automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: واگردانی دستی ویرایشگر دیداری |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
خداوند متعال نخست امتحان‌های به ظاهر سخت و دشوار و در واقع آسان را برای نیکوکاران پیش می‌آورد تا وقتی که از امتحان سرافراز شدند، بهترین پاداش را هم در دنیا و هم در آخرت به آنها می‌دهد و در داستان حضرت ابراهیم(ع) گرچه صرف امتحان بود؛ ولی همان ظاهر نیز بسیار سخت و ناگوار بود.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی التفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ج۱۸–۱۷، ص۱۵۱–۱۵۳.</ref> | خداوند متعال نخست امتحان‌های به ظاهر سخت و دشوار و در واقع آسان را برای نیکوکاران پیش می‌آورد تا وقتی که از امتحان سرافراز شدند، بهترین پاداش را هم در دنیا و هم در آخرت به آنها می‌دهد و در داستان حضرت ابراهیم(ع) گرچه صرف امتحان بود؛ ولی همان ظاهر نیز بسیار سخت و ناگوار بود.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی التفسیر القرآن، قم، انتشارات اسلامی، ج۱۸–۱۷، ص۱۵۱–۱۵۳.</ref> | ||
فرمان ذبح اسماعیل، یک امر امتحانی بود و خداوند نمی‌خواست که فرزند ابراهیم(ع) قربانی شود. مصلحتی نیز در قربانی کردن فرزند نبود. چون امر امتحانی بود، مقصود این بود که میزان آمادگی از ناحیه ابراهیم(ع) در برابر فرمان الهی سنجیده شود، نه اینکه مقصود کشتن فرزند باشد. تا کجا ابراهیم(ع) حاضر است تسلیم فرمان الهی باشد؟ این فرمان آمد تا با این آزمون و امتحان، تسلیم بودن ابراهیم(ع) و میزان اسلامش مشخص شود.<ref>محمد سروش محلاتی، سخنرانی، [https://iqna.ir/fa/news/3913902/%D9%81%D9%87%D9%85-%D8%B0%D8%A8%D8%AD-%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-%D9%81%D9%82%D9%87-%D8%B9%D8%AF%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%AA]</ref> | فرمان ذبح اسماعیل، یک امر امتحانی بود و خداوند نمی‌خواست که فرزند ابراهیم(ع) قربانی شود. مصلحتی نیز در قربانی کردن فرزند نبود. چون امر امتحانی بود، مقصود این بود که میزان آمادگی از ناحیه ابراهیم(ع) در برابر فرمان الهی سنجیده شود، نه اینکه مقصود کشتن فرزند باشد. تا کجا ابراهیم(ع) حاضر است تسلیم فرمان الهی باشد؟ این فرمان آمد تا با این آزمون و امتحان، تسلیم بودن ابراهیم(ع) و میزان اسلامش مشخص شود. | ||
امام خمینی در این موضوع می‌فرماید حضرت ابراهیم خلیل(ع) آنچه را که در عالم خواب دید، باید تعبیر می کرد، اما از فرط محبت و دلدادگی و عشق به حق تعالی تعبیر نکرد. وقتی دید فرزند را قربانی می‌کند، به دنبال این کار رفت و این شور و هیجان در نفس ابراهیم(ع) موجب شد که در طریق محبت گام بردارد. چون در جمال حق مستغرق بود، توجه نداشت که خواب را باید تعبیر کرد.<ref>محمد سروش محلاتی، سخنرانی، [https://iqna.ir/fa/news/3913902/%D9%81%D9%87%D9%85-%D8%B0%D8%A8%D8%AD-%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%B1-%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%B9%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-%D9%81%D9%82%D9%87-%D8%B9%D8%AF%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%A7%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%D8%AA]</ref> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||