automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
درباره علت نازل نشدن عذاب بر مشرکین زمان پیامبر(ص)، ابتدا باید بدانیم که عذاب بر چه کسانی نازل میشود؟ | درباره علت نازل نشدن عذاب بر مشرکین زمان پیامبر(ص)، ابتدا باید بدانیم که عذاب بر چه کسانی نازل میشود؟ | ||
اولین نکتهٔ که در این باره میتوان مورد اشاره قرار داد آن است که تا وقتی خداوند برای یک قوم رسول نفرستد و اتمام حجّت نکند، آن قوم را عذاب نخواهد کرد، {{قرآن|و ما کنّا معذبین حتی نبعث رسولاً|ترجمه=ما هرگز قومی را عذاب نخواهیم کرد مگر آن که پیامبری مبعوث کرده باشیم.}}<ref>اسراء: ۱۵.</ref> و چنان که علامه طباطبایی اشاره کردهاند در آیه به جای کلمه نبی از رسول استفاده شده است؛ زیرا رسالت منصبی است خاص که اتمام حجت میآورد و در پی انجام آن و مخالفت افراد با رسولان یا عذاب دنیوی (استیصال) خواهد آمد یا اجازه بهرهگیری از حیات دنیوی تا زمانی معین؛<ref>. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱، ج۱۳، ص۵۸.</ref> چنانکه میفرماید: | اولین نکتهٔ که در این باره میتوان مورد اشاره قرار داد آن است که تا وقتی خداوند برای یک قوم رسول نفرستد و اتمام حجّت نکند، آن قوم را عذاب نخواهد کرد، {{قرآن|و ما کنّا معذبین حتی نبعث رسولاً|ترجمه=ما هرگز قومی را عذاب نخواهیم کرد مگر آن که پیامبری مبعوث کرده باشیم.}}<ref>اسراء: ۱۵.</ref> و چنان که علامه طباطبایی اشاره کردهاند در آیه به جای کلمه نبی از رسول استفاده شده است؛ زیرا رسالت منصبی است خاص که اتمام حجت میآورد و در پی انجام آن و مخالفت افراد با رسولان یا عذاب دنیوی (استیصال) خواهد آمد یا اجازه بهرهگیری از حیات دنیوی تا زمانی معین؛<ref>. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۱، ج۱۳، ص۵۸.</ref> چنانکه میفرماید: {{قرآن|یؤخّرکم الی اجلٍ مسمّی}}<ref>ابراهیم/۱۰.</ref> | ||
نکتهٔ دیگری که در این بحث ذکر آن لازم است، ناامیدی پیامبران از هدایت آن قوم میباشد، چنانکه میفرماید: {{قرآن|حَتَّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّیَ مَنْ نَشاءُ وَ لا یُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ | نکتهٔ دیگری که در این بحث ذکر آن لازم است، ناامیدی پیامبران از هدایت آن قوم میباشد، چنانکه میفرماید: {{قرآن|حَتَّی إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجِّیَ مَنْ نَشاءُ وَ لا یُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ |