automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}}«امام مبین» در آیه ۱۲ سوره یس به چه معنا است؟ برخی آن را به «لوح محفوظ» یا «علم الهی» تفسیر کرده‌اند؛ صفت «مبین» چگونه برای لوح محفوظ یا برای علم الهی قابل توجیه است؟{{پایان سوال}} | ||
{{پایان سوال}} | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''امام مبین در آیه ۱۲ سوره یس''' به [[لوح محفوظ]] اشاره دارد. لوح محفوظ کتابی است که همه اعمال و همه موجودات و حوادث این جهان در آن ثبت شده است. | |||
بر اساس روایات معنای باطنی امام مبین در این آیه، [[امام علی(ع)]] دانسته شده که به اذن خدا به معلومات لوح محفوظ دسترسی دارد. لوح محفوظ تنها برای [[معصومان(ع)]] روشن و آشکار است و دیگران به آن دسترسی ندارند. | |||
== آیه و ترجمه == | == آیه و ترجمه == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
بر اساس برخی روایات، منظور از امام مبین [[امام علی(ع)]] است. در روایتی به نقل از [[ابن‌عباس]]، امام علی(ع) خود را امام مبینی دانست که میان حق و باطل جدایی می‌اندازد.<ref>قمی، علی، تفسیر قمی، قم، دارالکتاب، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۱۲.</ref> در حدیثی دیگر، [[پیامبر(ص)]] امام علی(ع) را امامی دانست که خدا علم هر چیزی را در او قرار داده است.<ref>ابن بابویه، محمّد، معانی الاخبار، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ ق، ص۹۵.</ref> | بر اساس برخی روایات، منظور از امام مبین [[امام علی(ع)]] است. در روایتی به نقل از [[ابن‌عباس]]، امام علی(ع) خود را امام مبینی دانست که میان حق و باطل جدایی می‌اندازد.<ref>قمی، علی، تفسیر قمی، قم، دارالکتاب، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۱۲.</ref> در حدیثی دیگر، [[پیامبر(ص)]] امام علی(ع) را امامی دانست که خدا علم هر چیزی را در او قرار داده است.<ref>ابن بابویه، محمّد، معانی الاخبار، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۳ ق، ص۹۵.</ref> | ||
به گفته [[علامه طباطبایی]] مفسر شیعه، این روایات به [[تفسیر باطنی|معنای باطنی آیه]] اشاره داشته و تفسیر آن محسوب نمی‌شود. به اعتقاد او، مانعی ندارد که خدا به بنده‌ای از بندگان [[توحید|موحّد]] و [[اخلاص|مخلص]] خود، علم به همه معلوماتی که در کتاب مبین است بدهد. | به گفته [[علامه طباطبایی]] مفسر شیعه، این روایات به [[تفسیر باطنی|معنای باطنی آیه]] اشاره داشته و تفسیر آن محسوب نمی‌شود. به اعتقاد او، مانعی ندارد که خدا به بنده‌ای از بندگان [[توحید|موحّد]] و [[اخلاص|مخلص]] خود، علم به همه معلوماتی که در کتاب مبین است بدهد. آن شخص پس از پیامبر(ص) امام علی(ع) است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۴ ش، ج۱۷، ص۱۰۲.</ref> | ||
== سازگاری تعبیر امام مبین با لوح محفوظ == | == سازگاری تعبیر امام مبین با لوح محفوظ == | ||