دعای امام حسین(ع) در کنار قبر پیامبر(ص) پیش از آغاز قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای امام حسین(ع) در کنار قبر پیامبر(ص) پیش از آغاز قیام''' دعایی است که در آن امام(ع) از هدف خود از قیام، که [[امر به معروف و نهی از منکر]] است، سخن می‌گوید.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۴۵.</ref> امام حسین(ع) در این [[دعا]] از خداوند می‌خواهد که در مسیر قیام آنچه مورد رضایت خداوند است پیش بیاورد.<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۸.</ref>

[[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پس از تصمیم برای قیام، در شب دوم پس از این تصمیم و برای بار دوم، به زیارت قبر پیامبر(ص) می‌رود و پس از خواندن دو رکعت نماز به دعا می‌پردازد.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسين عليه السلام، بی‌جا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> از نظر محققان، امام(ع) در این دعا انگيزه اصلى قيام خود، يعنى امر به نیکی‌ها و مبارزه با زشتى‌ها، را در عباراتی كوتاه در پيشگاه خداوند و در يكى از مقدس‌ترين مكان‌ها بيان مى‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ريشه‌ها انگيزه‌ها رويدادها پيامدها، قم، مدرسه امام علی‌ بن ابی‌طالب(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۳۲۶.</ref>

بنا بر نقل خوارزمی، امام حسین(ع) پس از این دعا تا صبح در کنار قبر پیامبر(ص) مشغول [[دعا|مناجات]] با پروردگار بود، به طوری که در این مناجات صدای گریه‌های او به گوش می‌رسید.<ref>خوارزمی، مقتل الحسين عليه السلام، ج۱، ص۲۷۰.</ref>