سید حسن صدر
سید حسن صدر (۱۲۷۲-۱۳۵۴ق) فقیه، اصولی، محدث و از مراجع تقلید شیعی، مشهور به محدث کاظمینی بود. ایشان کارهای فوق‌العاده ای در زمینه علوم دینی بر جای گذاشتند و با تربیت شاگردان بزرگی همچون: علامه محمدجواد بلاغی، میزا حبیب‌الله رشتی، شیخ مرتضی آل‌یاسین کاظمی و بسیاری دیگر؛ وی از عالمان دینی بسیاری اجازه روایت دریافت کرد. کتاب تاسیس الشیعه لعلوم الاسلام با موضوع «نقش شیعیان در تاسیس علوم اسلامی» مشهورترین اثر اوست.
ولادت
سید حسن صدر جمعه، ۲۹ رمضان سال ۱۲۷۲ق در کاظمین به‌دنیا آمد. پدرش سید هادی صدر از علمای دوران خود بود. صدر روز پنج شنبه، ۱۱ ربیع‌الاول ۱۳۵۴ق درگذشت و در یکی از حجره‌های صحن حرم کاظمین در کنار پدرش به‌خاک سپرده شد. به مناسبت درگذشت او، از سوی سید ابوالحسن اصفهانی سه روز عزای عمومی اعلام شد.[۱]
مراحل تحصیل
سید حسن صدر که در خانواده‌ای فقیر، اما با تقوا رشد کرده بود. به سفارش پدر، شروع به تحصیل علم نمود. پدرش استادانی فرزانه برای فرزندش انتخاب کرد. هنوز پانزده سالش نشده بود که علم صرف و نحو و بیان و معانی و بدیع را کاملاً فرا گرفت. سپس علم منطق را فراگرفت. همت بلند و تلاش فراوان سید حسن و نظارت همیشگی پدر در ادامه تحصیل وی باعث شد که در هجده سالگی فقه و اصول را از بزرگ‌ترین استادان کاظمین، که پدرش نیز یکی از آنان بود، فرا گیرد.
اقامت در نجف
سید حسن صدر به امر پدر، به نجف اشرف مهاجرت نمود تا هر چه بیشتر از علوم و معارف الهی بهره‌مند گردد. وی هفده سال در حوزه علمیه نجف، حکمت، کلام، فقه، اصول و سایر علوم اسلامی را فرا گرفت. و در فقه و اصول مجتهد شد.
مهاجرت به سامرا
آیت الله العظمی سید محمد حسن شیرازی در سال ۱۲۹۱ هـ . ق. از نجف به سامرا هجرت کرد. عده بسیاری از شاگردان او نیز به آن جا مهاجرت کردند. سید حسن صدر نیز در سال ۱۲۹۷ هـ . ق. برای بهره بردن از محضر مرجع بزرگ شیعه، به سامرا مهاجرت نمود و مدت هفده سال در آن اقامت کرد. وی ضمن استفاده از درس آیت الله شیرازی، خود نیز به تدریس پرداخت. بیان شیوا و گیرایش توجه همه را به وی جلب کرد. مرجع شیعیان نیز ارادت و عنایت خاصی نسبت به وی ابراز می‌داشت. دو سال از رحلت آیت الله سید محمد حسن شیرازی گذشته بود که ـ در سال ۱۳۱۴ هـ . ق. ـ سید حسن صدر همراه پسر عمویش، سید اسماعیل صدر به زادگاهش کاظمین بازگشت.[۲]
اساتید
سید حسن صدر علم صرف و نحو را از علامه باقر بن محمد حسن آل یاسین و علامه سید باقر بن الحیدر (متوفا: ۱۲۹۰ هـ . ق.) و همچنین علم معانی و بیان و بدیع را از شیخ علامه عطار و علم منطق را از شیخ محمد بن الحاج کاظم و میرزا باقر سلماسی فرا گرفت.
او حکمت و کلام را از پدرش، شیخ محمد باقر شکی، شیخ محمد تقی بایکانی؛ شیخ عبدالنبی نوری طبرسی و محمد تقی گلپایگانی (متوفی: ۱۲۹۳ هـ . ق.) فراگرفت.
فقه و اصول را نیز از پدرش، عبدالحسین بن نعمة الطریحی (متوفا: ۱۲۹۵ هـ . ق.) و میرزای شیرازی؛ اخلاق را از ملاحسینقلی همدانی و علوم غریبه را نزد شیخ عبدالحسین هندی یاد گرفتند.[۳]
استادان وی، همگی از بزرگان حوزه بودند، امّا به عنوان نمونه، به زندگی دو استادش اشاره می‌شود:
- میرزای شیرازی: وی در نیمه جمال الاول سال ۱۲۳۰ هـ . ق. در اصفهان دیده به دنیا گشود. وی تحصیلاتش را از اصفهان آغاز کرد. در سال ۱۲۹۵ هـ . ق. در ۲۹ سالگی عازم نجف اشرف شد. و پس از سال‌ها تحصیل، از صاحب جواهر گواهی اجتهاد مطلق گرفت. مرجعیت شیعه بعد از شیخ مرتضی انصاری به او سپرده شد. وی فقیهی با درایت بود که قاطعانه در مقابل نقشه‌های شوم استکبار ایستاد و نقشه‌های آنان را نقش بر آب کرد. وی در سال ۱۳۱۲ هـ . ق. در سامرا درگذشت.[۴]
- ملا حسینقلی همدانی: او سال‌ها از محضر شیخ انصاری استفاده کرد. وی فقهی آراسته به اخلاق دینی و حکیم و عارفی بریده از دنیا بود. او در تهذیب نفس بسیار کوشید و از مقام و ریاست دوری گزید. هر روز صبح در خانه‌اش اخلاق و عرفان درس می‌داد. بسیاری از تشنگان حقیقت در درس او شرکت می‌کردند. او نماز جماعت را درخانه‌اش به پا می‌داشت. وی در سال ۱۳۱۱ هـ . ق. که برای زیارت قبر سید الشهداء ـ علیه السلام ـ به کربلا رفته بود، به دیار باقی شتافت و در حجرة چهارم، در صحن شریف به خاک سپرده شد.[۵]
شاگردان
علامه محمد جواد بلاغی (متوفا: ۱۳۱۳ هـ. ش) [۶]، شیخ مرتضی آل یاسین کاظمی و بسیاری از فرزانگان جزو شاگردان سید حسن صدر بودند. سید حسن صدر از کارشناسان علم حدیث بود و به همین سبب، به محدث کاظمینی مشهور بود.
