نمایش مبدأ برای تفاوت تغافل با تساهل و تسامح

{{شروع متن}}
{{سوال}}
فرق كلمه «تغافل» و «تساهل و تسامح» را از لحاظ معنايي و كاربردي توضيح دهيد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
'''تغافل''' به معنای نادیده انگاشتن، چشم‌پوشی عمدی و خود را به غفلت زدن است. در تغافل، انسان چیزی را می‌ببیند و از آن غافل نیست و توجه دارد، اما به روی خود نمی‌آورد؛ گویی از آن غفلت دارد و متوجه اش نیست.

'''تساهل''' و '''تسامح''' به معنای آسان‌گیری، ارفاق، گذشت، ملایمت و چشم پوشی آمده است. تساهل و تسامح، آسان گرفتن با یکدیگر با مصالحه و سازش‌گری است و هر دو طرف در عین توجه، با هم سازش می‌کنند.

ضرورت رفق و مدارا با دیگر ادیان، عدم خشونت و اجبار در قلمرو اندیشه و باور، واقع‌نگری، توان سنجی و بررسی طاقت انسانی در احکام دینی، تبلیغ دین درحد یادآوری و پند دهی ونه تحکم و اجبار و... از کاربردهای تساهل و تسامح در دین می‌باشد.

آرامش شخصی و دوری از مشکلات زندگی، خردورزی، سلامت اجتماعی از جمله کاربردهای تغافل می‌باشد.

تغافل با تساهل و تسامح تفاوت چندانی ندارند؛ هر چند می‌توان گفت که تغافل در برخورد با دیگران است و تساهل و تسامح علاوه بر برخورد با دیگران در تشریع آموزه‌های دینی هم کاربرد دارد که خدا با مومنان سخت‌گیری نکرده است. کسی مجبور به پذیرش دین نمی‌شود.