الهی نبودن ادیان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش|کاربر=Rezvani }}

بامطالعه عهد جدید به‌وضوح می‌توان فهمید که نه‌تنها حضرت عیسی (علیه‌السلام) به براندازی شریعت موسی(ع) دست نزد، بلکه بر آن بسیار پافشاری کرده و آثار این پافشاری در گفتار و رفتار او آشکار بود و در اناجیل هم‌نوا به برخی از آن‌ها اشاره‌شده است.

اما این شبهه که پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) ایدئولوژی خود را از گفتار یهودیان گرفته، نیز از عدم آگاهی نسبت به تاریخ ادیان ناشی شده است؛ زیرا اولاً هیچ دلیلی تاریخی بر این ادعا وجود ندارد. ثانیاً محتوای شرک‌آلود تورات به خاطر تحریفی که در آن صورت گرفته است نیز ادعای برگرفته شدن قرآن از تورات را باطل می‌کند. تورات در مورد خدا دیدگاه غیرتوحیدی و خداشناسی انسان انگارانه (دروغ،<ref>خداوند دروغ می‌گوید: خداوند گفت از این درخت نخورید که می‌میرید ۲: ۱۷.</ref> بخل،<ref>خداوند بخل می‌ورزد: خداوند نمی‌خواست آدم و حوا از درخت علم و حیات بخورند و دانا شوند و زندگی جاویدان پیدا کنند.</ref>...) و تشبیه<ref>فروم، اریک، همانند خدایان خواهید شد، ترجمه نادرپور خلخالی، تهران، جهاد دانشگاهی، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۱؛ هاکس، جیمز، قاموس کتاب مقدس، ترجمه و تألیف مستر هاکس، تهران، اساطیر، ۱۳۷۷ش، ص۵۰.</ref>و، شرک<ref>برخی صاحب نظران الهیات مسیحی معتقدند که اصل تثلیث به نحو تلویحی و به نوعی، آماده‌سازی بلندمدت در این جمله عهد عتیق بیان شده است؛ ماسون، دنیز، قرآن وکتاب مقدس، پیشین، ص ۱۲۸؛ وجود شریک برای خداوند: آدم پس از خوردن از درخت نیک و بد مثل ما شده است.</ref> و تجسیم<ref>نسبت جسمانیت به خداوند: عصر آن روز شنیدند خداوند در باغ راه می‌رود ۳: ۸.</ref> را بیان می‌دارد درحالی‌که قرآن نه‌تنها هیچ‌یکی از اوصاف یادشده را به خداوند نسبت نمی‌دهد بلکه خداوند متعال را بری از صفات مخلوق می‌داند و صفات کمالی و جلالی را برای خداوند متعال اثبات می‌کند.<ref>ایزوتسو، توشی هیکو، خدا و انسان در قرآن، ترجمه احمدآرام، تهران، شرکت سهامی انتشار، ۱۳۶۱ش، ص ۱۱۹.</ref> همچنین دیدگاه تورات نسبت به انبیاء الهی کاملاً با دیدگاه قرآن در تضاد است.

افزون بر این‌ها دلایل متعدد غیرقابل‌انکار بر عدم این تأثیرپذیری و بر وحیانی بودن دین اسلام وجود دارد که مجالی برای بیان آن‌ها در این مقاله نیست. افزون بر معجزه بودن قرآن و محتویات بلند آن، چیزی که در اینجا قابل‌توجه است این است که تاریخ زندگی پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) و چگونگی بعثت و گرفتن وحی و تبلیغ آن به مردم به‌قدری روشن است که هرگونه تأثیرپذیری پیامبر و دین او از هر دین و فرهنگی خارج از محدوده وحی الهی را نفی می‌کند و حتی در حد احتمال و تصور هم این پدیده قابل‌قبول نیست؛ زیرا دین اسلام و آموزه‌های آن در برابر دو دین یهودیت و مسیحیت قرار گرفت و آموزه‌ها و تعالیم انحرافی آن‌ها را مردود شمرد و منسوخ اعلام کرد و درعین‌حال یهود و نصارا برای شکست و تضعیف دین جدید محمد (صلی‌الله علیه و آله) از هر وسیله‌ای استفاده می‌کرد؛ ولی هرگز در راستای مقابله با پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) نتوانستند ادعا کند که پیامبر از دین یهودیت یا مسیحیت مطلبی را جمع‌آوری نموده و به‌عنوان وحی به خورد مردم می‌دهند. اگر چنین چیزی ممکن بود قطعاً آن‌ها لااقل در حد احتمال به آن دامن می‌زدند.