کسانی که وی از آنها حدیث نقل کرده است، دو گروه‌اند:
- گروه اول: کسانی هستند که بدون اجازه کتبی از آنان حدیث نقل می‌کرد، که عبارتند از: میرزا حسن شیرازی (متوفا: ۱۳۱۲ هـ . ق.) میرزا حبیب الله رشتی (متوفا: ۱۳۱۳ هـ . ق.)، محمد حسن بن هاشم کاظمی (متوفا: ۱۳۰۸ هـ . ق.) محمد ایروانی (متوفا: ۱۳۰۶ هـ . ق.)، محمد حسن آل یاسین کاظمی و سید هادی صدر (متوفا: ۱۳۱۶ هـ . ق.).
- گروه دوم، عالمانی که به او اجازه کتبی برای نقل حدیث داده‌اند، که عبارتند از: شیخ ملا علی بن خلیل رازی (متوفا: ۱۲۹۷ ه.ق.) سید مهدی قزوینی حلی، میرزا محمدهاشم بن زین‌العابدین اصفهانی (متوفا: ۱۳۱۸ ه.ق.)
سید حسن صدر محدث بزرگی بود. او به عدة زیادی اجازة کتبی نقل حدیث داده است که به نام برخی اشاره می‌شود:
- آیت الله شیخ محمد حسین غروی اصفهانی (متوفا: ۱۳۲۱ هـ. ش)
- علامه سردار کابلی (متوفا: ۱۳۳۱ هـ. ش)
- سید شرف الدین عاملی (متوفا: ۱۳۳۷ هـ. ش)
- شیخ آقا بزرگ تهرانی (متوفا: ۱۳۴۸ هـ. ش)
- شیخ عباس قمی (متوفا: ۱۳۱۹ هـ. ش)
- آیت الله ابوالحسن اصفهانی (متوفا: ۱۳۲۵ هـ. ش)
- شیخ هادی آل کاشف الغطاء
- ابوالحسن نقوی، سید رضا هندی
- میرزا محمدعلی اردوبادی نجفی (متوفا: ۱۳۸۰ هـ . ق)
- میرزا هادی خراسانی
- شیخ آقا رضا اصفهانی (متوفا: ۱۳۲۲ هـ . ق).[۷](نویسنده کتاب نقد فلسفه).
- ↑ سید حسن صدر، شیعه و پایه گذاری علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص ۵؛ سید حسن صدر، ترجمه تاسیس الشیعه، ص ۱؛ محمد شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲ش، ج ۶، ص ۳۰۳.
- ↑ سید حسن صدر، شیعه و پایه گذاری علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص ۵ و ۸ و ص ۴ ـ ۱۱ و ۱۰ ـ ۱۱؛ ملا علی واعظ تبریزی، علمای معاصرین، ص ۱۷۱، ۱۷۰؛ ملا علی تبریزی، صیام وقایع الایام، ، ص ۶۶۴، سید مصطفی خمینی، معارف و معاریف، ج ۶، ص ۶۶۱، اعیان الشیعه، ۱۴۲۱ق، ج ۵، ص ۳۲۵؛ محمد شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج ۶، ص ۳۰۴.
- ↑ سید حسن صدر، شیعه و پایه گذاری علوم اسلامی، ۱۳۸۸ش، ص ۶؛ سید حسن صدر، تأسیس الشیعه، ص ۵ و ۱ ـ ۲.
- ↑ محمد علی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ۱۳۲۶ش، ج ۳، ص ۴۲۵.
- ↑ سید حسن صدر، تأسیس الشیعه، ۱۴۳۸ق، ص ۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، 1385ش، ج ۲، ص ۵۴۳.
- ↑ سید حسن صدر، تأسیس الشیعه، ۱۴۳۸ق، ص ۲۲ و ۲۳ و ۲۵؛ جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، گلشن ابرار، 1385ش، ج ۲، ص ۵۴۳.ص ۵۸۰، ص ۶۲۵ و ۶۵۵؛ محمد حرزالدین، معارف الرجال،۱۳۶۵ش، ج ۱، ص ۲۴۹؛ علمای بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، ص ۳۳۸ و شیعه و پایه‌گذاری علوم اسلامی، ص ۱۷ ـ ۱۸.