automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۵
ویرایش
←مطالعه بیشتر
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
صلح حديبيه به ظاهر صلح وسازش بود نه پيروزى وغلبه بر دشمن، امّا همين صلح به اندازه اى سود به حال اسلام داشت كه فتح خيبر ومكه را بايد يكى از ثمرات آن شمرد.<ref>سبحانى، شیخ جعفر، منشور جاويد، قم، مؤسسه امام صادق (عليه السلام)، بیتا، ج۷، ص۲۹۸.</ref> | صلح حديبيه به ظاهر صلح وسازش بود نه پيروزى وغلبه بر دشمن، امّا همين صلح به اندازه اى سود به حال اسلام داشت كه فتح خيبر ومكه را بايد يكى از ثمرات آن شمرد.<ref>سبحانى، شیخ جعفر، منشور جاويد، قم، مؤسسه امام صادق (عليه السلام)، بیتا، ج۷، ص۲۹۸.</ref> | ||
مسلمانان از اين صلح، چند امتياز و پيروزى مهم به شرح زير به دست آوردند: | |||
1- عملًا به فريب‌خوردگان «مكّه» نشان دادند: آنها قصد كشتار ندارند، و براى شهر مقدّس «مكّه» و خانه خدا احترام فراوان قائلند، همين امر سبب جلب قلوب جمع كثيرى، به سوى اسلام شد. | |||
2- «قريش» براى اولين بار، اسلام و مسلمين را به رسميت شناختند، مطلبى كه دليل بر تثبيت موقعيت آنها در جزيره «عربستان» بود. | |||
3- بعد از «صلح حديبيه»، مسلمانان به راحتى مى‌توانستند همه جا رفت و آمد كنند، و جان و مالشان محفوظ بود، و عملًا با مشركان از نزديك تماس پيدا مى‌كردند، تماسى كه نتيجه‌اش، شناخت بيشتر اسلام از سوى مشركان، و جلب توجه آنها به اسلام بود. | |||
4- بعد از «صلح حديبيه»، راه براى نشر اسلام در سراسر «جزيره عرب»، گشوده شده، و آوازه صلح‌طلبى پيامبر صلى الله عليه و آله، اقوام مختلفى را كه برداشت غلطى از اسلام و شخص پيامبر صلى الله عليه و آله داشتند، به تجديد نظر وادار كرد، و امكانات وسيعى از نظر تبليغاتى به دست مسلمانان افتاد. | |||
5- «صلح حديبيه»، راه را براى گشودن «خيبر» و بر چيدن اين غده سرطانى يهود، كه بالفعل و بالقوه، خطر مهمى براى اسلام و مسلمين محسوب مى‌شد، هموار ساخت. | |||
- اصولًا وحشت «قريش» از درگيرى با سپاه هزار و چهارصد نفرى پيامبر صلى الله عليه و آله كه هيچ سلاح مهم جنگى با خود نداشتند، و پذيرفتن شرائط صلح، خود عامل مهمى براى تقويت روحيه طرفداران اسلام، و شكست مخالفان بود كه تا اين اندازه، از مسلمانان حساب بردند. | |||
7- بعد از ماجراى «حديبيه»، پيامبر صلى الله عليه و آله نامه‌هاى متعددى به سران كشورهاى بزرگ «ايران»، «روم»، «حبشه» و پادشاهان بزرگ جهان، نوشت، و آنها را به سوى اسلام دعوت كرد، و اين به خوبى نشان مى‌دهد كه تا چه حد «صلح حديبيه» اعتماد به نفس، به مسلمين داده بود، كه نه تنها در «جزيره عرب»، كه در دنياى بزرگ آن روز، راه خود را به پيش مى‌گشودند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، بیتا، ج۲۲، ص۲۵.</ref> | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||