اینکه ادعاشده است محتویات قرآن متشکل از شرح خاطرات پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) است و قرآن چیزی برای ارائه ندارد، برای هیچ عاقلی قابل‌پذیرش نیست؛ زیرا اولاً هیچ خاطره‌ای نه در قرآن و نه در احادیث آن حضرت محتوای دین اسلام را تشکیل نمی‌دهد. ثانیاً از مراجعه به قرآن کریم و احادیث پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه و آله) محتوای دین اسلام در ابعاد علمی، اقتصادی، حکومتی، معنوی، مسائل اعتقادی و… قابل‌دسترسی است و محتوای قرآن و احادیث معصومین در تمام جهات هدایت‌گری و سعادت دنیوی و اخروی مطالب بسیار بلند و غیرقابل خدشه برای بشر ارائه داده است.

در داستان حضرت صالح (علیه‌السلام) می‌فرماید: «قالَ الْمَلَأُ الَّذینَ اسْتَکْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لِلَّذینَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَ تَعْلَمُونَ آن صالِحاً مُرْسَلٌ مِنْ رَبِّهِ قالُوا إِنَّا بِما أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ، قالَ الَّذینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا بِالَّذی آمَنْتُمْ بِهِ کافِرُونَ»<ref>سوره اعراف: ۷۵ - ۷۶.</ref>؛ «اشراف متکبر قوم او، به مستضعفانی که ایمان آورده بودند، گفتند: «آیا (براستی) شما یقین دارید که صالح از طرف پروردگارش فرستاده‌شده است؟» آن‌ها گفتند: «ما به آنچه او بدان مأموریت یافته، ایمان آورده‌ایم». در داستان حضرت شعیب می‌فرماید: «قالَ الْمَلَأُ الَّذینَ اسْتَکْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّکَ یا شُعَیبُ وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَکَ مِنْ قَرْیتِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فی مِلَّتِنا قالَ أَ وَ لَوْ کُنَّا کارِهینَ، وَ قالَ الْمَلَأُ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَیباً إِنَّکُمْ إِذاً لَخاسِرُونَ»<ref>سوره اعراف: ۸۸ - ۹۰.</ref>؛ «اشراف زورمند و متکبّر از قوم او گفتند: «ای شعیب! به‌یقین، تو و کسانی را که به تو ایمان آورده‌اند، از شهر و دیار خود بیرون خواهیم کرد، یا به آیین ما بازگردید» کفت: «آیا (می‌خواهید ما را بازگردانید) اگرچه مایل نباشیم؟! اشراف زورمند از قوم او که کافر شده بودند گفتند: «اگر از شعیب پیروی کنید، شما هم زیانکار خواهید شد!». فرعون و اطرافیان او در برابر حضرت موسی (علیه‌السلام) نیز همین موضع را داشته است. هنگامی‌که حضرت موسی به فرعون گفت من فرستاده خدا هستم، مرفهین و سرمایه‌داران قوم فرعون او را به سحر و جادو متهم نمودند و پس‌ازآنکه که بر ساحران فرعون با معجزه غالب گردید، اشراف قوم فرعون (به فرعون) گفتند: «آیا موسی و قومش را رها می‌کنی که در زمین فساد کنند، و تو و خدایانت را رها سازد؟!» گفت: «به‌زودی پسرانشان را می‌کشیم، و دخترانشان را زنده نگه می‌داریم (تا به ما خدمت کنند) و ما بر آن‌ها کاملاً مسلّطیم!»<ref>رک: آیات ۱۰۴–۱۲۷ سوره اعراف.</ref>

وحدت مانیفست در ادیان الهی نه تنها هیچ خدشه ای بر این ادیان وارد نمی‌کند بلکه دلیل روشنی بر این می‌شود که این ادیان دارای یک مصدر هستند که عبارت از خدای متعال باشد. همچنین با دلایلی روشن گردید که دین اسلام نه از دین یهودیت کپی شده است و نه از شرح خاطرات محمد (صلی‌الله علیه و آله) تشکیل گردیده است بلکه دارای آموزه‌های بسیار عالی در جهت رستگاری بشر برای ارائه دارد و این ستمگران و بالا دستان بوده و هستند که با این ادیان مخالفت کرده و می‌کنند.