مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
== بررسی سندی ==
== بررسی سندی ==
{{همچنین ببینید|المزار الکبیر (کتاب)}}
{{همچنین ببینید|المزار الکبیر (کتاب)}}
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق) نقل شده است؛ ابن مشهدی این مناجات را بدون سند ذکر کرده است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق‏، چاپ ۱، ص ۱۷۳.</ref>
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، بدون سند نقل شده است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق‏، چاپ ۱، ص ۱۷۳.</ref> دیگر کتاب‌های مربوط به دعا و زیارت نیز، این مناجات را بدون ذکر سند از کتاب المزار الکبیر نقل کرده‌اند.<ref>مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸؛ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، ‏ مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.</ref> به گفته برخی محققان، اگر چه سند مناجات امام علی(ع) ذکر نشده؛ ولی با توجه به ذکر آن در کتاب‌های مشهور و نقل آن از عالمان شیعه، قابل اعتماد است.{{مدرک}}


کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌های است که زیارات را گردآورده است. سید رضی الدین علی بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبد الکریم ابن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق‏) در کتاب فَرحة الغَریّ به آن اعتماد کرده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نیز، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج‏۱، ص۳۵.</ref>
شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق) این مناجات را در کتاب المزار خود<ref>مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸.</ref> و ابراهیم کفعمی (درگذشت ‏۹۰۵ ق) در کتاب البلد الامین این مناجات را نقل کرده‌اند.<ref>کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، ‏ مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.</ref> کفعمی در مقدمه کتابش، مطالب کتاب خود را گردآوری شده از منابع معتبر دانسته است.<ref>کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، ‏ مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، مقدمه.</ref>
 
ابن مشهدی در مقدمه المزار الکبیر، زیارت‌ها و دعاهای نقل شده در کتابش را از راویان ثقه دانسته است. با توجّه به مطالب مقدّمهٔ المزار ابن مشهدی، به نظر می‌رسد که وی، وثاقت تمامی راویانی را که در کتاب خود آورده است، تأیید می‌کند. ایشان می‌نویسد:
 
«در کتابم انواع زیارت‌نامه‌های مشاهد شریف و روایاتی را که در بارهٔ ترغیب به مساجد مبارک است، در کنار دعاهای برگزیده، گِرد آورده‌ام و تعقیبات نمازها، مناجات‌های زیبا با خداوند در خلوت، و دعاهایی را که در هنگام پیشامدهای سخت، باید بدان‌ها پناه برد، جمع کرده‌ام. همهٔ این‌ها از طریق راویان ثقه به سادات می‌رسد.»<ref>المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.</ref>
 
شهید اول (متوفی ۷۸۶ ق) نیز این مناجات را در کتاب «المزار» نقل نموده است.<ref>مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸.</ref> همچنین مرحوم کفعمی (متوفی ‏۹۰۵ ق) در «البلد الامین» این مناجات را گزارش می‌کند.<ref>کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، ‏ مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.</ref> مرحوم کفعمی در مقدمه کتابش می‌نویسد: «این کتاب از منابع مورد اطمینان گردآوری شده است».
 
بنابراین، هر چند در منابعی که مناجات امیر المؤمنین «ع» نقل شده است، سندی برای آن ذکر نکرده‌اند، اما از آنجا که این مناجات در کتاب‌های مشهور و معتبر و از بزرگان نقل شده است که تمام تلاش آنها بر این بوده که روایات را از منابع موثق نقل کنند، قابل اعتماد می‌باشد.


کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌هایی است که زیارات در آن گردآورده شده است. ابن مشهدی در مقدمه کتابش، مطالب نقل شده در کتابش را از راویان ثقه دانسته است.<ref>المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.</ref> سید رضی الدین علی بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبد الکریم ابن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق) در کتاب فَرحة الغَریّ به آن اعتماد کرده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نیز، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج‏۱، ص۳۵.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش