|
|
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| روایتی به نقل از تورات چنین بیان میکند: «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی مینماید …» آیا این حدیث معتبر است؟ مطابق این روایت آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمیتواند خوشحالی کند؟
| | مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی مینماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمیتواند خوشحالی کند؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| در کتاب [[الکافی]] روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده است: {{عربی بزرگ|
| | روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که می فرمایند: |
| |ترجمه= امام رضا(ع): در آن گنجى كه خدا فرمود: {{قرآن|وَ کانَ تَحْتَهُ کنْزٌ لَهُما|سوره=کهف|آیه=۸۲}} در آن گنج نوشته شده بود بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی میکند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش میبیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمرهای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref>}} | | {{عربی بزرگ| |
| | | ترجمه = در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی میکند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش میبیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمرهای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref> |
| | }} |
| | |
| | خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب. |
|
| |
|
| سند روایت اتصال دارد و مسند است، سلسله راویان به گونهای است که میتوانند از یکدیگر روایت داشته باشند.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، بیجا، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۷۴؛ ج۱۱، ص۲۶۰؛ ج۱۸، ص۲۵۸.</ref>
| | خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref> |
|
| |
|
| اندوه و شادی دایر مدار طرز تفکر انسان در مسئله سعادت و شقاوت است و روش قرآن در این مسئله با روش مادیین متفاوت است. قرآن سعادت و شقاوت حقیقی را ملاک قرار داده و مطابق با آن با پیروان خود سخن گفته است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۸ش.</ref> اما در [[تفکر مادی]]، اسباب خوشی و سعادت، مادیات دنیایی در نظر گرفته میشود. در حالی که در [[تفکر قرآنی]] این نوع نگاه انسان را دچار انحراف از راه میکند.<ref>سوره معارج، آیه ۴۲.</ref>
| | از نظر [[قرآن]] خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است: |
| | {{قرآن|قُل بِفَضلِ ٱللَّهِ وَبِرَحمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَليَفرَحُواْ هُوَ خَيرٌ مِّمَّا يَجمَعُونَ}}<ref>یونس، ۵۸.</ref> |
|
| |
|
| انسان در دیدگاه قرآن، مرگ را [[لقاء الهی]] و پل رسیدن به وعدههای خدا میداند و این بالاترین خوشی و لذت برای چنین تفکری است. در تفکر قرآنی بهره بردن از لذتهای حلال دنیوی نیز مورد تأکید است. اما خوشحال به معنای خوش مطلق و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر قرآنی معنا ندارد. همچنین تفکر قرآنی سختی و مشکلات دنیا را امتحان الهی و شیرین و گوارا میداند اما تفکری که معتقد به جهان دیگری نیست مرگ را گذر از خوشی به سوی پایان و نیستی میداند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref>
| |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
|
| |
|
خط ۲۳: |
خط ۲۷: |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = شد | | | شناسه = - |
| | تیترها = شد | | | تیترها = - |
| | ویرایش = شد | | | ویرایش = شد |
| | لینکدهی = شد | | | لینکدهی = شد |
خط ۳۱: |
خط ۳۵: |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی =شد |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = ج | | | اولویت = ج |
| | کیفیت = ج | | | کیفیت = د |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
|
| |
|
| [[رده:معاد]] | | [[رده:معاد]] |