automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۳۲۷
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| ترجمه = امروز چيزهاى پاكيزه براى شما حلال شده، و طعام كسانى كه اهل كتابند براى شما حلال، و طعام شما براى آنان حلال است. | | ترجمه = امروز چيزهاى پاكيزه براى شما حلال شده، و طعام كسانى كه اهل كتابند براى شما حلال، و طعام شما براى آنان حلال است. | ||
}} | }} | ||
بیشتر مفسران و دانشمندان اهل سنت، بر این باورند که غذای اهل کتاب اطلاق دارد و هر نوع غذایی را شامل میشود، حتی گوشت حیواناتی که به دست آنان ذبح شده باشد حلال است؛ ولی اکثریت قاطع مفسران و فقهای شیعه بر این | |||
== اطلاق آیه بر هر نوع غذایی جز گوشت == | |||
بیشتر مفسران و دانشمندان اهل سنت، بر این باورند که غذای اهل کتاب اطلاق دارد و هر نوع غذایی را شامل میشود، حتی گوشت حیواناتی که به دست آنان ذبح شده باشد حلال است؛ ولی اکثریت قاطع مفسران و فقهای شیعه بر این عقیدهاند که منظور از آن، غیر از گوشت است. و گوشتهایی را که به دست آنان ذبح شده باشد شامل نمیشود؛ تنها گروه کمی از دانشمندان شیعه پیرو عقیدهٔ اولاند. | |||
دلیل فقهای شیعه در تخصیص عموم آیه، به گوشتهای ذبح شده اهل کتاب، روایات اهل بیت(ع) است که در این راستا نقل شده است، برای مثال، از امام صادق(ع) روایت شده است: «منظور از غذای اهل کتاب حبوبات و میوه هاست نه ذبیحههای آنها؛ زیرا آنها هنگام ذبح کردن، نام خدا را نمیبرند.»<ref>ر. ک. قمی، علی بن ابراهیم، التفسیر القمی، تحقیق سیدالطیب الموسوی الجزایری، بیروت، مؤسسه دارالکتاب للطباعه و النشر، طبع الثانیه، ۱۲۸۷ هـ ۱۹۶۸؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لاحیاء التراث، طبع الاولی، ۱۴۱۲ هـ، ج۲۴، ص۶۶، حدیث ۳۰۰۱۲، مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ج۴، ص۲۷۸–۲۷۹، ۱۳۶۸، طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۵، ص۳۲۸.</ref> | دلیل فقهای شیعه در تخصیص عموم آیه، به گوشتهای ذبح شده اهل کتاب، روایات اهل بیت(ع) است که در این راستا نقل شده است، برای مثال، از امام صادق(ع) روایت شده است: «منظور از غذای اهل کتاب حبوبات و میوه هاست نه ذبیحههای آنها؛ زیرا آنها هنگام ذبح کردن، نام خدا را نمیبرند.»<ref>ر. ک. قمی، علی بن ابراهیم، التفسیر القمی، تحقیق سیدالطیب الموسوی الجزایری، بیروت، مؤسسه دارالکتاب للطباعه و النشر، طبع الثانیه، ۱۲۸۷ هـ ۱۹۶۸؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت(ع) لاحیاء التراث، طبع الاولی، ۱۴۱۲ هـ، ج۲۴، ص۶۶، حدیث ۳۰۰۱۲، مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ج۴، ص۲۷۸–۲۷۹، ۱۳۶۸، طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۵، ص۳۲۸.</ref> |