تقیه از سوی اهل‌بیت(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

تقیه به معنای مخفی نمودن حق از دیگران یا اظهار خلاف آن است، به جهت مصلحتی که بهتر از مصلحت اظهار آن می‌باشد. تقیه علاوه بر آن که امری عقلائی است، ریشه در قرآن کریم دارد و روایات اهل بیت(ع) نیز حاوی این مطلب است. اهل بیت (ع) با توجه به شرائط زمانی و مکانی به این امر مهم عمل می‌کردند.

تقیه در داده‌های دینی و مذهبی جایگاه خاصی دارد و اختصاص به شیعه هم ندارد بلکه ریشه قرآنی دارد برادران اهل سنت هم به نحوی بدان باور دارند. لکن چون شیعه در برخی مقاطع تاریخی در شرایطی خاص قرار گرفتند و از این اصل قرآنی و دینی بیشتر استفاده کردند لذا تقیه به نام شیعه معروف شده است و گرنه تقیه گذشته از آن که اصل قرآنی است، اصل عقلایی نیز هست.<ref>تقیه، سپری برای مبارزه عمیق‌تر، مکارم شیرازی، ناصر، قم، انتشارات مطبوعاتی هدف؛ التقیه عند اهل البیت، قصیر عاملی، مصطفی المجمع العالمی لاهل البیت المعاونیه الثقافیه، ۱۳۷۲؛ رساله فی التقیه، فاضل، محمد جواد، چاپ اول، قم، الموتمر العالمی، بمناسبه الذکری المویه الثانویه لمیلاد الشیخ الانصاری، ۱۴۱۴ قمری؛ التقیه بین الاعلام، علوی، سید عامل، چاپ اول، قم، مؤسسه الاسلامیه العامه، ۱۴۱۵ ق.</ref>