نمایش مبدأ برای دعای روز هفتم ماه رمضان

{{شروع متن}}
{{سوال}}
برای روز هفتم ماه رمضان چه دعاهایی سفارش شده است؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{ماه رمضان|۷}}
دعاهایی مخصوص برای روز هفتم ماه رمضان ذکر شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
{{دعا|اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ.<ref>مجلسی، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
|ترجمه =خدایا مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبادت یاری کن و برکنارم دار از بیهودگی و گناهان و روزیم کن در آن یادت را برای همیشه به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان.}}
در دعای روز هفتم رمضان از خداوند «دوام ذکر» خواسته شده و نه تنها «ذکر». محققان معتقدند دوام ذکر به یک بار یا دوبار به یاد خداوند افتادن نیست بلکه همیشه باید به یاد خدا بود و خدا را در یاد داشت. عظمت، آگاهی، علم، بصیرت و شنوایی او را در نظر داشت. ذکری که آن را سازنده دانسته‌اند ذکر مدام است.<ref>«[http://eheyat.com/دعای-روز-هفتم-ماه-رمضان-به-همراه-شرح-دعا/ دعای روز هفتم ماه رمضان به همراه شرح دعا جواد محدثی]»، هیئت رزمندگان اسلام، تاریخ بازدید:۲۴ اسفند ۱۴۰۱ش.</ref>

برخی عالمان اخلاق معتقدند اگر دل به یاد خدا باشد زبان هم ذکر می‌گوید. اما اگر زبان ذکر خدا بگوید و دل غافل از او باشد، این چنین ذکری بدبختی است.<ref>«[https://www.ziaossalehin.ir/fa/content/1762/شرح-دعای-روز-هفتم-ماه-رمضان-از-آیت-الله-مجتهدی-فیلم،-صوت،-متن شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی]»، سایت ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید:۲۳اسفند ۱۴۰۱ش.</ref>

دعاهای دیگری نیز مخصوص روز هفتم ماه رمضان ذکر شده که در بخشی از ان خداوند را اندوخته خود معرفی می کنیم زمانی که هر بلایی بر ما فرود آمده است.<ref>ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۶۶–۲۶۷.</ref>
{{نقل قول دوقلو تاشو
| تیتر = دعای روز هفتم ماه رمضان
| اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی حِینَ یَسُوءُ ظَنِّی بِأَعْمالِی، وَ أَنْتَ أَمَلِی عِنْدَ انْقِطاعِ الْحِیَلِ مِنِّی، وَ أَنْتَ رَجائِی عِنْدَ تَضایُقِ حُلُولِ الْبَلاءِ عَلَیَّ، وَ أَنْتَ عُدَّتِی فِی کُلِّ شَدِیدَة نَزَلَتْ بِی، وَ فِی کُلِّ مُصِیبَةٍ دَخَلَتْ عَلَیَّ وَ فِی کُلِّ کُلْفَةٍ صارَتْ عَلَیَّ، وَ أَنْتَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوی‏، وَ مُفَرِّجُ کُلِّ بَلْوی‏، أَنْتَ لِکُلِّ عَظِیمَةٍ تُرْجی، وَ لِکُلِّ شَدِیدَةٍ تُدْعی‏، إِلَیْکَ الْمُشْتَکی‏، وَ أَنْتَ الْمُرْتَجی لِلاخِرَةِ وَ الأُولی. اللَّهُمَّ ما أَکْبَرَ هَمِّی إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ، وَ أَطْوَلَ حُزْنِی إِنْ لَمْ تخَلِّصْنِی، وَ أَعْسَر
حَسَناتِی إِنْ لَمْ تُیَسِّرْها، وَ أَخَفَّ مِیزانِی إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ، وَ أَزَلَّ لِسانِی إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ، وَ أَوْضَعَ جِدِّی إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِی.
أَنَا صاحِبُ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ، وَ الْجُرْمِ الْعَظِیمِ، أَنَا الَّذِی بَلَغَتْ بِی سَوْءَتِی، وَ کُشِفَ قِناعِی، وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ حِجابٌ تُوارِینِی مِنْکَ، فَلَوْ عاقَبْتَنِی عَلی قَدْرِ جُرْمِی لَما فَرَّجْتَ عَنِّی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً.
اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَ، وَ أَنَا الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَ، وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِی سَتَرْتَ، فَما شَکَرْتُ نِعْمَتَکَ، وَ لا أَدَّیْتُ حَقَّکَ، وَ لا تَرَکْتُ مَعْصِیَتَکَ.
یا کاشِفَ کَرْبِ أَیُّوبَ، وَ سامِعَ صَوْتِ یُونُسَ الْمَکْرُوبِ، وَ فالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِی إِسْرائِیلَ، وَ مُنْجِیَ مُوسی وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ یُسْراً، بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمِین<ref>ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۶۶–۲۶۷.</ref>‏}}