۱۱٬۸۸۰
ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== روایت عبدالله بن جناده == | == روایت عبدالله بن جناده == | ||
عبدالله بن جناده | عبدالله بن جناده نقل میکند که در نخستین روزهای زمامداری علی(ع) از [[مکه]] وارد [[مدینه]] شد و دید همه مردم در [[مسجد]] منتظر ورود علی(ع) هستند. پس از مدتی علی(ع)، از خانه بیرون آمد و در جایگاه خطابه قرار گرفت و سخنان خود را پس از حمد و ثنای [[خداوند]] چنین آغاز کرد: | ||
ای مردم، آگاه باشید هنگامی که پیامبر گرامی از میان ما رفت، لازم بود کسی با ما درباره حکومتی که او پیریزی کرد، نزاع نکند و به آن چشم طمع ندوزد؛ زیرا ما وارث و ولیّ و عترت او بودیم. اما بر خلاف انتظار گروهی از [[قریش]] به حق ما دست دراز کرده خلافت را از ما سلب کردند و از آنِ خود قرار دادند. به خدا سوگند، اگر ترس از وقوع شکاف و اختلاف در میان مسلمانان نبود و بیم آن نمیرفت که بار دیگر کفر و [[بتپرستی]] به بازگردد و [[اسلام]] محو و نابود شود، وضع ما غیر این بود که مشاهده میکنید.<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۳۰۷ (مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان).</ref> | |||
== روایت ابنابیالحدید در شرح نهج البلاغه == | == روایت ابنابیالحدید در شرح نهج البلاغه == | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== ماجرای شورش طلحه و زبیر == | == ماجرای شورش طلحه و زبیر == | ||
امام در دوران حکومت خویش،پس از شورش طلحه و زبیر، به حق غصب شده خویش، اشاره کرد: به خدا سوگند، از روزی که خداوند جان پیامبرش را قبض کرد تا به امروز، من از حق خویش محروم بودهام.<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۶.</ref> | |||
== خطبه ۱۷۲ نهچالبلاغه == | == خطبه ۱۷۲ نهچالبلاغه == | ||
چنانکه در خطبه ۱۷۲ میفرماید: بار الها، مرا در برابر قریش و کسانی که ایشان را یاری و کمک کردند، یاری فرما؛ زیرا آنان قطع رحم من کردند و مقام و منزلت عظیم مرا کوچک شمردند و در غصبِ حق و خلافت و مبارزه با من که حقِ مسلّم من است هماهنگ شدند…<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۷۲.</ref> | چنانکه در خطبه ۱۷۲ میفرماید: بار الها، مرا در برابر قریش و کسانی که ایشان را یاری و کمک کردند، یاری فرما؛ زیرا آنان قطع رحم من کردند و مقام و منزلت عظیم مرا کوچک شمردند و در غصبِ حق و خلافت و مبارزه با من که حقِ مسلّم من است هماهنگ شدند…<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۷۲.</ref> | ||
== خطبه ۱۹۷ == | == خطبه ۱۹۷ نهچالبلاغه == | ||
فرموده است: پیامبر خدا قبض روح شد در حالی که سر او بر سینه من بود. من او را [[غسل]] دادم در حالی که فرشتگان مرا یاری میکردند… پس چه کسی از من در حال حیات و مرگ پیامبر(ص) به جانشینی او شایستهتر است.<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۷.</ref> | فرموده است: پیامبر خدا قبض روح شد در حالی که سر او بر سینه من بود. من او را [[غسل]] دادم در حالی که فرشتگان مرا یاری میکردند… پس چه کسی از من در حال حیات و مرگ پیامبر(ص) به جانشینی او شایستهتر است.<ref>نهج البلاغه صبحی صالح، خطبه ۱۹۷.</ref> | ||