۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
[[قرآن]]، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسانها دانسته است. زندگی در زمین، خواست [[خداوند]] بوده و [[حضرت آدم(ع)]] تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نیز در [[بهشت|بهشت موعود]] نبودهاند بلکه در یکی از باغهای پرنعمت زمین زندگی کردند. | [[قرآن]]، زمین را جایگاه، محل استقرار و آسایش انسانها دانسته است. زندگی در زمین، خواست [[خداوند]] بوده و [[حضرت آدم(ع)]] تقصیر و دخالتی در این امر نداشت. [[حضرت آدم]] و [[حوا]] نیز در [[بهشت|بهشت موعود]] نبودهاند بلکه در یکی از باغهای پرنعمت زمین زندگی کردند. | ||
براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه و محل استقرار انسانها است. {{قرآن||ترجمه=محل استقرار و سكونت شما زمين است و تا مدتى معين از آن بهرهمند میشوید.|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این را اقتضا کرده است. | |||
براساس آیه ۳۶ [[سوره بقره]]، زمین جایگاه و محل استقرار انسانها است. {{قرآن||ترجمه=محل استقرار و سكونت شما زمين است و تا مدتى معين از آن بهرهمند میشوید.|سوره=بقره|آیه=۳۶}} زندگی بر روی زمین، تصمیم و خواست الهی بوده و حضرت آدم(ع) تقصیر و دخالتی در این امر نداشته است. حکمت خداوند همراه با رعایت مصلحت بندگان، این را اقتضا کرده است | |||
بهشتی که حضرت آدم و [[حوا]] در آن بودهاند، [[بهشت موعود]] نبود بلکه از باغهای پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کردهاند: | بهشتی که حضرت آدم و [[حوا]] در آن بودهاند، [[بهشت موعود]] نبود بلکه از باغهای پرنعمت زمین بوده است. محققان چند دلیل برای این مطلب ذکر کردهاند: | ||