عذاب قبر جنازه‌های از بین‌رفته: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
عذاب قبر را نه در قبرهای مادی و نه بر بدن‌های مادی بلکه در [[برزخ]] دانسته‌اند که روح پس از مرگ به آن عالم رفته است. ادراک کننده اصلی دردها، اندوه‌ها، شادی‌ها و لذت‌ها پس از مرگ را روح دانسته‌اند که پس از مرگ نیز وجود داشته و به حیات خود ادامه می دهد. روایات، قبر حقیقی را در [[عالم برزخ]] معرفی کرده‌اند و تأکید دارند که پس از مرگ تا [[قیامت]]، تنها یک عالم وجود دارد و آن عالم برزخ است.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۴۲.</ref>
[[عذاب قبر]] در قبرهای مادی و بر بدن‌های مادی نیست بلکه این عذاب را در [[برزخ]] دانسته‌اند که روح پس از مرگ به آن عالم رفته است. ادراک کننده اصلی دردها، اندوه‌ها، شادی‌ها و لذت‌ها پس از مرگ را روح معرفی کرده‌اند که پس از [[مرگ]]، نیز وجود داشته و به حیات خود ادامه می‌دهد. روایات، قبر حقیقی را در [[عالم برزخ]] معرفی کرده‌اند و تأکید دارند که پس از مرگ تا [[قیامت]]، تنها یک عالم وجود دارد و آن عالم برزخ است.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۴۲.</ref>


لذت‌ها و دردهای برزخ براساس قوانین مادی نبوده و با قوانین خود مناسب است؛ بنابراین اگرچه جسم مادی بسوزد یا خوراک جانوران شود، روح باقی است و با بدن مثالی، اندوه و شادی را دریافت می‌کند.<ref>تعبیر روایات از بدن و قالب مثالی این بود: «فی صوره کصوره»، بحارالانوار، ج۶، ص۲۴۴; «فی قالب کقالبه فی الدنیا کهیئه الاجساد»، فروع کافی، ج۳، ص۲۴۵; و به گفتهٔ مرحوم مجلسی: «مسئلهٔ بدن سبک و قالب مثالی در برزخ در روایات بسیار معتبر آمده است»، بحار، ج۶، ص۲۷۱.</ref>
لذت‌ها و دردهای برزخ براساس قوانین مادی نبوده و خصوصیات خاص خود را دارد؛ بنابراین اگرچه جسم مادی بسوزد یا خوراک جانوران شود، روح باقی است و با بدن مثالی، اندوه و شادی را دریافت می‌کند.<ref>تعبیر روایات از بدن و قالب مثالی این بود: «فی صوره کصوره»، بحارالانوار، ج۶، ص۲۴۴; «فی قالب کقالبه فی الدنیا کهیئه الاجساد»، فروع کافی، ج۳، ص۲۴۵; و به گفتهٔ مرحوم مجلسی: «مسئلهٔ بدن سبک و قالب مثالی در برزخ در روایات بسیار معتبر آمده است»، بحار، ج۶، ص۲۷۱.</ref>


البته روح، به این دلیل که در حیات دنیایی با جسم ارتباط داشته؛ به آن توجه دارد. این توجه در ساعت‌های اولیهٔ مرگ، بسیار زیاد است و تا قیامت، روح به محل دفن و قبر خود توجه دارد. همچنین، وجود و اثبات بدن مثالی سبب نمی‌شود که بدن مادی به‌طور کامل بی‌ارزش شود؛ بلکه در مواردی، به بدن مادی نیز پس از زنده شدن، عذاب‌ها و پاداش‌هایی می‌رسد.<ref>ر. ک. میر احمد فقیه نی ریزی، گفتگویی پیرامون قبر، ص۱۷۹.</ref>
البته روح، به این دلیل که در حیات دنیایی با جسم ارتباط داشته؛ به آن توجه دارد. این توجه در ساعت‌های اولیهٔ مرگ، بسیار زیاد است و تا قیامت، روح به محل دفن و قبر خود توجه دارد. همچنین، وجود و اثبات بدن مثالی سبب نمی‌شود که بدن مادی به‌طور کامل بی‌ارزش شود؛ بلکه در مواردی، به بدن مادی نیز پس از زنده شدن، عذاب‌ها و پاداش‌هایی می‌رسد.<ref>ر. ک. میر احمد فقیه نی ریزی، گفتگویی پیرامون قبر، ص۱۷۹.</ref>
۱۱٬۹۱۳

ویرایش