نمایش مبدأ برای زیارت امام حسین(ع) از خانه‌ها

{{شروع متن}}
{{سوال}}
سؤال: غیر از زیارت عاشورا، کدام زیارت نامه امام حسین را می‌توان در طول سال خواند؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|امام حسین}}
[[ابن قولویه]] در باب ۹۶ [[کتاب کامل الزیارات]]، زیارت‌های کوتاهی برای افراد دور از کربلا نقل کرده است که در همه زمان‌ها و مکان‌ها می‌توان [[امام حسین(ع)]] با آن زیارت کرد. عنوان باب این است: «باب نود و ششم: کیفیت زیارت نمودن کسی که منزل و وطنش از قبر سیّد الشهداء دور می‌باشد».<ref name=":0"/>

'''زیارت اول:''' [[امام صادق(ع)]] فرمود: {{نقل قول|هر گاه منزل و وطن یکی از شما به ما دور بود، بالاترین مکان منزل را انتخاب کند و در آنجا دو رکعت نماز خوانده و با اشاره به قبور ما سلام دهد، سلام وی حتماً به ما خواهد رسید.}}

این زیارت برای همه معصومین می‌باشد و سلام دادن معمولی و با نام معصوم کافی است.<ref name=":0"/>

'''زیارت دوم:''' امام صادق به سدیر فرمود: ای سدیر! این حق بر تو نیست که قبر حسین را در هر جمعه، پنج مرتبه و در هر روز یک بار زیارت کنی؟ سدیر گوید: عرض کردم: فدایت شوم بین ما و بین آن حضرت فرسخ‌های بسیار فاصله است. حضرت فرمود: بر بام منزل برو سپس بطرف راست و جانب چپ خود توجه کن بعد سر به آسمان بلند کن، سپس سر را بطرف قبر امام حسین برگردان و بعد بگو:

{{عربی بزرگ|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُه‏}}

هر گاه چنین نمودی ثواب یک «زوره» برایت منظور می‌شود و زوره یعنی پاداش یک حج و یک عمره.

سدیر می‌گوید: بسی روزها بیش از بیست مرتبه امام حسین(ع) را این‌طور زیارت می‌کردم.<ref name=":0"/>

'''زیارت سوم:''' حنان بن سدیر، از پدرش نقل می‌کند که امام صادق به من فرمود: ای سدیر! آیا زیاد به زیارت قبر ابی عبدالله الحسین می‌روی؟ گفتم: به خاطر اشتغال و گرفتاری‌هایم نمی‌توانم زیاد به زیارت بروم. حضرت فرمود: آیا چیزی به تو تعلیم بکنم که وقتی انجامش دادی خدا بواسطه آن ثواب زیارت را به تو بدهد؟ عرض کردم: فدایت شوم آری. حضرت فرمود: {{نقل قول|در منزلت غسل کن و به پشت بام برو و با اشاره به آن حضرت سلام کن، با همین عمل خداوند متعال ثواب زیارت به تو خواهد داد.<ref name=":0">ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ترجمه: محمد جواد ذهنی تهرانی، تهران، انتشارات پیام حق، چاپ پنجم، ۱۳۸۶ش، باب ۹۶، ص۸۶۸.</ref>}}