نمایش مبدأ برای انتقادات بر آیین شینتو

{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
چه نقدهای کلی بر دین شینتو وارد است؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
در تعریف «دین» بین دانشمندان، اختلاف وجود دارد و تا کنون تعریف جامع و مانعی برای دین پیدا نشده است. حال اگر دین را به معنای «اعتقاد به یک امر قدسی»<ref>. توفیقی، حسین، آشنایی با ادیان بزرگ، انتشارات سمت، چاپ اول، ۱۳۷۹ هـ. ش، ص۱۳.</ref> بگیریم یا آن را «ایمان به موجودات روحانی»<ref>. همان.</ref> تعریف کنیم، می‌توانیم ادعا کنیم که آئین «شینتو» هم یک دین است. با این همه نمی‌توان آن را جزو ادیان آسمانی دانست، بلکه باید آن را نوعی «آنیمیسم»<ref>. آنیمیسم به معنای مقدس دانستن اشیاء است.</ref> به‌شمار آورد.

«واژه شینتو مرکب از دو کلمه «شین» به معنی روان‌های نیک و «تائو» به معنی راه و روش است … و روی هم رفته شینتویی به معنی «راه روان‌های نیک» می‌باشد.»<ref>. آریا، غلامعلی، آشنایی با تاریخ ادیان، انتشارات پایا، چاپ سوم، ۱۳۷۹، هـ. ش، ص۴۳.</ref>

شینتو که نام مذهب بومی کشور ژاپن است، در آغاز دینی که مبتنی بر اصول و فروع کلامی باشد، نبود، بلکه بعدها دارای مبادی اساسی شده است<ref>. بی‌ناس، جان، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران، انتشارات آموزش انقلاب اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۰، ص۴۲۱.</ref> و دو ویژگی مهم یعنی حبّ وطن و اطاعت بی‌چون و چرا از امپراتور، اساس آن را تشکیل می‌دهد.

آیین شینتو در طول تاریخ سه جلوه و نمود پیدا کرده است.

۱. شینتوی قدیم.

۲. شینتوی ترکیبی (ریوبو) که ترکیبی از آیین بومی و قدیم شینتو و آیین بودایی بود و بعدها وارد ژاپن شده و در قرن هشتم میلادی با ترکیب این دو آیین، آیین «ریوبو» به وجود آمد.<ref>. آشنایی با ادیان بزرگ، ص۵۹.</ref>

۳. شینتوی جدید: در قرن نوزدهم بعد از تصویب قانون اساسی ژاپن اسطوره قدیمی شینتو دوباره احیا شد<ref>. تاریخ جامع ادیان، ص۴۳۳.</ref> و سعی شد عناصر بودایی از آن زدوده شود و از این پس بود که آیین شینتو به دو گونه نمود پیدا کرد.

الف) شینتوی دولتی و رسمی که از آن تعبیر به «ژینژا ـ شینتو» می‌شود.

ب) شینتوی عمومی و ملی که از آن تعبیر به «کیوها ـ شینتو» می‌شود.

با توجه به مطالب پیش گفته معلوم شد که آیین شینتو چارچوب مشخص و معینی ندارد و نقد آن براساس قواعد کلامی متداول در میان ادیان ابراهیمی مشکل می‌نماید. با این همه می‌توان نقدهای کلی بر این آیین را در موارد زیر خلاصه کرد: