صحابه‌ی حافظ قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

کدام یک از صحابه حافظ قرآن بودند؟ آیا حافظ بودن می‌تواند امتیاز محسوب شود؟

هم‌زمان با حیات پیامبر گرامی اسلام گروهی از یاران آن حضرت، قرآن را حفظ کردند و بر اساس برخی اقوال، تعداد آن‌ها بیش از هفتاد نفر بود؛ هفتاد نفر از معلمان قرآن در جنگ «ذات الرجیع» و عده‌ای نیز در جنگ «بئرمعونه» به شهادت رسیدند.

برخی از مهاجرانی که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: حضرت علی، ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، سعد بن عبید، عبدالله بن مسعود، حذیفه، سالم بن معقل، ابوهریره، عبدالله بن سائب، عبادلهٔ اربعه (عبدالله بن عباس، عبدالله بن عمرو بن عاص، عبدالله بن عمرو و عبدالله بن زبیر) عایشه، حفصه، ام‌سلمه، زید بن ثابت، ابوموسی اشعری، ابوایوب انصاری و….

برخی از انصار نیز که حافظ قرآن بودند عبارت اند از: عباده بن صامت، معاذ بن جبل، مجمع بن جاریه، فضاله بن عبیده، مسلمه بن مخلد و…. آنها زیر نظر رسول گرامی اسلام و با نظارت ایشان به قرائت و حفظ قرآن می‌پرداختند،<ref>ر. ک. پژوهشی در تاریخ قرآن، ص۲۳۸–۲۴۶؛ محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص۲۴۷.</ref> اما صرف حفظ قرآن امتیاز و برتری محسوب نمی‌شود، بلکه آنچه به حافظ قرآن کرامت و ارزش می‌بخشد عمل به آیات قرآن و رفتار بر اساس قرآن کریم و دستورها و سفارش‌های پیامبر اکرم می‌باشد.