۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
نماز باعث تقوا میشود و تقوا، نفس را از هواپرستیها بازمیدارد. درجات مؤمن با نماز او تعالی مییابد. هرچه بیشتر بر نماز خود مواظبت کند و آن را با شرایطش بجا آورد و در هنگام اقامه آن، خشوع بیشتری داشته باشد، ارتباط و قرب او به خداوند هم بیشتر خواهد شد و در نتیجه، این ارتباط و قرب، در همه ابعاد زندگی او بازتاب خواهد یافت.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، قم، احکام عبادات، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۱، ص۲۰۶.</ref> | نماز باعث تقوا میشود و تقوا، نفس را از هواپرستیها بازمیدارد. درجات مؤمن با نماز او تعالی مییابد. هرچه بیشتر بر نماز خود مواظبت کند و آن را با شرایطش بجا آورد و در هنگام اقامه آن، خشوع بیشتری داشته باشد، ارتباط و قرب او به خداوند هم بیشتر خواهد شد و در نتیجه، این ارتباط و قرب، در همه ابعاد زندگی او بازتاب خواهد یافت.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، قم، احکام عبادات، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۱، ص۲۰۶.</ref> | ||
نماز | نماز نفس را تزکیه میکند و آن را به برترین درجات کمال ارتقا میدهد.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، قم، احکام عبادات، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۱، ص۲۰۸.</ref> مفسران گفتهاند نماز آدمی را از کارهای زشت و ناپسند بازمیدارد و نمازی که آدمی را از فحشاء بازندارد نبودنش بهتر از بودن آن هست.<ref>الملکی التبریزی، المیرزا جواد، اسرار الصلوة (فارسی)، ترجمه رضا رجبزاده، تهران، اسرار الصلوة (فارسی)، ۱۳۷۲، ص۱۷۵.</ref> در روایت آمده است که کسی که نمازش او را از منکر و فحشا دور نسازد، آن نماز، چیزی جز دوری از خداوند را به او اضافه نمیکند.<ref>الغزالی، أبو حامد، إحیاء علوم الدین، بیجا، دار الکتاب العربی، لبنان، بیتا، ج۲، ص۷۶.</ref> | ||
[[علامه شعرانی]] ذیل آیه ۴۵ [[سوره عنکبوت]] گفته | [[علامه شعرانی]] ذیل آیه ۴۵ [[سوره عنکبوت]] گفته «علت تأثیر نماز در نهی از فحشا واضح است؛ چون این عمل جز با اعتقاد به وجود پروردگار انجام نمیگیرد و آنکه عقیده به خدا دارد، البته روزی به صلاح خواهد آمد و توبه خواهد کرد. و گاهی ممکن است به نماز عادت باشد نه از ترس خدا، چون ترک عادت بسیار دشوار است. نماز را ترک نمیکند و سایر معاصی را مرتکب میشود.»<ref>شعرانی، ابوالحسن، پژوهشهای قرآنی علامه شعرانی در تفاسیر مجمع البیان، روح الجنان و منهج الصادقین، تحقیق محمدرضا غیاثی کرمانی، قم، بوستان کتاب قم، ۱۳۸۶، ج۲، ص۱۰۱۳.</ref> | ||
=== شکر و یاد خداوند === | === شکر و یاد خداوند === |