نمایش مبدأ برای مراد از اهل‌بیت در حدیث ثقلین

{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
در مورد تطبیق اهل بیت(ع) مطابق حدیث الثقلین با ۱۴ معصوم را توضیح دهید؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
یکی از حدیث‌هایی که بین شیعه و سنی متواتر است  و تواتر معنوی و لفظی دارد، حدیث ثقلین است؛ متن روایت چنین است: {{متن عربی|قال رسول الله صلی‌الله علیه و آله إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي وَ إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِّي فِيهِمَا أَلَا هذا عَذْبٌ فُراتٌ فَاشْرَبُوا وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ فَاجْتَنِبُوا|ترجمه=همانا من در ميان شما دو چيز سنگين و گران مي‌گذارم، كه اگر بدانها چنگ زنيد هرگز پس از من گمراه نشويد: كتاب خدا و عترت من أهل بيتم، و اين دو از يك ديگر جدا نشوند تا در كنار حوض كوثر بر من درآيند، پس بنگريد چگونه پس از من در باره آن دو رفتار كنيد، آگاه باشيد كه اين آب خوش‌گوار و شيرين است پس بياشاميد، و آن ديگر  آب شور و تلخ است و از آن بپرهيزيد.}}<ref>محمدبن حسن عاملی، اثبات الهداه، قم، مطبعه العلمیه، ج۱، ص۵۶۸.</ref> ثقل به معنای شیء وزین و سنگینی یا شیء نفیس و گرانبها بوده و ثقلان به معنای جن و انس هم آمده‌ است.<ref>المنجد، بیروت، دارالمشرق، ص۷۲–۷۳ و اثبات الهداه، با پنج عبارت و طریق ج۱، ص۵۶۸ و ص۵۷۱ و ص۶۹۳ و ص۵۲۹ و ۵۶۲؛ و ابی جعفر صدوق، معانی الاخبار، تهران، مطبعه الحیدری، مکتبه الصدوق، ص۹۵؛ و فیروزآبادی، سید مرتضی، فضایل الخمسه، بیروت، چاپ چهارم، ۱۴۰۲ق، ج۵۲۲–۶۳؛ ابوالحسین علم‌بن الحجاج القثیری، صحیح مسلم به شرح النودی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۱ق، ج۱۵، ص۱۷۹؛ و خوارزمی، مناقب خوارزمی، با مقدمه محمد رضا مولوی خِرسان، تهران، مکتبه نینوا الحدیثه، ص۲۲۲؛ و محمدبن عیسی ترمذی، صحیح ترمذی، مطبعه بولاق، ۱۲۹۲، ج۲، ص۳۰۸.</ref>

پس از این مقدمه، پاسخ باید در دو قسمت بیان شود: ۱. مراد از اهل بیت و عترت چه کسانی می‌باشند؟ ۲. معنای همراه بودن اهل بیت با قرآن چیست؟

==مراد از اهل بیت در روایات==
روایات زیادی وجود دارد که دلالت بر این دارند که مراد از اهل بیت و عترت ائمه دوازده‌گانه هستند. در روایتی از امام علی(ع) دربارهٔ سخن رسول خدا(ص) که فرمود: «من بین شما دو شیء گرانبها می‌گذارم {{متن عربی|مَنِ العِترَه|ترجمه=عترت کیست؟}} آن حضرت فرمود: من، حسن، حسین و امام‌های نه‌گانه از فرزندان حسین(ع) که نهم آنها مهدی و قائم آنان است، اینان از قرآن کتاب خدا، و قرآن از آنان جدا نمی‌شود تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.»<ref>معانی الاخبار، ص۹۰.</ref> در حدیث دیگر پیامبر(ص) فرمود: «ائمه و امام‌های بعد از من دوازده نفرند، نه تن از آن‌ها از فرزندان حسین(ع) هستند که نهم آن‌ها قائم(عج) آن‌ها است، سپس فرمود: بیدار باشید، اهل بیت من در بین شما هم چون کشتی نوح را مانَد که هر کس در آن وارد شود نجات می‌یابد و هر کس از آن تخلف کند غرق و هلاک می‌شود.»<ref>صابری، علیرضا، الحکم الزاهره، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷۸؛ و صافی، لطف الله، منتخب الاثر، تهران، مکتبه الصدر طهران، ص۸۳.</ref> در کتب اهل سنت نیز آمده‌ است که پیامبر(ص) فرمود: {{متن عربی|یکونُ بَعْدِی اثْنَاعَشَرَ خَلِیفَهً|ترجمه=خلفای بعد از من دوازده نفر هستند}}<ref>علی متقی هندی، کنز العمال، بیروت مؤسسه الرساله، چاپ پنجم، ۱۴۰۵ق، ۱۹۸۵م، ج۱۱، ص۶۳۹.</ref> ولی در مصداق این دوازده نفر اختلاف وجود دارد.

