جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
(جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
جواد علی می‌نویسد: سرزمین [[حجاز]] (مکه) به لحاظ اقتصادی و دینی از مناطق با اهمیت جزیره العرب به شمار می‌آمد. اهمیت اقتصادی آن از این جهت بود که یکی از شریانهای اصلی بازرگانی جهانی از آنجا می‌گذشت در شریانهای دیگری به جانب شرق و شمال شرقی از آن منشعب می‌گردید.<ref>عبدالعزیز سالم، پیشین، ص۲۴۶، به نقل از تاریخ العرب قبل الاسلام، جواد علی، ج۴، ص۱۶۱.</ref> | جواد علی می‌نویسد: سرزمین [[حجاز]] (مکه) به لحاظ اقتصادی و دینی از مناطق با اهمیت جزیره العرب به شمار می‌آمد. اهمیت اقتصادی آن از این جهت بود که یکی از شریانهای اصلی بازرگانی جهانی از آنجا می‌گذشت در شریانهای دیگری به جانب شرق و شمال شرقی از آن منشعب می‌گردید.<ref>عبدالعزیز سالم، پیشین، ص۲۴۶، به نقل از تاریخ العرب قبل الاسلام، جواد علی، ج۴، ص۱۶۱.</ref> | ||
سفرهای [[قریش]] به جانب شمال (شام) در فصل تابستان نیز جزء تجارت خارجی محسوب می‌شوند که [[قرآن]] کریم نیز در [[سوره قریش]] به این مسئله اشاره کرده است. در همین رابطه «بلاذری» می‌نویسد: هاشم بن عبد مناف از پادشاهان شام برای قریش امان | سفرهای [[قریش]] به جانب شمال (شام) در فصل تابستان نیز جزء تجارت خارجی محسوب می‌شوند که [[قرآن]] کریم نیز در [[سوره قریش]] به این مسئله اشاره کرده است. در همین رابطه «بلاذری» می‌نویسد: هاشم بن عبد مناف از پادشاهان شام برای قریش امان نامه‌ای گرفت تا با امنیت خاطر در آن سرزمین تجارت کنند. پس از آن عبد شمس برادر هاشم از پادشاه حبشه برای آنان امان گرفت و نوفل بن عبد مناف از ملوک عراق برای آنان پیمان گرفت. پس از آن، دو کوچ زمستانی و تابستانی را سامان دادند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، چاپ دوم، قم، مجمع احیاء الثقافه الاسلامیه، ۱۴۱۶ ه، ص۵۹.</ref> | ||
== کشاورزی == | == کشاورزی == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== غارت == | == غارت == | ||
یکی از راه‌های امرار معاش اعراب و کسب ثروت در عربستان قبل از اسلام غارت و چپاول بود. «زندگی اعراب بیابان نشین، البته به غارت و تطاول بسته بود و در سراسر صحرا جز زور و شمشیر نبود<ref>زرین کوب، دو قرن سکوت، چاپ سوم، تهران، ۱۳۴۴، ص۴.</ref> «حمله و غارتگری | یکی از راه‌های امرار معاش اعراب و کسب ثروت در عربستان قبل از اسلام غارت و چپاول بود. «زندگی اعراب بیابان نشین، البته به غارت و تطاول بسته بود و در سراسر صحرا جز زور و شمشیر نبود<ref>زرین کوب، دو قرن سکوت، چاپ سوم، تهران، ۱۳۴۴، ص۴.</ref> «حمله و غارتگری وسیله‌ای ابتدائی برای کسب ثروت از سوی اعراب بود از این رهگذر بزرگان و شیوخ قبایل ثروتمند می‌شدند حال آنکه جنگجویان ساده سهم اندکی نصیبشان می‌شد<ref>ن، و. پیگولوسکایا، پیشین، ص۵۵۱.</ref> | ||
== برده داری == | == برده داری == | ||