مقام ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

ازدیگر نقاط مقدس مسجدالحرام، مقام ابراهیم است. این مقام، یکی از شعائر الهی خوانده می‌شود وخداوند درباره آن فرموده است: " وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّی " [۱]. این مکان مربوط به زمانی است که ابراهیم (علیه السلام) دیوارهای کعبه را بالا می‌برد؛ آنگاه که دیوار بالا رفت، به حدی که دست بدان نمی‌رسید، سنگی آوردند و ابراهیم (علیه السلام) بر روی آن ایستاد و سنگ‌ها را از دست اسماعیل (علیه السلام) گرفت و دیوار کعبه را بالا برد. در روایات دیگری آمده است که ابراهیم (علیه السلام) بر روی این سنگ ایستاد و مردم را به حج فرا خواند. برروی این سنگ، اثرپای ابراهیم (علیه السلام) مشخص است امااثری ازانگشتان آن حضرت نیست. این سنگ به شکل تقریبیِ مربع با طول و عرض ۴۰ سانتی‌متر و ارتفاع تقریبی ۵۰سانتی‌متر است. رنگ آن، رنگی میانه زرد و قرمزی متمایل به سفید است. از زمان مهدی عباسی بدین سو، این سنگ با طلا پوشانده شد و در محفظه ای قرار گرفت تا صدمه ای نبیند. در گذشته، بر روی این محل، بنایی بزرگ از آجر و سنگ و چوب بنا شده بود که اطراف آن را با آیات قرآن مزیّن کرده بودند. از آنجا که این قبّه قسمتی از مسجد را به خود اختصاص داده و از فضای مطاف کاسته بود، به تدریج از انتقال آن به محلی دیگر در مسجد الحرام سخن به میان آمد. گفتنی است بنا به برخی از اقوال، مقام ابراهیم تا فتح مکه داخل کعبه بوده و پس از فتح، رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آن را درآورد و کنار کعبه، نزدیک در نصب کرد. زمانی که آیه " وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّی {نازل شد، آن حضرت دستور داد تا مقام را جایی که اکنون قرار گرفته انتقال دهند. (۱) نقل‌های دیگر حاکی است که تا زمان خلیفه دوم به کعبه چسبیده بوده و وی آن را به این محل منتقل کرده است. این نقل‌های متفاوت، زمینه نظریه تغییر محل مقام را فراهم کرد. درباره انتقال مقام به نقطه دیگر مسجد، در حوالی سال‌های ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۰ قمری، بحث‌های زیادی میان علمای اهل سنت صورت گرفت. ابتدا قرار بود که مقام به مقصوره ای که در نزدیکی باب بنی شیبه ساخته شد، منتقل شود؛ اما به دلیل مخالفت عمومی علمای اسلامی در سایر نقاط با این اقدام و تأکید بر ابقای آن در محل قبلی ـ والبته در مقصوره فلزی موجود ـ دولت سعودی پذیرفت تا آن را در بنای کوچکتری که امروزه موجود است، قرار دهد.[۱] مقصوره جدید در ۱۸ رجب سال ۱۳۸۷ هجری قمری نصب شد و گویا اندکی بعد مقصوره ای به همان صورت، با طراحی نوینی ساخته و نصب شد. مقصوره قبلی در موزه حرم در مکه مکرمه نگاهداری می‌شود.<ref>جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکّه و مدینه، ص۹۹ تا ۱۰۱.</ref>

# ابن‌عباس می‌گوید: «تمام نقاطی که اعمال حج از قبیل طواف و سعی و وقوف و ذبح در آنها انجام می‌گیرد مقام ابراهیم است».

# عطا می‌گوید «مقام ابراهیم عبارت است از عرفه و مزدلفه و محلّی که در آن رمی حجرات انجام می‌گردد».

# مجاهد می‌گوید همه «حرم مقام ابراهیم است».

مقام ابراهیم از نشانه‌های روشن الهی و از نظر مشهور همان سنگ معروف در نزدیکی کعبه است جایگاه ابراهیم علیه السلام، هنگام بالا بردن پایه‌های بیت «کعبه» بوده است در این سنگ، أثر قدم انسان آشکار دیده می‌شود و این خود معجزه و آیه ای الهی است که در یک جسم سخت و محکم، پا فرورود و اثر آن سالیان دراز باقی بماند و سیل‌ها و جنگ‌ها و غارت‌ها را پشت سرگذارد. در تفسیر دیگر از مقام ابراهیم از ابن عبّاس و مجاهد و عطا نقل شده است، ولی روایات، نظر مشهور را تأیید می‌کند. در زمان وقوع این معجزه الهی و ایستادن ابراهیم علیه السلامبر این سنگ، اختلاف نظر هست، بعضی آن را هنگام بنای کعبه و بالا بردن پایه‌های کعبه می‌دانند و معتقدند که حضرت ابراهیم علیه السلام بر آن می‌ایستاده است تا بتواند قسمت بالایی دیوار کعبه را بسازد. دسته دوّم می‌گویند: حضرت ابراهیم علیه السلام هنگام اعلان حجّ، جهت امتثال امر «واذّن فی الناس بالحجّ» بر روی این سنگ ایستاد. برخی نیز می‌گویند: این سنگ در تمام واقعه‌های ذکر شده مورد استفاده حضرت ابراهیم علیه السلام قرار گرفته است.

در اصل، سنگی بوده که حضرت ابراهیم علیه السّلام در هنگام ساختن کعبه روی آن می‌ایستاد. بعدها کنار این سنگ مصلّای کوچکی ساخته شد که مردم بعد از طواف، در آنجا دو رکعت نماز می‌خواندند. این مصلّا در عملیات توسعه مسجد الحرام خراب شد و محلّ نماز به شرق مصلّای قبلی منتقل شد که روبه‌روی چاه زمزم از سمت شمال واقع است. بر روی آن سنگ شیشه‌ای بلوری گذاشته‌اند که از پشت آن جای پاهای ابراهیم که بر سنگ نقش بسته است دیده می‌شود.