رمل و کهانت: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۱۶: خط ۱۵:
کهانت در لغه به معنی پیش‌گویی و غیب گویی آمده است<ref>بندر ریگی، محمد، منجد الطلاب، قم، انتشارات فروردین، ۱۳۷۴ش، تک جلدی؛ سفینه البحار، همان.</ref> و اصطلاحا: عملی است که سبب می‌شود، بعضی از جنّیان، شخص کاهن را اطاعت کنند، از این جهت که برای او اخباری را بیاورند، و این عمل نزدیک به سحر است.<ref>سید عبدالحسین، دستغیب، گناهان کبیره، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۸۵.</ref> کهانت بیان اخبار آینده است که شخص کاهن توسط جن و شیاطین مطلع می‌شود. به تعبیر دیگر، کاهن، کسی است که، صاحب رأیی از طائفه جنّ به او امور مخفی را خبر می‌دهد مثلاً فلان مال دزدیده شده کجاست، یا از آن کیست، یا گمشده کجاست ـ یا او را نسبت به امور آینده خبر دهد از انواع پیشگوئی‌ها، و به اتفاق جمیع فقها حرام است. بنابراین طبق نظر فقها، یادگرفتن کهانت و یاد دادن آن به دیگری، رفتن کسی نزد شخص کاهن برای عمل به سحرش، حرام است.
کهانت در لغه به معنی پیش‌گویی و غیب گویی آمده است<ref>بندر ریگی، محمد، منجد الطلاب، قم، انتشارات فروردین، ۱۳۷۴ش، تک جلدی؛ سفینه البحار، همان.</ref> و اصطلاحا: عملی است که سبب می‌شود، بعضی از جنّیان، شخص کاهن را اطاعت کنند، از این جهت که برای او اخباری را بیاورند، و این عمل نزدیک به سحر است.<ref>سید عبدالحسین، دستغیب، گناهان کبیره، قم، انتشارات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۸۵.</ref> کهانت بیان اخبار آینده است که شخص کاهن توسط جن و شیاطین مطلع می‌شود. به تعبیر دیگر، کاهن، کسی است که، صاحب رأیی از طائفه جنّ به او امور مخفی را خبر می‌دهد مثلاً فلان مال دزدیده شده کجاست، یا از آن کیست، یا گمشده کجاست ـ یا او را نسبت به امور آینده خبر دهد از انواع پیشگوئی‌ها، و به اتفاق جمیع فقها حرام است. بنابراین طبق نظر فقها، یادگرفتن کهانت و یاد دادن آن به دیگری، رفتن کسی نزد شخص کاهن برای عمل به سحرش، حرام است.


هيچ اختلاف و نزاعى در حرمت كهانت وجود ندارد و تمام فقهاء آنرا تسليم و قبول دارند و ادعای اجماع هم شده است.<ref>كوثر فقه،  محمدى خراسانى، على، ج۱، ص۳۲۱</ref> در روايتى كه مرحوم صدوق آنرا در خصال نقل فرموده چنين آمده:  كسي كه كهانت كرده يا برايش كهانت بشود همانا از دين حضرت خاتم الانبياء (ص) برى گرديده است.
هيچ اختلاف و نزاعى در حرمت كهانت وجود ندارد و تمام فقهاء آن را قبول دارند و ادعای [[اجماع]] هم شده است.<ref>كوثر فقه،  محمدى خراسانى، على، ج۱، ص۳۲۱</ref> در روايتى كه مرحوم [[صدوق]] آنرا در خصال نقل فرموده چنين آمده:  كسي كه كهانت كرده يا برايش كهانت بشود همانا از دين حضرت خاتم الانبياء (ص) برى گرديده است.


شیخ انصاری در کتاب مکاسب، از ظاهر روایت برداشت می‌کند که خبر دادن از امور نهانى بطور جزم و قطع را مطلقا حرام است. چه به نحو كهانت بوده و چه به غير آن صورت بگيرد. روایت از پیامبر است که «كسي كه نزد عرّاف رفته و وى را تصديق نمايد پس همانا از آنچه خداوند عزّ و جلّ به محمّد (ص) نازل فرموده دور گرديده است.<ref>تشریح المطالب؛ شرح فارسی بر مکاسب،  ذهنی تهرانی، سید محمد جواد، ج۳، ص ۹۳۹</ref>
[[شیخ انصاری]] در کتاب مکاسب، از ظاهر روایت برداشت می‌کند که خبر دادن از امور نهانى بطور جزم و قطع را مطلقا حرام است. چه به نحو كهانت بوده و چه به غير آن صورت بگيرد. روایت از پیامبر است که «كسي كه نزد عرّاف رفته و وى را تصديق نمايد پس همانا از آنچه خداوند عزّ و جلّ به محمد (ص) نازل فرموده دور گرديده است.<ref>تشریح المطالب؛ شرح فارسی بر مکاسب،  ذهنی تهرانی، سید محمد جواد، ج۳، ص ۹۳۹</ref>


== رمل و کهانت در آیات و روایات ==
== رمل و کهانت در آیات و روایات ==
خط ۳۰: خط ۲۹:
</ref>
</ref>


از امام صادق(ع) نیز روایت شده است: «اربعه لا یدخلون الجنه: الکاهن و المنافق و مدمن الخمر و القتات و هو النمام؛ چهار گروه وارد بهشت نمی‌شوند: شخصی کاهن (پیشگو)، منافق، شخصی که شراب می‌خورد، شخص سخن چین.»{{پایان پاسخ}}
از [[امام صادق(ع)]] نیز روایت شده است: {{متن عربی|قَالَ: أَرْبَعَةٌ لاَ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ اَلْكَاهِنُ وَ اَلْمُنَافِقُ وَ مُدْمِنُ اَلْخَمْرِ وَ اَلْقَتَّاتُ وَ هُوَ اَلنَّمَّامُ|ترجمه=چهار گروه وارد بهشت نمی‌شوند: شخصی کاهن (پیشگو)، منافق، شخصی که شراب می‌خورد، شخص سخن چین.}}{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش