automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
فرقه مخمسه چه گروهی بودند و عقایدشان چه بود؟ | فرقه مخمسه چه گروهی بودند و عقایدشان چه بود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}'''فرقه مخمسه''' از گروه غالیان شناخته میشوند و از پیروان [[ابوالخطاب]] مؤسس [[فرقه خطابیه]] هستند. مخمسه معتقدند که خداوند به صورت محمد(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) ظاهر گردیده و در آنها حلول کرده است. آنها معتقد بودند این پنج نفر نورهای لم یزال هستند و به تناسخ اعتقاد داشتند. اباحهگری از دیگر عقاید آنان بوده است. | {{پاسخ}}'''فرقه مخمسه''' از گروه غالیان شناخته میشوند و از پیروان [[ابوالخطاب]] مؤسس [[فرقه خطابیه]] هستند. مخمسه معتقدند که خداوند به صورت محمد(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) ظاهر گردیده و در آنها حلول کرده است. آنها معتقد بودند این پنج نفر نورهای لم یزال هستند و به تناسخ اعتقاد داشتند. اباحهگری از دیگر عقاید آنان بوده است. از دیگر عقاید منسوب به آنها این است که [[سلمان فارسی]]، [[مقداد]]، [[عمار]]، [[ابوذر غفاری]] و [[عمربن امیهٔ ضیمری]] از طرف خداوند مأمور ادارهٔ مصالح عالمند و به سلمان مقام [[رسالت]] میدادند. | ||
مخمسه، [[امام حسین(ع)]] را غایب و حجت منتظَر میدانند. | مخمسه، [[امام حسین(ع)]] را غایب و حجت منتظَر میدانند. | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
فرقه مخمسه، معتقد بودهاند در عالم هیچ جمادی وجود ندارد و آنچه مردم بی جان میپندارند موجودات زندهای در حال عذاباند.<ref>مینایی، فاطمه، «تناسخ»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۷، ۱۳۹۳ش، ذیل مدخل.</ref> مخمسه امام حسین(ع) را غایب و مستتر و حجت منتظر میدانند.<ref>الموسوی الخوانساری، محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۳۳.</ref> | فرقه مخمسه، معتقد بودهاند در عالم هیچ جمادی وجود ندارد و آنچه مردم بی جان میپندارند موجودات زندهای در حال عذاباند.<ref>مینایی، فاطمه، «تناسخ»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۷، ۱۳۹۳ش، ذیل مدخل.</ref> مخمسه امام حسین(ع) را غایب و مستتر و حجت منتظر میدانند.<ref>الموسوی الخوانساری، محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج۷، ص۱۳۳.</ref> | ||
آنها علی(ع) را خالق جهان تصور میکردند.<ref> | آنها علی(ع) را خالق جهان تصور میکردند.<ref>بینام، «غلات در نظر گاه شیخ مفید»، نشریه حوزه، شماره ۵۴، ۱۳۷۱.</ref> و میگفتند سلمان فارسی، مقداد، عمار، ابوذر غفاری و عمربن امیهٔ ضیمری از طرف خداوند مأمور ادارهٔ مصالح عالمند و به سلمان مقام [[رسالت]] میدادند.<ref>اقبال، عباس، خاندان نوبختی، تهران، طهوری، ۱۳۵۷ش، ص ۲۶۳؛ و نیز: ریحانة الادب، تهران، کتابفروشی خیام، ۱۳۶۹، ج ۵ ص ۲۶۵.</ref> | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == |