راه‌های پیروی از اعمال صالح و ترک رذائل: تفاوت میان نسخه‌ها

==توضيح مختصر اين اصول:==

=== مشارطه ===

مشارطه عبارتست از شرط و تعهد انسان بر ترك معصيت و پايبندي به عهد و ميثاقي كه در اين خصوص بسته است. حضرت امام خميني ـ رحمت الله عليه ـ در مشارطه، گفتاري دارند كه بخشي از آن چنين است:« مشارطه آنست كه در اول روز مثلاً با خود شرط كند امروز بر خلاف فرموده حق تبارك و تعالي رفتار نكند و اين مطلب را تصميم بگيرد و معلوم است كه يك روز خلاف نكردن امري است خيلي سهل، و انسان به آساني مي تواند از عهده به در آيد ...».<ref>رحيميان، محمد حسن  و رهبر، محمد تقي، آئين تزكيه، قم: انتشارات دفتر تبليغات، ۱۳۸۰، ج۱. ص۱۹۸.</ref>

=== مراقبه ===

مراقبه آنست كه در تمام مدتي كه شرط كرده است، خلاف نكند، مراقب خود باشد و بر عهد و پيمان خود باشد. حضرت امام مي‌گويد، «انسان بايد مثل طبيب و پرستار مهربان از حال خود مواظبت نمايد و مهار نفس سركش را از دست ندهد و ...».<ref>همان. ص۱۹۸.</ref>

=== محاسبه ===

محاسبه آنست كه انسان هر روز از خود حساب بگيرد كه چه طاعتي يا معصيتي مرتكب شده‌است، اگر طاعتي داشته بر آن بيفزايد و اگر گناهي مرتكب شده در جبران آن بكوشد و بداند كه خداوند از اعمال، و اسرار نهان او آگاه است و آنرا حسابرسي خواهد كرد. امام موسي كاظم (ع) مي فرمايند: «از ما نيست كسي كه هر روز نفس خود را محاسبه نكند و اگر عمل نيك انجام داده بر آن بيفزايد و اگر بد بوده از آن استغفار كند.<ref>همان، ص۱۹۹.</ref>»

* '''توجه به بي‌اعتباري دنيا''': در حالات جعفر برمكي نوشته اند: دفتر دخل هارون را ورق مي زدم، در يكي از صفحات بهاي عطر و لباس اهدائي به جعفر برمكي را بالغ بر پنجاه هزار درهم نوشته بودند و در صفحات بعدي همين سال هزينه روغن چراغ او را چهل درهم و نيم دانگ ثبت كرده بودند!!<ref>اسدي گرمارودي، محمد، درسهائي از تربيت انساني، تهران: مركز نشر فرهنگي رجاء، ۱۳۷۳، ج۳. ص۲۴۵.</ref> آري اين است نتيجه كار، وقتي دنيا را اينگونه بي اعتبار دانستي به هيچ چيز آن دل نمي بندي.

* '''ياد مرگ''': اگر انسان به ياد مردن افتاده و سفر حتمي پيش رو را در نظر آورد، دل بستن به دنيا در او كم شده و يا از بين مي‌رود. و در عوض در دنيا به انجام كارهاي نيك اقدام مي‌كند و توشه‌اي براي سراي جاويد و زيباي ديگري مي‌فرستد.

* '''توجه به آخرت و بهشت و دوزخ''': عدم ايمان، اعتقاد و باور قلبي نسبت به قيامت، بهشت و دوزخ، و يا غفلت از آن باعث سرگرم شدن به دنيا و دل خوش كردن به حيات دنيوي مي گردد.

* '''صدقه دادن''': در بسياري از آيات و روايات صدقه و انفاق چنان با شدت و حرارت مورد تاكيد واقع شده كه گويا نزديك است به واجبات ملحق گردد. شايد يكي از حسنات انفاق علاوه بر آثار اجتماعي آن، عدم دنيا زدگي مسلمين باشد. تا از همان ابتدا جلوي رشد اين مارحبّ المال را گرفته تا به اژدهايي سيري ناپذير تبديل نشود.