۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
'''نماز ظهر عاشورا''' توسط [[امام حسین(ع)]] و به‌صورت جماعت ([[نماز خوف]]) اقامه شد در حالی که لشکر [[عمر بن سعد]] دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه [[نماز]] به تنهایی یا در محل امنی داشت، اما نماز را علنی و به صورت جماعت اقامه کرد. | '''نماز ظهر عاشورا''' توسط [[امام حسین(ع)]] و به‌صورت جماعت ([[نماز خوف]]) اقامه شد در حالی که لشکر [[عمر بن سعد]] دست از جنگ نکشید و امام و یارانش را مورد حمله قرار داده بود. امام در میانه جنگ در حالی که فرصت اقامه [[نماز]] به تنهایی یا در محل امنی داشت، اما نماز را علنی و به صورت جماعت اقامه کرد. | ||
. | |||
[[روز عاشورا]] پس از آغاز جنگ و شهادت برخی یاران، شخصی به نام [[ابو ثمامه صائدی]]، رسیدن وقت نماز را اطلاع داد و گفت دوست دارد که پروردگار خود را در حالی دیدار کند که نماز را با امام بخواند. امام به [[زهیر بن قین]] و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستند. امام خود اذان گفت و نماز را شروع کرد. هرگاه تیری از دشمن می‌آمد، آن دو، خود را سپر امام می‌کردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.</ref> | [[روز عاشورا]] پس از آغاز جنگ و شهادت برخی یاران، شخصی به نام [[ابو ثمامه صائدی]]، رسیدن وقت نماز را اطلاع داد و گفت دوست دارد که پروردگار خود را در حالی دیدار کند که نماز را با امام بخواند. امام به [[زهیر بن قین]] و سعید بن عبدالله فرمود جلو بایستند. امام خود اذان گفت و نماز را شروع کرد. هرگاه تیری از دشمن می‌آمد، آن دو، خود را سپر امام می‌کردند تا تیر به امام اصابت نکند، و سعید بن عبدالله در همین ماجرا به شهادت رسید.<ref>شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، نشر مؤمنین، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۴۸.</ref> | ||
در اینکه علت خواندن این نماز به صورت علنی و جماعت دلايلی ذکر شده است: | در اینکه علت خواندن این نماز به صورت علنی و جماعت دلايلی ذکر شده است: | ||
* امام حسین(ع) | * امام حسین(ع) نمازش را در صحنه جهاد و به صورت جماعت اقامه کرد تا به دشمن بفهماند که به هنگام نماز و اداء فریضه الهی باید از جنگ دست کشید، ولی دشمن حتی در هنگام نماز نیز به دشمنی خویش ادامه داد.<ref>عبدالله، جوادی آملی، حماسه عرفان، ص۲۴۵ نشر مرکز اسلامی، قم ۱۳۷۸ ش.</ref> در روایتی نقل شده که امام حسین(ع) خطاب به عمر سعد فرمود: وای بر تو ای عمر سعد آیا آیین‌های [[اسلام]] را از یاد برده‌ای، چرا دست از جنگ نمی‌کشی، تا نماز گزاریم بعد دوباره به جنگ بر گردیم.<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین، ص۵۰۱، نشر معروف، قم ۱۳۸۳ ش.</ref> | ||
در روایتی نقل شده که امام حسین(ع) خطاب به عمر سعد فرمود: وای بر تو ای عمر سعد آیا آیین‌های [[اسلام]] را از یاد برده‌ای، چرا دست از جنگ نمی‌کشی، تا نماز گزاریم بعد دوباره به جنگ بر گردیم.<ref>فرهنگ جامع سخنان امام حسین، ص۵۰۱، نشر معروف، قم ۱۳۸۳ ش.</ref> | |||
* امام با آن گونه اقامه نماز به جهان اسلام و آیندگان فهماند که او کشته راه دین است و برای باقی ماندن نماز به [[شهادت]] رسیده است. یعنی نماز برای امام حسین به اندازه‌ای اهمیت و ارزش داشته است که حتی در زیر باران تیر دشمن هم نماز و وقت نماز را از یاد نبرد.<ref>جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۵، نشر معروف، ۱۳۷۴ ش.</ref> | * امام با آن گونه اقامه نماز به جهان اسلام و آیندگان فهماند که او کشته راه دین است و برای باقی ماندن نماز به [[شهادت]] رسیده است. یعنی نماز برای امام حسین به اندازه‌ای اهمیت و ارزش داشته است که حتی در زیر باران تیر دشمن هم نماز و وقت نماز را از یاد نبرد.<ref>جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۵، نشر معروف، ۱۳۷۴ ش.</ref> | ||