trustworthy
۲٬۶۱۲
ویرایش
←محتوا
(←محتوا: اصلاح ارقام) |
(←محتوا) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''هماهنگي با قرآن در شروع با حمد و ستایش الهی''' | '''هماهنگي با قرآن در شروع با حمد و ستایش الهی''' | ||
قرآن كريم بعد از بسم الله الرحمن الرحيم، با كلمه «الحمدلله» آغاز مي‌شود، صحيفه سجاديه نيز با كلمه «الحمدلله» شروع مي‌شود: {{متن عربی|الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ | قرآن كريم بعد از بسم الله الرحمن الرحيم، با كلمه «الحمدلله» آغاز مي‌شود، صحيفه سجاديه نيز با كلمه «الحمدلله» شروع مي‌شود: {{متن عربی|الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ|ترجمه= سپاس خداوند را كه نخستين موجود است و پيش از او هيچ نبود.}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای اول، ص۲۸.</ref> | ||
امام سجاد(ع) در اين دعا، خداوند را به خاطر نعمت‌هاي فراوانش حمد مي‌نمايد و از خداوند متعال حمدي را درخواست مي‌كند كه صعود به اعلي عليين، هم نشيني با فرشتگان و پيامبران ـ عليهم السّلام ـ از آثار ارزشمند آن است. | امام سجاد(ع) در اين دعا، خداوند را به خاطر نعمت‌هاي فراوانش حمد مي‌نمايد و از خداوند متعال حمدي را درخواست مي‌كند كه صعود به اعلي عليين، هم نشيني با فرشتگان و پيامبران ـ عليهم السّلام ـ از آثار ارزشمند آن است. | ||
با تفكر در برتري خداوند بر مخلوقات؛ خداوندي كه وجود مطلق و بي‌نهايت است، به گسترة بينش الهي امام پي مي‌بريم. در پايان دعا آنچه را كه آرزوي همه اولياي الهي است، از خدا درخواست مي‌كند و ياد شهيدان را زنده مي‌كند: متن عربی|و نصيرُ بِهِ في نظمِ الشُهداءِ بِسُيوفِ أعدائهِ، إنّهُ وليٍّ حميدٌ| | با تفكر در برتري خداوند بر مخلوقات؛ خداوندي كه وجود مطلق و بي‌نهايت است، به گسترة بينش الهي امام پي مي‌بريم. در پايان دعا آنچه را كه آرزوي همه اولياي الهي است، از خدا درخواست مي‌كند و ياد شهيدان را زنده مي‌كند: {{متن عربی|و نصيرُ بِهِ في نظمِ الشُهداءِ بِسُيوفِ أعدائهِ، إنّهُ وليٍّ حميدٌ| ترجمه= (خداوند را سپاس...،) آن گونه سپاسي كه در سلك شهيدان قرار گيريم، آنان كه با شمشيرهاي دشمنان خدا كشته شدند.}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای اول، ص۳۲.</ref> | ||
آسيب شناسي دقيق صفات نيكو | آسيب شناسي دقيق صفات نيكو | ||
صحيفه سجاديه، نقطه‌هاي ضربه پذير انسان را يادآوري مي‌نمايند. بعضي از صفات پسنديده داراي مرز دقيقي با صفات ناپسند هستند و اين نكته انسان را وامي‌دارد كه حدود صفات را به خوبي بشناسد، تا از حد خارج نشود. اين نكته در دعاهاي امام(ع) از جمله در دعاي مكارم الاخلاق با ظرافت خاصي بيان شده است. | صحيفه سجاديه، نقطه‌هاي ضربه پذير انسان را يادآوري مي‌نمايند. بعضي از صفات پسنديده داراي مرز دقيقي با صفات ناپسند هستند و اين نكته انسان را وامي‌دارد كه حدود صفات را به خوبي بشناسد، تا از حد خارج نشود. اين نكته در دعاهاي امام(ع) از جمله در دعاي مكارم الاخلاق با ظرافت خاصي بيان شده است. | ||
