پسندیدن گناه خود برای دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

== میزان همانندی دیگران با خود ==

زیربنایی‌ترین پایه و مبنای [[اخلاق عملی]]، این [[حدیث]] معروف است که «آنچه را که برای خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه را که برای خود نمی‌پسندی برای دیگران هم نپسند.» [[امام صادق(ع)]] خطاب به یکی از شیعیان می‌فرماید که [[رسول خدا(ص)]] فرمودند: اگر شش خصلت در انسان باشد، او را به اعلا درجه [[قرب خدا]] می‌رساند که این آدم با این صفات گویی پیش روی خدا ایستاده است، بلکه دست راست خدا می‌شود. یکی از آن خصلت‌ها این است که انسان بپسندد برای دیگران، آنچه را که برای خودش می‌پسندد و نپسندد برای دیگران، آنچه برای خودش پسندیده نیست.

بنابراین انسان باید هر چه را که نسبت به خود می‌پسندد و دوست دارد و برای جلب آن کوشش می‌کند مانند به دست آوردن زندگی مرفه و آبرومندانه و برخوردار شدن از احترام عمومی و داشتن موقعیتی خوب در میان مردم، همین موارد را از برای دیگران نیز بخواهد و نه تنها از اینکه دیگران به چنین نعمت‌هائی می‌رسند نگران نباشد، بلکه برای دست یابی آنان به این نعمت‌ها تلاش کند. از سوی دیگر، اموری در زندگی پیش می‌آید که طبع انسانی از آن‌ها متنفر و بیراز است و همواره از آن‌گونه جریانات فرار کرده و از خود دفع می‌نماید. همان امور و جریانات ناراحت‌کننده را برای دیگران نیز نخواهد، بلکه بخواهد که آن مطالب و سختی‌ها و نگرانی‌ها از برادران و خواهران دینیش بر طرف گردد.