نفس المهموم لظلمنا تسبيح و همّه لنا عبادة: تفاوت میان نسخه‌ها

نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ، روایتی از [[امام صادق(ع)]] و به این معنا است: «نَفَس شخص اندوهگین به خاطر ظلمی که بر ما رفته، به منزلهٔ تسبیح است و اندوه او به خاطر ما عبادت است.» عالمان [[علم رجال]] این حدیث را معتبر می‌دانند. گفته شده است متن و دلالت این روایت با دیگر احادیث در این مضمون همخوانی دارد.

{{عربی بزرگ|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قَالَ نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنَا تَسْبِيحٌ وَ هَمُّهُ لَنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُ سِرِّنَا جِهَادٌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَجِبُ أَنْ يُكْتَبَ هَذَا الْحَدِيثُ بِالذَّهَبِ|ترجمه=هر کسی به خاطر ستمی که بر ما اهل بیت روا داشته شد، دل‌افگار و دل‌غمین باشد، نفس کشیدنش تسبیح و ذکر به حساب می‌آید؛ هم چنین اندوهش به خاطر ستمی که بر ما روا داشته شد، عبادت است و راز نگه داری از رازهای ما، جهاد در راه خدا است. سپس امام صادق(ع) فرموده است واجب است انسان این روایت را با آب طلا بنویسد.}}

این روایت اولین بار در أمالی المفید آمده است. سلسله سند این روایت محفوظ است و از نظر علم رجال مورد قبول است. ابن قولویه با پدرش در سلسله سند این روایت ثقه هستند. سعد بن عبدالله نیز ثقه است.<ref>اردبیلی غروی حائری، محمد، جامع الرواه، بی جا، بی تا، ج۱، ص۳۵۶.</ref> احمد بن ابی عبدالله برقی نیز ثقه است.<ref>حرّ عاملی، محمد، وسایل الشیعه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی تا، ج۲۰، ص۱۲۵.</ref> سلیمان بن سلمه کندی، از اصحاب امام صادق(ع) است و ثقه می‌باشد.<ref>موسوی خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۱۸۱.</ref> البته در جایی گفته شده است که ضعیف است.<ref>سایت جامع الاحادیث، ذیل مدخل، [https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/298567/sanad/نفس%20المهموم%20لظلمنا%20تسبيح%20و%20همّه%20لنا%20عبادة?rownumber=6 اطلاعات سندی].</ref> محمد بن سعید بن غزوان نیز از اصحاب [[امام باقر(ع)]]، و ثقه است.<ref>موسوی خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۹ق، ج۱۶، ص۱۱۲.</ref> عیسی بن ابی منصور از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) می‌باشد و در مورد او طعن و ذمّی وارد نشده است و می‌توان روایت او را پذیرفت.<ref>موسوی خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۹ق، ج۱۳، ص۱۷۶.</ref> و در نهایت آبان بن تغلب نیز عظیم المنزله و ثقه است.<ref>اردبیلی غروی حائری، محمد، همان، ص۹.</ref>