* تكبر: {{متن عربی|و أعزَّني و لا تَبتَليني بالكِبر|<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص9۲.</ref> | * تكبر: {{متن عربی|و أعزَّني و لا تَبتَليني بالكِبر|ترجمه= بارالها به من عزت نفس عطا فرما و به كبر مبتلا مكن.}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص9۲.</ref> امام سجاد(ع) پس از درخواست عزت نفس از ابتلاي به كبر سخن مي‌گويد، زيرا ممكن است عزت نفس در روحيه بعضي از افراد، از مرز خود تجاوز كند و آدمي را دچار خود بزرگ‌بيني و كبر نمايد». | ||
* عجب: {{متن عربی|و عبّدني لكَ و لا تُفسِد عبادَتي بالعُجب| <ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص۹۲.</ref> | * عجب: {{متن عربی|و عبّدني لكَ و لا تُفسِد عبادَتي بالعُجب| ترجمه=و توفيق عبادت ده و به خودپسندي، عبادت مرا فاسد مكن.}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص۹۲.</ref> عبوديت با اين اهميت، ديوار به ديوار عجب است. خطري كه عبد را تهديد مي‌كند، عجب و خودپسندي است. | ||
* منت نهادن: {{متن عربی|و أجر للناسِ علي يديَّ الخير و لا تُمحقهُ بالمنِّ|<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص۹۲.</ref> | * منت نهادن: {{متن عربی|و أجر للناسِ علي يديَّ الخير و لا تُمحقهُ بالمنِّ|ترجمه= و با دست من، خير بر مردم جاري كن و به منت نهادن، آن را ضايع مساز.}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، دعای بیستم، ص۹۲.</ref> در اين جا آفت كارهاي خير براي مردم، منت نهادن ذكر شده است كه با آيات قرآن هم خواني دارد. {{قرآن|يا أيّها الّذين آمنوا لا تُبطلوا صدقاتِكم بالمنِّ و الأذي|ترجمه= ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منت و آزار، باطل نسازید.|سوره=بقره|آیه= ۲۶۴}} | ||
امام سجاد(ع) در ضمن دعاهای خود در چندین مورد، مباحث سیاسی به ویژه مسئله «[[امامت]]» و رهبری جامعه اسلامی را مطرح کرده است، در دعایی که امام روز [[عید قربان]] و روز جمعه می‌خواندند، آمده: «.... خدایا این مقام مخصوص جانشیان و برگزیدگان تو است که آنان را در رتبه والایی قرار داده‌ای، ولی ستمگران آن را به زور، غصب و تصاحب کرده‌اند… برگزیدگان و خلفای تو، مغلوب و مقهور گشته‌اند». محققان معتقدند امام در این دعا، از مسئله امامت و رهبری امت، و غصب شدن آن توسط ستمگران، یاد می‌کند و مشروعیت حکومت [[بنی امیه|بنی‌امیه]] را نفی می‌نماید.<ref>سیره پیشوایان، ص۲۷۴ الی ۲۷۶.</ref> | امام سجاد(ع) در ضمن دعاهای خود در چندین مورد، مباحث سیاسی به ویژه مسئله «[[امامت]]» و رهبری جامعه اسلامی را مطرح کرده است، در دعایی که امام روز [[عید قربان]] و روز جمعه می‌خواندند، آمده: «.... خدایا این مقام مخصوص جانشیان و برگزیدگان تو است که آنان را در رتبه والایی قرار داده‌ای، ولی ستمگران آن را به زور، غصب و تصاحب کرده‌اند… برگزیدگان و خلفای تو، مغلوب و مقهور گشته‌اند». محققان معتقدند امام در این دعا، از مسئله امامت و رهبری امت، و غصب شدن آن توسط ستمگران، یاد می‌کند و مشروعیت حکومت [[بنی امیه|بنی‌امیه]] را نفی می‌نماید.<ref>سیره پیشوایان، ص۲۷۴ الی ۲۷۶.</ref> | ||