==همراه بودن اهل بیت(ع) و قرآن==
در مورد همراه بودن قرآن با اهل بیت و بالعکس تعبیرهای مختلفی بیان شده است:

* '''از هم جدا نیستند یعنی یک حقیقتند در دو جلوه'''؛ امام علی(ع) دربارهٔ قرآن چنین فرمود: «قرآن حبل متین، نور مبین، صراط مستقیم، شفای نافع، نجات دهنده و نگهدارنده کسانی است که به آن تمسک کند.»<ref>سبط ابن الجوزی، تذکره الخواص، بیروت، مؤسسه اهل البیت، ص۱۴۳.</ref> و فرمود: «قرآن نوری است که خاموشی ندارد … قرآن بحری است که کسی به قعرش نرسد، راهی است که رونده آن گمراه نگردد، شعله‌ای است که نور آن تاریک نشود.»<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، پارسایان، ۱۳۷۹، ص۲۱۹، خ۱۹۸.</ref>

قرآن خود را هدایت‌گر مردم<ref>بقره/۱۸۵.</ref> و هدایت کننده متقین<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۶۹. روایت ۲۵۰۵.</ref> معرفی می‌کند. شبیه همین تعبیرات را در مورد ائمه نیز داریم. امام باقر (ع) فرمود: آل محمد(ص) صراط خداوند می‌باشند<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۱۱.</ref> و فرمود: «ما حبل خدائیم و ما هدایت کننده مردم هستیم.»<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۰۸.</ref> رسول خدا در مورد اهل بیت فرمودند: «اهل بیت من ستارگان می‌باشند.»<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۱۱.</ref> در زیارت جامعه نیز بیان شده «شما فرودگاه وحی، معدن رحمت حق، خزانه‌دارهای دانش، پیشوایان امت‌ها … چراغ‌های شب تار، حجت‌های بالغه خدا هستید.»<ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، انتشارات مطبوعاتی، چاپ سوم، ۱۳۷۷، ص۹۰۱، زیارت جامعه کبیره.</ref> بنابراین اهل بیت و قرآن در هدایت و نورانیت و صراط و حبل و حق بودن و … مثل یکدیگرند. می‌توان گفت: قرآن کتاب و امام صامت الهی و ائمه کتاب ناطق الهی هستند.

* '''مراد این است که در تمسک و پیروی کردن از هم جدا نیستند'''؛ استاد مرتضی مطهری می‌گوید: «اینکه پیغمبر فرمود: این دو تا از هم جدا نمی‌شوند مقصود این نیست که این‌ها خودشان راهشان را از هم جدا نمی‌کنند از هم قهر نمی‌کنند و بین آنها اختلاف و جنگ و جدال پیدا نمی‌شود، مقصود این است که در تمسک، این‌ها از یکدیگر تفکیک نمی‌پذیرند هر که بخواهد {{متن عربی|حسبُنا کتابُ الله}} بگوید‍، چنانچه که عمر در صدر اسلام گفت، یا بگوید اهل بیت ما را کافی است … و بخواهند به این وسیله میان آن‌ها تفکیک کنند بدانند که میسر نیست، انحراف و انحطاط مسلمین از آن‌جا شروع شد که میان این دو خواستند تفکیک کنند».<ref>مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، قم، انتشارات صدرا، ۱۳۶۴، ص۳۶.</ref>

چنان‌که قرآن جاودانه است، اهل بیت نیز همیشه حضور دارند، همان‌گونه که قرآن عمر جاودان و ابدی دارد و تا قیامت راهنمای مسلمین است و آن‌ها مأمور به تمسک بدان هستند از میان اهل بیت نیز فردی همواره باید وجود داشته باشد تا مسلمین به او تمسک پیدا کنند و از گمراهی نجات یابند. چون معنی ندارد که تمسک به قرآن جاودانه باشد و تمسک به اهل بیت فقط در یک زمان محدود باشد در این صورت تمسک به این دو وجود نخواهد داشت.

* '''معیت و همراه بودن واقعی مراد است'''؛
الف. همراه بودن ظاهری یعنس در هر زمان از زمان نزول قرآن تا روز قیامت که فردی از اهل بیت(ع) باید با قرآن باشد و در نهایت باهم در قیامت به محضر پیامبر برسند.

ب. این همراهی ظاهری باید با همراهی باطنی باشد، یعنی قرآن بیانگر تمام عقاید، افکار، اخلاق عبادی و شئون اهل بیت(ع) باشد و اهل بیت هم بیانگر و مفسر قرآن و مبین آن باشند.

ج. آن اهل بیتی که در هر عصر در کنار قرآن است باید معصوم باشد، زیرا همراهی مطلق چنین اقتضایی دارد و یک گناه باعث می‌شود معیت دائمی با قرآن صدق نکند.

د. با توجه به نکته قبلی از حدیث ثقلین استفاده می‌شود که از زمان رحلت پیامبر تا روز قیامت یک نفر معصوم از اهل بیت در کنار قرآن باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از دانشمندان، پیام قرآن، قم، انتشارات نسل جوان، چاپ دوم، ج۹، ص۷۵–۷۶.</ref>

در نتیجه:

مراد از عترت و اهل بیت (ع) ائمه دوازده‌گانه یعنی علی (ع) و حسن (ع) و حسین (ع) و نه فرزند او (ع) می‌باشند و معنای همراه بودن قرآن و اهل بیت این است که این دو یک حقیقت اند در دو جلوه. قرآن امام صامت و ساکت و اهل بیت کتاب ناطق الهی می‌باشند، هر دو نورند، هر دو هدایتگر، هر دو صراط و حبل متین الهی و می‌شود این مراد باشد که در تمسک این دو از هم جدا نمی‌شوند یا هر دو همیشه جاودانند و در جامعه و بین بشریت حضور دائمی دارند.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}

== برای مطالعهٔ بیشتر ==
* امامت و رهبری، استاد مرتضی مطهری (انتشارات صدرا) ص۳۴–۴۰ و ص۸۳–۸۴.

* ولایت وامامت، هادی نجفی، ص۱۴۵–۱۵۱.

* بررسی مسائل کلی امامت، ابراهیم امینی، تمام کتاب.
{{پایان مطالعه بیشتر}}

== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
 | شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
 | شناسه =
 | تیترها =
 | ویرایش =
 | لینک‌دهی =
 | ناوبری =
 | نمایه =
 | تغییر مسیر =
 | ارجاعات =
 | بازبینی =
 | تکمیل =
 | اولویت =
 | کیفیت =
}}
{{پایان متن}}