مقصود از نور بودن خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

مقصود از نور بودن خداوند (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۱۲

۱٬۱۹۵ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

A.rezapour

automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy

۱۶٬۰۱۱

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-در آیه شریفه {{قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}}<ref>نور / ۳۵.</ref> مراد این نیست که خداوند، دارای جسمی نورانی است، چون طبق یافته‌های علمی امروزه، حقیقت نور، جسمی رقیق و روشنی می‌باشد که درباره آن تحقیقات بسیاری انجام گرفته است و از طرف دیگر، نور از محدثات است، در حالی که خدای تعالی محل حوادث نیست.
+مقصود آیه «[[نور]]» استعاره و اشاره‌ای درباره چگونگی الطاف الهی نسبت به موجودات آسمانی و زمینی است. در آیه {{قرآن|اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ|ترجمه=|سوره=نور|آیه=۳۵}} مراد این نیست که خداوند، جسمی نورانی دارد، چون طبق یافته‌های علمی امروز، حقیقت نور، جسمی رقیق و روشن است و از طرف دیگر، نور از محدَثات می‌باشد، در حالی که خدای تعالی منزه از هر نسبت حدوث یا جسمیّت است. خداوند به عنوان خالق مطلق، صاحب و خالق نور است:{{قرآن|هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا|ترجمه=اوست كسى كه خورشيد را روشنايى بخشيد و ماه را تابان كرد.|سوره=یونس|آیه=۵}}<ref>یونس / ۵.</ref>
-پس توصیف خدای تعالی در قالب نور، عقلانی نیست، چون او منزه از هر نسبت حدوث یا جسمیّت است. خداوند به عنوان خالق مطلق، صاحب و خالق نور نیز است:{{قرآن|هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا}}<ref>یونس / ۵.</ref>
 مراد از «نور» در آیه شریفه در معنی ظاهری‌اش، مبین چیزی که اجسام تیره را برای دیدن روشن می‌کند، نیست. گروهی از مفسران کلمه «نور» را در این‌جا به معنی «هدایت کننده» و برخی به معنی «روشن کننده»<ref>علامه طباطبائی، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، انتشارات جامعه مدرسین، ج۱۵، ص۱۶۹.</ref> و بعضی به معنی «زینت بخش»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۶۸ش، ج۱۴، ص۴۷۱.</ref> و … تفسیر کرده‌اند.
-مرحوم طبرسی نیز می‌نویسد: «خدای یکتا به نور و روشنی وصف شده است، چرا که هر سود و نیکی و نعمت، موهبتی از بارگاه خداوند متعال سرچشمه می‌گیرد و این جمله همانند این است که می‌گویند: «حسن» مایه رحمت و برکت است و فلان کس مایه عذاب می‌باشد؛ بنابراین نور و روشنایی در این‌جا اشاره به این است که خدا سرچشمه نعمت‌ها و مواهب است.»<ref>علامه طبرسی، مجمع البیان، ترجمه کرمی، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۰ ش، ج۱۸، ص۶۳۶.</ref>
+[[امام رضا (ع)]] در تفسیر این آیه می‌فرماید: «او هدایت کننده اهل آسمان و هدایت کننده اهل زمین است.»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، پیشین، ج۱۴، ص۴۷۱.</ref>
-در احادیث نیز نقل شده است که شخصی از امام رضا (ع) در مورد تفسیر آیه «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» پرسید و ایشان در پاسخ چنین فرمودند:
-«او هدایت کننده اهل آسمان و هدایت کننده اهل زمین است.»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، پیشین، ج۱۴، ص۴۷۱.</ref>
-از سوی دیگر، اگر با دقت در آیات قرآن، می‌توان دریافت که خداوند متعال از چیزهای دیگری هم به عنوان «نور» یاد کرده است، در حالی که اصلاً موجودی مادی و محسوس نیستند:
-«ایمان» در این آیه شریفه: {{قرآن|اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ}}<ref>بقره / ۲۵۷.</ref> خداوند ولیّ کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آن‌ها را از ظلمت و تاریکی‌های ـ شرک و کفر ـ به سوی نور ـ ایمان ـ رهنمون می‌کند.
+'''وصف ایمان و هدایت الهی به نور'''
-«هدایت الهی» در این آیه شریفه {{قرآن|او من کان میتاً فاحیینا و جعلنا له نوراً}}<ref>انعام / ۱۲۲.</ref> «آیا کسی که مرده بود و ما او را زنده کردیم و نور هدایتی برای او قرار دادیم.»
+خداوند متعال از چیزهای دیگری هم به عنوان «نور» یاد کرده است، در حالی که موجودی مادی و محسوس نیستند:
-در نتیجه: منظور آیه شریفه «نور»، معرفی ماهیت جسمی و نورانی خداوند، بلکه استعاره و اشاره‌ای درباره چگونگی الطاف الهی نسبت به موجودات آسمانی و زمینی است.
+«[[ایمان]]» در این آیه: {{قرآن|اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ|ترجمه=خداوند ولیّ کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آن‌ها را از ظلمت و تاریکی‌های ـ شرک و کفر ـ به سوی نور ـ ایمان ـ رهنمون می‌کند.|سوره=بقره|آیه=۲۵۷}}
-<span></span>
+«هدایت الهی» در این آیه: {{قرآن|او من کان میتاً فاحیینا و جعلنا له نوراً...|ترجمه=آیا کسی که مرده بود و ما او را زنده کردیم و نور هدایتی برای او قرار دادیم...|سوره=انعام|آیه=۱۲۲}} <span></span>
 {{مطالعه بیشتر}}