نمایش مبدأ برای داستان قطع انگشت دزد کندی توسط امام علی(ع)

{{شروع متن}}
{{سوال}}
بر اساس حدیثی، امام علی(ع) دست دزدی را که ادعا می‌کرد نخستین بار است دزدی کرده قطع کرد. امام علی(ع) در برابر خواهش‌های آن مرد، کمی تأمل کرد و پس از آن بر اجرای حدّ تأکید کرد. آیا سند این روایت صحیح است؟ آیا تردید امام(ع) در اجرای حکم با عصمت او سازگار است؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{جعبه اطلاعات حدیث
 | عنوان = داستان قطع دست دزد
 | تصویر =
 | توضیح تصویر =
 | اندازه تصویر =
 | نام‌های دیگر =
 | موضوع  =
 | به نقل از  = 
 | روایات مشابه =
 | راوی اصلی =
 | دیگر راویان = ابوالملیح هُذَلی
 | اعتبار سند = [[حدیث ضعیف|ضعیف]]
 | منابع شیعه = [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]
 | منابع سنی =
 | توضیحات =
}}
'''داستان بریدن انگشتان دزدی از قبیله کِنده توسط امام علی(ع)''' مضمون حدیثی در [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] است. براساس این حدیث، [[امام علی(ع)]] دستور داد انگشتان دزد را قطع کنند. اما وقتی امام(ع) شنید او برای بار نخست دزدی کرده و عجز و ناله او را شنید، ناراحت شد، با این حال از حد شرعی دست نکشید. مرد کندی پس از اجرای حکم، اعتراف کرد برای بار صدم دزدی کرده است. امام(ع) با شنیدن این سخن، گفت: «اکنون خداوند اندوهم را از میان برد». 

حدیث قطع دست دزد کندی توسط [[امام علی(ع)]]، در کتاب [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، بدون سلسله سند ذکر شده است.<ref name=":0" /> بنابراین از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] بوده و [[حدیث معتبر|معتبر]] نیست. 

در این روایت، امام علی(ع) در برابر خواهش‌های مرد کندی، ابراز دلسوزی و مهربانی کرد، ولی در اجرای حکم شرع، دچار تردید نشده بود.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۴۰، ص۲۸۷.</ref>