظاهر، رعایت ادبی از آداب تلاوت قرآن است.
علامه طباطبایی، حقیقت و باطن بیان عبارت «صدق الله» را واکنشی مبتنی بر ایمان و دلبستگی به سخنان خداوند می‌داند، علاوه بر آنکه این کار در ظاهر، رعایت ادبی از آداب تلاوت قرآن است.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶

سؤال

دلیل گفته شدن «صدق الله العلی العظیم» بعد از خواندن قرآن چیست؟

==

در قرآن به شخص پیامبر(ص) توصیه شده که کلام خداوند را تصدیق کند. همچنین در روایت‌های از معصومان به تصدیق آیات الهی پس از تلاوت قرآن، توصیه‌ شده‌است. این تصدیق‌ها را می‌توان واکنشی مبتنی بر ایمان و باور به کلام الهی دانست.

  • روایتی از پیامبر اکرم در پاسخ به سؤال شخصی که از حضرت پرسید: «مَا ابْتِدَاءُ الْقُرْآنِ وَ مَا خَتْمُهُ قَالَ یَا ابْنَ سَلَامٍ ابْتِدَاؤُهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ خَتْمُهُ صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم؛ در ابتدا و انتهای [قرائت] قرآن چه [بگوییم]؟ حضرت فرمودند: ای پسر سلام! ابتدای قرآن با «بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» ‏ و پایان آن «صَدَقَ اللَّهُ الْعَلِیُ الْعَظِیم» است».[۱]
  • امام صادق فرمودند که هر کس سوره شمس را ختم کرد، بگوید: «صَدَقَ اللَّهُ و صَدَقَ رَسولُه».[۲]
  • همچنین در روایتی آمده است که امام سجاد(ع) وقتی سوره قدر را تلاوت می‌کردند، بعد از تلاوت آن می‌فرمود: «صَدَقَ الله عزّوجل أنزل الله القرآن فی لیله القدر»[۳]

تصدیق کلام خدا در قرآن

آیاتی از قرآن هم بر تصدیق و تایید کلام خدا توسط پیامبر و مونان اشاره دارند:

  • خداوند به پیامبر امر نموده تا کلام او را تصدیق نماید: ﴿قُلْ صَدَقَ اللَّهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛ بگو: سخن خدا راست است، پس باید از آیین ابراهیم پیروی کنید که بر آیین پاک توحید بود و هرگز از مشرکان نبود.(آل عمران:۹۵)
  • خداوند از قول مؤمنین تصدیق خدا و رسولش را نقل قول می‌کند: ﴿وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا؛ و مؤمنان چون لشکر و نیروهای کفار را به چشم دیدند گفتند: این همان (جنگی) است که خدا و رسول (از پیش) ما را وعده دادند و خدا و رسول راست گفتند، و این دیدار دشمن جز بر ایمان و تسلیمشان نیفزود(احزاب:۲۲)

تصدیق کلام خدا لازمه ایمان

علامه طباطبایی، حقیقت و باطن بیان عبارت «صدق الله» را واکنشی مبتنی بر ایمان و دلبستگی به سخنان خداوند می‌داند، علاوه بر آنکه این کار در ظاهر، رعایت ادبی از آداب تلاوت قرآن است.

منابع

  1. مجلسی، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج‏۵۷، باب ۳۷، ص۲۴۳.
  2. طوسی، محمد، تهذیب الاحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۲۹۷.
  3. کلینی، محد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۴۸.