روش خواندن نماز شکر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نماز شکر''' برای سپاس خاص از خداوند است که شکل خاص، شرایط ویژه و زمان معینی ندارد و به‌صورت یک نماز دو رکعتی معمولی نیز می‌تواند خوانده شود. این نماز از نمازهای مستحب است. نماز شکر را مانند سایر نمازهای مستحبی می‌توان در حال نشسته، ایستاده، راه رفتن، داخل وسائل نقلیه و… به‌جا آورد؛ هرچند بهتر آن است که ایستاده خوانده شود.<ref>یزدی، محمد کاظم، العروة الوثقی، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱۰.</ref>

[[علامه مجلسی]] سند حدیث را صحیح دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۴۶۶. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۶ ق، ج۵، ص۳۲۷.</ref> کتاب‌های دیگر همین روایت را از کتاب کافی نقل کرده‌اند.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۳، ص۱۸۴، باب۱۸، حدیث۱. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسه آل‌البیت، چاپ: اول، ۱۴۰۹ ق، ج۸، ص۱۴۲.</ref> برخی در ذیل نماز شکر بدون استناد به روایتی از معصوم، آورده‌اند که سفارش شده که پس از نماز شکر، دعای شکر صحیفه سجادیه<ref>علی بن الحسین، امام چهارم علیه السلام، الصحیفة السجادیة، قم، دفتر نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۱۶۲، دعای ۳۷.</ref> خوانده شود.<ref>کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۴۱۸ ق، ص۱۶۴.</ref>{{پایان پاسخ}}