نمایش مبدأ برای تنبیه الامة و تنزیه الملة (کتاب)

{{شروع متن}}
{{سوال}}
کتاب تنبیه الامة و تنزیه الملة اثر کیست و چه دیدگاه سیاسی‌ای از نویسنده را منعکس می‌کند؟
{{پایان سوال}}
{{درگاه|حکومت دینی|حوزه و روحانیت}}
{{پاسخ}}
{{جعبه اطلاعات کتاب
 | عنوان                  =تنبیه الامة و تنزیه الملة
 | تصویر                  =تنبیه.jpeg
 | اندازه تصویر          =
 | توضیح_تصویر        =
 | نام‌های دیگر         =
 | نویسنده              =میرزا محمدحسین نائینی
 | تاریخ نگارش         =قرن چهاردهم
 | موضوع                 =حکومت و سیاست
 | سبک                  =
 | زبان                    =فارسی
 | ویراستار               =
 | به تصحیح             =
 | به کوشش            =
 | تصویرگر                =
 | طراح جلد              =
 | تعداد جلد              =
 | تعداد صفحات          =
 | قطع                     =
 | مجموعه                =
 | ترجمه به دیگر زبان‌ها=
 | ناشر                    =
 | محل نشر             =
 | تاریخ نشر             =
 | نوبت چاپ             =
 | شمارگان              =
 | شابک                  =
 | نوع رسانه            =
 | وبسایت ناشر       =
 | نام کتاب              = <!-- نام کتاب به زبان فارسی -->
 | مترجم                 = <!-- مترجم به فارسی -->
 | مشخصات نشر     = <!-- مشخصات نشر در زبان فارسی -->
 | نسخه الکترونیکی  =
}}

'''تَنبیه الاُمَّة و تَنْزیه المِلَّة'''، اثر [[میرزا محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] (درگذشتهٔ ۱۳۱۵ش)، دربارهٔ نفی استبداد و حکومت مطلقه بر اساس مفاهیم دینی است. نائینی در این کتاب، با توجه به آیات، روایات و سنت‌های دینی، حکومت مطلقه، سلطنت استبدادی و خودکامگی سیاسی را رد می‌کند. او در جنبه اثباتی، حکومت مشروطه‌ای که از ظلم و استبداد به دور باشد را به‌عنوان نظریه‌ای در فقه سیاسی شیعه معرفی می‌کند.

کتاب تنبیه الامة و تنزیه الملة پس از انتشار مورد توجه عالمان دینی و روشنفکران قرار گرفت. برخی این کتاب را متحول‌کننده فقه سیاسی شیعه می‌دانند. [[آخوند خراسانی]] (۱۲۵۵–۱۳۲۹ق) و [[ملا عبدالله مازندرانی]] (۱۲۵۶–۱۳۳۰ق)، از مراجعِ مهم و تأثیرگذار آن دوره، بر این کتاب تقریظ (تأییدیه مکتوب) نوشته‌اند. نائینی این کتاب را در دفاع از حکومت مشروطه نوشته و نگاه خود را به حکومتی که مورد تأیید دین باشد بیان کرده است. او به صراحت اعلام می‌کند که استبداد مخالف با ضروریات اسلام است. این رساله اولین بار در سال ۱۳۲۷ق در بغداد و یک سال بعد در تهران به چاپ رسید.