۱٬۴۰۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اَصل، اصطلاحی در علم حدیث است که [[اصحاب پیامبر]] و یا [[ائمه]] مستقیماً از پیامبر و امام، یا با یک واسطه درباره موضوع خاصی شنیده و آنها را جمع‌آوری کرده‌اند. برخی از اصحاب که مستقیم و بی‌واسطه روایات را شنیده‌اند، متن شنیده شده را به صورت نوشتار ثبت کرده‌اند. به این نوشته‌ها اصل می‌گویند. | |||
در کتاب‌های روایی بارها از این اصل‌ها یاد شده است و علامه [[آقا بزرگ تهرانی]] در [[الذریعه]]، بیش از صد اصل را با مشخصات نویسنده‌اش آورده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲، ص۱۲۵ و ۱۶۶، ج۲۴، ص۱۴۷ و ص۳۱۵، بیروت، دار الاضواء، دوم، ۱۴۰۳ ه. ق.</ref> اصل نویسی با تأکید پیامبر بر نوشتن [[احادیث حدیث|احادیث]]، و همچنین در عصر ائمه اطهار(ع) انجام شده است. چهارصد اصل روایی موسوم به اصول اربعمائه، مهمترین مسئله در شکل‌گیری جوامع حدیثی است. | |||
گاهی روایات غیر [[موثق]] وارد این اصل‌ها شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست. | گاهی روایات غیر [[موثق]] وارد این اصل‌ها شده که علمای متخصص در شناخت روایت با نگاهی به زندگانی نویسنده، یا راوی آن اصل، موارد اتهامی را بررسی کرده و در کتاب‌هایشان متذکر شده‌اند که این اصل یا این راوی قابل اعتماد نیست. | ||