مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}آیا سند مناجات امیر المؤمنین «ع» در مسجد کوفه معتبر است؟{{پایان سوال}}
{{سوال}}آیا سند مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه معتبر است؟{{پایان سوال}}


{{پا
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مناجات امیرالمؤمنین «ع» در مسجد کوفه، در چندین منبع قدیمی نظیر المَزار ابن مشهدی آمده است و البته در تمام این منابع، سندی برای این مناجات گزارش نشده است.
مناجات امیرالمؤمنین «ع» در مسجد کوفه، در چندین منبع قدیمی نظیر المَزار ابن مشهدی آمده است و البته در تمام این منابع، سندی برای این مناجات گزارش نشده است.


پاسخ تفصیلی:
== بررسی سندی ==
 
{{همچنین ببینید|المزار الکبیر (کتاب)}}
مناجات امیرالمؤمنین «ع» در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب «المَزار» ابن مشهدی (متوفی ۶۱۰ ق) نقل شده است؛ ابن مشهدی این مناجات را بدون سند در باب یازدهم در ذیل اعمال مسجد جامع کوفه آورده است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق‏، چاپ ۱، ص ۱۷۳.</ref>
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق) نقل شده است؛ ابن مشهدی این مناجات را بدون سند ذکر کرده است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق‏، چاپ ۱، ص ۱۷۳.</ref>
 
لازم است ذکر شود، فزونی روایات مرتبط با زیارات ائمه «ع» سبب گردید که گروهی از پژوهشگران، روایات مربوط به فضایل زیارات و آداب آن و نیز زیارت‌نامه‌های اهل بیت «ع» را در کتابی مستقل گرد آورند. کتاب‌هایی که به این شیوه نگاشته شده‌اند، «مَزار» نامیده می‌شوند.<ref>دانش حدیث، (پژوهه‌ای کاربردی در شناخت دانش‌های حدیثی)، به قلم: نوشته مدرّسان دانشکده علوم حدیث، ص
 
۲۵۶–۲۵۷.</ref> از بررسی کتاب‌های رجالی و کتاب‌هایی که مصنّفات شیعه را فهرست نموده‌اند،<ref>برخی از این کتب عبارتند از: الفهرست شیخ طوسی، رجال نجاشی و الذریعه شیخ آقا بزرگ تهرانی.</ref> این مسئله نمایان می‌شود که نخستین کسانی که کتاب‌های زیارت را نوشته‌اند، اصحاب ائمه «ع»<ref>به عنوان مثال در رجال نجاشی ذیل نام حسن بن علی بن فَضّال که از اصحاب امام رضا ((ع)) است، چنین آمده: و له کتاب الزیارات. (رجال النجاشی، ص۳۶، شماره ۷۲).</ref> و پس از آن، علمای اسلام هستند.


کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌های نوشته شده در خصوص زیارات است و علمایی چون سید رضی الدین علی بن طاووس (متوفی ۶۶۴ ق) در «مصباح الزائر» و سید عبد الکریم ابن طاووس (متوفی ۶۹۳ ق‏) در «فَرحه الغَریّ»، که هر دو در حوزه زیارت نوشته شده‌اند، به آن اعتماد نموده‌اند؛ از این رو روایات و زیارات زیادی را از این کتاب نقل نموده‌اند؛ علامه مجلسی در نیز «بحار الأنوار» به کتاب المزار اعتماد نموده و می‌نویسد: «با توجه به کیفیت اسنادش، کتاب معتبری است»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج‏۱، ص۳۵.</ref>
کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌های است که زیارات را گردآورده است. سید رضی الدین علی بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبد الکریم ابن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق‏) در کتاب فَرحة الغَریّ به آن اعتماد کرده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نیز، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج‏۱، ص۳۵.</ref>


با توجّه به مطالب مقدّمهٔ المزار ابن مشهدی، به نظر می‌رسد که وی، وثاقت تمامی راویانی را که در کتاب خود آورده است، تأیید می‌کند. ایشان می‌نویسد:
ابن مشهدی در مقدمه المزار الکبیر، زیارت‌ها و دعاهای نقل شده در کتابش را از راویان ثقه دانسته است. با توجّه به مطالب مقدّمهٔ المزار ابن مشهدی، به نظر می‌رسد که وی، وثاقت تمامی راویانی را که در کتاب خود آورده است، تأیید می‌کند. ایشان می‌نویسد:


«در کتابم انواع زیارت‌نامه‌های مشاهد شریف و روایاتی را که در بارهٔ ترغیب به مساجد مبارک است، در کنار دعاهای برگزیده، گِرد آورده‌ام و تعقیبات نمازها، مناجات‌های زیبا با خداوند در خلوت، و دعاهایی را که در هنگام پیشامدهای سخت، باید بدان‌ها پناه برد، جمع کرده‌ام. همهٔ این‌ها از طریق راویان ثقه به سادات می‌رسد.»<ref>المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.</ref>
«در کتابم انواع زیارت‌نامه‌های مشاهد شریف و روایاتی را که در بارهٔ ترغیب به مساجد مبارک است، در کنار دعاهای برگزیده، گِرد آورده‌ام و تعقیبات نمازها، مناجات‌های زیبا با خداوند در خلوت، و دعاهایی را که در هنگام پیشامدهای سخت، باید بدان‌ها پناه برد، جمع کرده‌ام. همهٔ این‌ها از طریق راویان ثقه به سادات می‌رسد.»<ref>المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.</ref>
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش