۷٬۱۲۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== تفسیر داستان == | == تفسیر داستان == | ||
داستان موسی و خضر از داستانهای عارفانهای است که بسیار مورد توجه عالمان و عارفان و صوفیان قرار گرفته است و شرح و تأویلهای زیادی در مورد آن گفتهاند. شخصیت خضر در ادبیات عرفانی برخوردار از علم لدنی است. و به مقام مرشدیِ موسى (ع)، مظهر انسان کامل، ولیِ خدا و پیر طریقت است مشهور است. داستان موسى و خضر در منابع صوفیه چنان جایگاه مهمی را به خود اختصاص میدهد که اغلب به هنگام بیان اهمیت پیر و مراد، به این داستان اشاره میکنند. طبق همین داستان، برخی مقام ولایت را بالاتر از مقام نبوت میدانند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۸۲۵</ref> | داستان موسی و خضر از داستانهای عارفانهای است که بسیار مورد توجه عالمان و عارفان و صوفیان قرار گرفته است و شرح و تأویلهای زیادی در مورد آن گفتهاند. شخصیت خضر در ادبیات عرفانی برخوردار از علم لدنی است. و به مقام مرشدیِ موسى(ع)، مظهر انسان کامل، ولیِ خدا و پیر طریقت است مشهور است. داستان موسى و خضر در منابع صوفیه چنان جایگاه مهمی را به خود اختصاص میدهد که اغلب به هنگام بیان اهمیت پیر و مراد، به این داستان اشاره میکنند. طبق همین داستان، برخی مقام ولایت را بالاتر از مقام نبوت میدانند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۸۲۵</ref> | ||
برخى از صوفیان مدعى ديدار و مصاحبت با خضر يا تعلم نزد اويند. حكايات و اقوال متعددى درباره ديدارهاى صوفيان با خضر در كتابهاى آنان ذكر شده است. [[نجمالدین رازى]]، با استناد به آيه ۶۵ سوره كهف، خضر را داراى پنج مرتبه دانسته است: عبديّت، قبول بىواسطه حقايق از خداوند، دريافت رحمت خاص از مقام عنديّت، شرف تعلم بىواسطه علوم، و دريافت بىواسطه علوم لدنّى.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۷۰۹۵</ref> | برخى از صوفیان مدعى ديدار و مصاحبت با خضر يا تعلم نزد اويند. حكايات و اقوال متعددى درباره ديدارهاى صوفيان با خضر در كتابهاى آنان ذكر شده است. [[نجمالدین رازى]]، با استناد به آيه ۶۵ سوره كهف، خضر را داراى پنج مرتبه دانسته است: عبديّت، قبول بىواسطه حقايق از خداوند، دريافت رحمت خاص از مقام عنديّت، شرف تعلم بىواسطه علوم، و دريافت بىواسطه علوم لدنّى.<ref>دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱، ص۷۰۹۵</ref> |