مکر خداوند در آیه ۵۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

کلمهٔ مکر به معنای به کار بردن حیله برای منصرف کردن کسی از مقصودش می‌باشد و این دو نحو است:<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه مکر.</ref>

۱. مکرممدوح: آن است که به منظور عمل صحیح و پسندیده‌ای انجام شود و بنابراین، با توجّه به این معنا، خدای تبارک و تعالی فرمود: {{قرآن|وَإِذْ یَمْکرُ بِک الَّذِینَ کفَرُواْ لِیُثْبِتُوک أَوْ یَقْتُلُوک أَوْ یُخْرِجُوک وَیَمْکرُونَ وَیَمْکرُ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکرِینَ|سوره=انفال|آیه=۳۰}}. همین است.

۲. مکر مذموم: آن مکری است که به منظور عمل قبیح و ناپسندی به کار رود و قرآن کریم در این باره فرمود: {{قرآن|اسْتِکبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا|سوره=فاطر|آیه=۴۳}}. نتیجه مکر و حیله به خود انسان بر می‌گردد یعنی: (عقوبت و کیفر تکبر و مکر به دیگری منتقل نمی‌شود).